Μια χαμένη ευκαιρία

Αυτή ήταν τότε γύρω στα 42. Σε καμία περίπτωση δεν θεωρείται "ωραία" με την κλασσική έννοια. Είναι ψηλή, με μεγάλα βυζιά, μεγάλο κώλο και φάτσα αυταρχική (σκυλόφατσα).

Επειδή έκανα ιδιαίτερα με την κόρη της και έναν φίλο μου, τον Παναγιώτη, μας είχε δοθεί η ευκαιρία να μιλήσουμε αρκετά με αποτέλεσμα να υπάρχει εξοικείωση.

Η Άννα, είχε αναλάβει να παίξει σε μένα και τον Παναγιώτη τον ρόλο του μέντορα: μας έλεγε διαρκώς ότι έχουμε το μυαλό μας στο μουνί, τι πρέπει να προσέξουμε, ζητάγαμε τι συμβουλή της για κοπελίτσες της ηλικίας μας και φυσικά μετά από κάθε τέτοια συζήτηση, πήγαινα σπίτι μου και έλιωνα.

Επειδή είχα πάρει το Zertifikat και πήγαινα για Mittel, άρχισα να κάνω ιδιαίτερα με την Άννα. Η συζήτηση που κάναμε εκτός μαθήματος πάντα εμπεριείχε σεξουαλικά στοιχεία και η Άννα συχνά μου έλεγε ότι είμαι ο αγαπημένος της μαθητής.

Ένα μεσημέρι είχαμε μάθημα στο φροντιστήριο και ως συνήθως έκατσα μισή ώρα επιπλέον. Περιττό να πω ότι καθόμουν όσο περισσότερο μπορούσα στο φροντιστήριο με αποτέλεσμα η μάνα μου να με μπερδεύει με τον Fuehrer.

Η Άννα ήταν καθισμένη στο γραφείο της. Μου ζήτησε να της φτιάξω καφέ (φτιάχνω πολύ ωραίο καφέ) και να φτιάξω ένα και για μένα. Φορούσε τσόκαρα και ήμασταν μόνοι μας στο φροντιστήριο...

Πιάσαμε την κουβέντα ως συνήθως... και μετά από λίγο βγάζει τα τσόκαρα και ακουμπάει τα υπέροχα πόδια της πάνω στο γραφείο πολύ κοντά στο πρόσωπο μου! Με ρωτάει αν -και καλά- με πειράζει να κάτσει έτσι!! «Όχι» ψέλλισα μόνο...

Όσο περνούσε η ώρα τρελαινόμουν και καύλωνα όλο και περισσότερο...
Σκεφτόμουν να αρχίσω να της γλύφω τις πατούσες και ας έκανε ότι ήθελε, από την άλλη κώλωνα... τελικά μετά από ώρα, αφού είχα ακουμπήσει το χέρι μου πάνω στο γραφείο ακριβώς δίπλα από τα πόδια της, έκανα την κίνηση: ακούμπησα τα πέλματα της από κάτω (υποτίθεται κατά λάθος)..

Εκείνη τη στιγμή κόντεψα να τελειώσω... ένιωσα δυο μάτια να με τρυπάνε.. ήταν η Άννα που με κοίταζε επίμονα και χαμογελούσε με νόημα... τρελάθηκα!!! Δεν τολμούσα να πω λέξη.. πέρασαν 2 λεπτά που μου φάνηκαν αιώνες!

Με το χέρι μου ακουμπισμένο πάνω στις πατούσες της Άννας... και εκείνη τη στιγμή άκουσα την πόρτα του φροντιστηρίου να ανοίγει και να καταφθάνουν οι επόμενοι για μάθημα... η μαγεία της στιγμής χάθηκε αστραπιαία.

Σηκώθηκα να φύγω απ’ τό φροντιστήριο και ήθελα να ουρλιάξω... ακόμα σκέφτομαι πόσο μαλάκας είμαι που δεν τόλμησα να γλύψω τις πατούσες της και ας με έδιωχνε και απ' το φροντιστήριο...

Τουλάχιστον θα είχα προσπαθήσει...