Η ιστορία μας ξεκινά περίπου στο 2000 για να καταλήξει μετά από ένα μεγάλο άλμα στο 2011. Ο βασικός σκοπός της δεν είναι τόσο η εξιστόρηση της ερωτικής ιστορίας που θα ακολουθήσει όσο οι λόγοι που με ώθησαν στο να πραγματοποιήσω. Φοιτητής εκείνο τον καιρό, αρκετό καιρό μόνος, αφού ήδη το είχαμε διαλύσει με τη Δήμητρα που έχω αναφέρει σε άλλη ιστορία. Παρ' όλα αυτά δε σήμαινε πως ήμουν αδιάφορος σε ότι κυκλοφορούσε. Για κακή μου τύχη όμως είχα ερωτευτεί μια φίλη, στην οποία όμως δε κατάφερα να εκφραστώ ποτέ όπως έπρεπε. Έχασα τη κατάλληλη στιγμή, αυτή ποτέ δεν αισθάνθηκε το ίδιο, οπότε τίποτα δεν έγινε. Ποτέ όμως δεν έπαψα να λιώνω για πάρτη της και όταν την έβλεπα με άλλους, τα έπινα παρέα με το κολλητό τον Αντώνη ο οποίος με άντεχε και έκανε υπομονή μαζί μου. Κοινώς όλοι ήξεραν για τη καψούρα μου τη μεγάλη, το πρώτο μου πραγματικό κόλλημα με γυναίκα, το οποίο έμεινε και απραγματοποίητο.
Εκείνο τον καιρό λοιπόν η παρέα αποτελούνταν από δύο τμήματα. Εγώ και ο Αντώνης με τα κορίτσια από τη μια μεριά, εμείς οι δύο πάλι με τον Νίκο και τον Πέτρο. Οι δυο παρέες ήταν χαλαρά συνδεδεμένες μεταξύ τους, όχι κολλητιλίκια, αλλά αρκετά στενές σχέσεις είτε σε εξόδους είτε σε εκδρομές που έκανε η σχολή. Ας επικεντρωθούμε όμως στον Πέτρο που αποτελεί και το κέντρο της ιστορίας. Ωραίο παιδί, ηγετική φυσιογνωμία, γόνος ευκατάστατης οικογένειας των βορείων προαστίων, απόφοιτος ιδιωτικού σχολείου, με πατέρα που είχε δική του εταιρεία. Ως εδώ ήταν όλα καλά, τα πράγματα όμως άρχισαν να αλλάζουν σχετικά γρήγορα όταν ο Πέτρος άρχισε να δείχνει το πραγματικό του χαρακτήρα. Αν και χαρακτηριζόταν αριστερός, το χέρι ήταν στη δεξιά τσέπη και μιλούσε απαξιωτικά για τα κατώτερα στρώματα της κοινωνίας, ιδίως για τους μετανάστες, όχι όμως ρατσιστικά.
Μπορούσε να σου μιλάει ώρες για το Μοντιλιάνι και τον έρωτα του για την Ιταλία και την Αναγέννηση, τη φιλοσοφία και τη τέχνη, τη στιγμή όμως που έλεγες πως δεν άνηκες στη δική του κοινωνική τάξη, σε έκανε στην άκρη. Διατηρούσε φιλικές σχέσεις με όλους αλλά καταλάβαινα πως ήταν καθαρά επικοινωνιακού χαρακτήρα, οι κολλητοί του ήταν ή απόφοιτοι ιδιωτικών σχολείων ή αριστεροί των ΕΑΑΚ με τους οποίους θα συζητούσε για ιστιοπλοΐα και ταξίδια ή για το πώς θα αλλάξουν το σύστημα. Τρίχες κατσαρές θα απαντήσω. Απλά ήταν η εποχή που το αριστερό προφίλ περνούσε στους διαδρόμους της σχολής σε συνδυασμό με το νεοπλουτισμό που είχε κάνει την εμφάνιση του τα χρόνια του Χρηματιστηρίου. Ο Πέτρος όμως το έπαιζε καλά, ήταν συμπαθής σε όλους παρόλο που διατηρούσε απόσταση, παρέα έκανε με τον Αντώνη και το Νίκο εκτός σχολής. Εμένα με είχε ήδη βγάλει απέξω, κάτι το οποίο δε με ενοχλούσε καθότι ούτε τη παρέα του Αντώνη είχα χάσει, αλλά δε μου ταίριαζε και το προφίλ των Βορείων Προαστίων. Παρόλο που μπροστά μου κανόνιζε με τους άλλους 2 εξόδους και ταξίδια χωρίς να με προσκαλεί, το δεχόμουν αδιαμαρτύρητα για τους παραπάνω λόγους παρά το γεγονός πως έφερνε τον Αντώνη σε δύσκολη θέση.
Στην πορεία όμως έκανε 2 πολύ σημαντικά λάθη, κρίσιμα για την ιστορία μας. Το πρώτο έλαβε χώρα σε μια συζήτηση μεταξύ εμένα, του Πέτρου και του Αντώνη όπου σαν άντρες συζητούσαμε για γκόμενες. Ο ισχυρός του χαρακτήρας και αυτοπεποίθηση που είχε δεν τον εμπόδισαν να αποκαλύψει εντελώς φυσιολογικά πως το μέγεθος του περιοριζόταν στους 12 πόντους. Κουτσομπολιό θα σκεφτούν κάποιοι, αλλά αναντίρρητα σε αρκετούς ανθρώπους δημιουργεί θέματα, αντίθετα σε αυτόν κανένα. Πάντα είχε μια κοπέλα δίπλα του γεγονός που πρέπει να παραδεχτώ με εντυπωσίασε και το μόνο που είχα να κάνω, ήταν να του βγάλω το καπέλο. Από μόνη της αυτή η πληροφορία δε λέει και πολλά, γι' αυτό και δεν έδωσα σημασία, γρήγορα το ξέχασα. Το μεγάλο λάθος όμως το έκανε λίγο καιρό μετά όπου ο Αντώνης μου εκμυστηρεύτηκε πως ο Πέτρος την έπεφτε στη κοπέλα που σας προανέφερα, ενώ γνώριζε το κόλλημα μου. Αμέσως τον πλησίασα και του ζήτησα να μιλήσουμε.
- Ωχ, κατάλαβα τι θες να μου πεις, είπε.
- Αληθεύει πως γουστάρεις τη Νίκη;… ρώτησα.
- Ναι ισχύει, είναι πανέμορφη κοπέλα, πώς να μην την κοιτάξεις;
- Αλλά γνωρίζεις πως τόσο καιρό τη γουστάρω.
- Το γνωρίζω αλλά δεν έχω καμιά ηθική υποχρέωση απέναντι σου…
και εκεί ακριβώς έμεινα. Βλέπετε… τουλάχιστον στη δική μου ηθική αντιμετώπιση των πραγμάτων, θεωρώ απόλυτα φυσιολογικό ένας φίλος ή γνωστός να γουστάρει την ίδια γυναίκα με σένα, ιδίως όταν εγώ δεν είχα κάνει κάτι μαζί της, πόσο μάλλον που δεν είχα καν εκφράσει τίποτα, ενδεχομένως όμως να το παραδεχτεί σαν άντρας, ενδεχομένως να ζητήσει συγγνώμη, πως ίσως έσφαλε ή να ζητήσει τη κατανόηση μου για να το προχωρήσει μαζί της, όλα αυτά είναι θεμιτά αλλά η «μη ηθική υποχρέωση» ήταν αυτή που τα άλλαξε όλα. Ο τύπος μετά από 3 χρόνια κοινής παρέας αποκαλύπτει στεγνά πως όχι ως φίλο ή γνωστό δε με αντιμετώπιζε, αλλά ως έναν παρία που αναγκαστικά πρέπει να συναναστραφεί. Δεν είχε ηθικό ενδοιασμό σε τίποτα, δεν ασχολήθηκε να σκεφτεί τα αισθήματα μου. Και για να είμαστε ειλικρινείς, αυτό που με πλήγωσε δεν ήταν ότι την κοίταξε, αλλά η συνειδητοποίηση του πόσο σκληρός μπορεί να γίνει κάποιος απέναντι σου, χωρίς τύψεις, χωρίς δισταγμό, απλά έβγαλε τη μάσκα και με έκανε πέρα. Από το σημείο αυτό και έπειτα, οι σχέσεις μας έγιναν εντελώς τυπικές και δεν αποτελούσα μέρος της παρέας τους.
Με τον Αντώνη φυσικά δεν ξεκόψαμε αλλά έπρεπε να τον ανεχτώ όποτε ο φίλος μου κανόνιζε κάτι και παρουσιαζόταν και αυτός. Έπειτα αποφοιτήσαμε και οι δρόμοι μας χώρισαν, δεν συναντήθηκαν ποτέ πέρας της ημέρας γιορτής ή γενεθλίων κάποιου κοινού γνωστού, όπου πέραν ενός τυπικού χαιρετισμού δεν είχαμε καμία επικοινωνία. Αποφεύγαμε ο ένας τον άλλον, αυτός γιατί προφανώς δεν άντεχα να συνυπάρχω με το πνεύμα του, εγώ επειδή δεν άντεχα το προσωπείο του φορτωμένου με το χρήμα του μπαμπά αριστερού, που βλέπει τους ανθρώπους ως πιόνια για τη διευκόλυνση των εργασιών της εταιρείας του «μπαμπά». Τα χρόνια πέρασαν και φτάσαμε στα πρώτα χρόνια της κρίσης. Ο Πέτρος είχε κατασταλάξει με μια κοπέλα, Ιταλίδα, η οποία τα παράτησε όλα να έρθει να μείνει στην Ελλάδα. Τη γνώρισα σε γενέθλια του Αντώνη, μια μελαχρινή νορμάλ κοπέλα, ας την πούμε Κ. περί το 1.67, μαύρα μάτια, λογικά πιασίματα αλλά με ένα στήθος τρομερό. Τους έβλεπα 2-3 φορές το χρόνο σε τέτοιες περιστάσεις. Πολύ ευχάριστη, ευγενική, γρήγορα έμαθε τη γλώσσα και μπορούσαμε να επικοινωνήσουμε, άλλωστε αυτή και το ψώνιο της μιλούσαν στα ιταλικά, μπροστά σε όλους. Το ξέρω γίνομαι κακός, ίσως και κομπλεξικός, αλλά κάπως έτσι μέσα στο μυαλό μου, ενώ γελούσα με το τραγελαφικό της υπόθεσης, προέκυψε το παρατσούκλι που του έδωσα, ο 12ποντος.
Όσο και να είχαν περάσει τα χρόνια, αυτός παρέμενε ψώνιο, η κρίση είχε ξεκινήσει και αυτός γκρίνιαζε για το πόσο δύσκολο ήταν να βγάλεις 100.000, δεν άξιζε το κόπο τόση δουλειά, η Κ δίπλα να είναι πρόσχαρη, να μιλάει για τη νέα της ζωή, πως ετοιμάζουν το σπίτι τους, τη νέα της δουλειά και… να με κοιτάζει, να με κοιτάζει όταν βρίσκει την ευκαιρία και εγώ να το ανταποδίδω. Δεν την είχα πέσει ποτέ σε κοπέλα ή γυναίκα άλλου, πόσο μάλλον γνωστού αλλά εδώ; Ήταν ωραία γυναίκα, θελκτική και η γυναίκα του 12ποντου. Τι με εμπόδιζε; Αυτός άλλωστε δεν μου αφαίρεσε την ηθική υποχρέωση απέναντι του; Οι σκέψεις μου μπήκαν επειδή ήταν όμορφη και με φλέρταρε ή επειδή είχα την ευκαιρία να ανταποδώσω με το ίδιο νόμισμα; Μάλλον και τα δυο σε συνδυασμό πως ποτέ δε ξεχνάω ή συγχωρώ τη πουστιά που θα μου κάνουν. Απλά το πήρα απόφαση. Τα χαμόγελα της και τα βλέμματα της που ήταν εμφανή, υποβοήθησαν την απόφαση μου πως αν ένα τέτοιο μωρό διψάει για πούτσο, ο 12ποντος ήταν λίγος γι αυτήν. Την επόμενη φορά που τους συνάντησα το είχα πάρει απόφαση.
Με χαιρέτησε με ένα πλατύ χαμόγελο και τα μάτια της καρφωμένα στα δικά μου. Στη χειραψία, χάιδεψα την παλάμη της με το δάχτυλο μου και αυτή ανταπέδωσε. Το νερό είχε μπει στο αυλάκι, απλά έπρεπε να της πιάσω τη κουβέντα διακριτικά. Ευτυχώς ο Πέτρος ως κοινωνικό όν ή ζώο όπως προτιμώ να τον αποκαλώ, δεν άργησε να την αφήσει για να συναναστραφεί με άλλους. Εγώ πάντα κάπου εκεί γύρω, περιτριγύριζα τη Κ περιμένοντας τη στιγμή που θα είναι μόνη.
- Πως τα περνάς Κ;
- Όμορφα, απάντησε. Κάτι τέτοιες συναντήσεις είναι ευκαιρία να δεις ανθρώπους που δε βλέπεις συχνά, είπε με νόημα.
- Ισχύει, έτσι όπως έχουν γίνει τα πράγματα, μας έχει φάει η δουλειά και χάνουμε τους φίλους.
- Οι φίλοι νομίζω χάνονται μόνο αν το θέλουν.
- Γενικά ισχύει αλλά μη νομίζεις, τον Αντώνη πια δε τον βλέπω τόσο συχνά όσο θα ήθελα.
- Ούτε και το Πέτρο όμως.
- Με το Πέτρο δεν είχαμε ποτέ στενές σχέσεις.
- Αλήθεια;
- Ναι, παρέα μέσω του Αντώνη κάναμε πάντα. Αλήθεια πως τα πας εδώ; Η δουλειά, ο Πέτρος; (για να αποφύγω να εξηγήσω πόσο αποκρουστικό τον έβλεπα).
- Η δουλειά έχει ξεκινήσει καλά, δεν έχω παράπονο, τον Πέτρο όμως δε βλέπω πολύ. Λείπει λόγω δουλειάς συνέχεια εκτός Αθήνας αυτό τον καιρό. Μόνο τα ΣΚ και τότε είναι κουρασμένος ( να τα σκέφτηκα, μόνη στο σπίτι στερημένη από το μαλάκα ).
- Είναι εργασιομανής, τον ξέρω αλλά αυτά έχουν οι ευθύνες. Και εσύ πως περνάς το χρόνο σου;
- Ε τα κλασσικά, δουλειά, σπίτι, γυμναστήριο και καμιά βόλτα με φίλες. Αλλά και αυτές έχουν το πρόγραμμα τους. Ακόμα δεν έχω παρέες να περνάω το χρόνο μου, είπε με κοίταξε και έβαλε το καλαμάκι από το ποτό στα χείλη της.
- Και τι σου έχει λείψει δηλαδή;
- Τα κλασσικά, ένα σινεμά, ένα ποτό, φαγητό, άραγμα στο σπίτι… με παρέα.
- Και ο Πέτρος φυσικά απαντάω και έτσι όπως έχει το χέρι της στον πάγκο του μπαρ την ακουμπάω με τα ακροδάχτυλα.
- Φυσικά, αυτός πιο πολύ από όλα και μου χαϊδεύει το δείκτη μου με τον δικό της.
- Τώρα όμως τον έχεις εδώ!
- Για το ΣΚ. Δευτέρα πρωί ξαναφεύγει, θα ξαναγυρίσει τη Παρασκευή.
- Τότε θα χαρώ να περάσουμε λίγο χρόνο μαζί, αν θες.
- Φυσικά, σε ευχαριστώ που το σκέφτηκες… και χαμογέλασε. Βρες με στο fb και στείλε μου από Δευτέρα.
Εκείνη τη στιγμή μας διέκοψαν και η Κ αναγκάστηκε να πάει σε άλλη παρέα. Εγώ έμεινα εκεί και καθόμουν να σκεφτώ τι έγινε, μια άκρως καυλωτική αλλά διακριτική κουβέντα με υπονοούμενα με μια πεινασμένη παντρεμένη. Ο 12ποντος λίγο πιο πέρα να συζητά αμέριμνος, για την επερχόμενη κρίση και τη μάστιγα του κεφαλαίου και τη γυναίκα του να μου τη πέφτει με τρόπο. Φανταζόμουν χαιρέκακα το κέρατο του να σκάει μύτη και ο πούτσος μου είχε πάρει τα πάνω του. Η νέα εβδομάδα ξεκίνησε και έκανα όπως μου πρότεινε. Της έστειλα μήνυμα, ευχόμενος μια όμορφη μέρα και μια ακόμα τέλεια εβδομάδα.
- Καλημέρα, απάντησε, και σε ευχαριστώ που είσαι τόσο καλός. Και εσύ να έχεις μια ενδιαφέρουσα εβδομάδα.
- Ελπίζω το ίδιο, μέχρι τώρα φαίνεται πως θα είναι, απάντησα.
- Περιμένεις κάτι να συμβεί; Ρώτησε.
- Θα δείξει, θα στα πω από κοντά, αν μου πεις πότε σε βολεύει.
- Αύριο απόγευμα (Τρίτη) τι λες;
- Μπορώ, και κανονίσαμε για καφεδάκι μετά τη δουλειά.
Την επόμενη μέρα, την περίμενα στο καφέ το απογευματάκι κατά τις 7. Αυτή μόλις είχε τελειώσει το γυμναστήριο της εκεί κοντά και ήρθε με φορμίτσα, αθλητικά παπούτσια και φουτεράκι, καθαρή και μπανιαρισμένη, με ευωδιές από το αφρόλουτρο και το σαμπουάν. Δε μπορούσε να ξέρει πως το αθλητικό στιλ με καυλώνει και επιπλέον το ντύσιμο ήταν αυτό το αθλητικό casual το οποίο άνετα στέκει σε ένα καφέ. Καθίσαμε δίπλα, αμέσως αρχίσαμε να έχουμε επαφή με τα χέρια και συζητήσαμε για τη ζωή μας, αλλά επικεντρωθήκαμε τόσο στη ζωή της εδώ όσο και στη δική μου σχέση σε απόσταση που είχα.
- Δηλαδή πόσο συχνά βρισκόσαστε με τη κοπέλα σου;
- Κάθε δίμηνο στη καλύτερη περίπτωση.
- Α… εσύ δηλαδή περνάς πιο δύσκολα από μένα.
- Σιγά τα δύσκολα που περνάς βρε Κ. Ο άντρας σου εδώ είναι απλά τυχαίνει αυτή τη περίοδο η δουλειά να έχει πέσει πολύ.
- Ναι το κατανοώ αλλά… είναι και πάλι δύσκολο.
Της πιάνω το χέρι, τη κοιτάω στα μάτια και της απαντώ.
- Έχετε όμως ο ένας τον άλλον και αυτό είναι σημαντικό, θα έρθει η ώρα που θα τελειώσει ο Πέτρος.
- Ναι αλλά τώρα τι γίνεται;… μου απαντά.
- Το τώρα σε απασχολεί;… και της χαϊδεύω το μάγουλο.
- Όχι εδώ… και τραβιέται, αλλά ναι. Το τώρα με απασχολεί, δε μου αρκεί ένα διήμερο την εβδομάδα.
- Κάθε μέρα θα σε άφηνε ικανοποιημένη;
- Ναι.
- Πάμε τότε κάπου αλλού να βρούμε τη λύση;
- Πάμε σπίτι μου (το μωρό είχε κλείσει συνάντηση στη γειτονιά της, λες και ήξερε τι θα επακολουθήσει), μόνο σε παρακαλώ άσε με να φύγω πρώτη. Η διεύθυνση είναι αυτή, έλα μετά από 5 λεπτά.
Σηκώθηκε, με φίλησε σταυρωτά, σαν δύο φίλοι που αποχαιρετίζονται και μου ψιθύρισε στο αυτί:
- Είμαι όλη μέρα καυλωμέν. Μην αργήσεις…
και έφυγε. Αναμφισβήτητα όλα είχαν κυλήσει εύκολα και ομαλά. Τι ωραίο συναίσθημα όταν δυο άνθρωποι τα βρίσκουν απλά. Θα έσκιζα τη γυναίκα του μαλάκα στο ίδιο του το κρεβάτι. Δεν είχα ξανακάνει κάτι παρόμοιο, ο πούτσος μου είχε τεντώσει. Τελείωσα τον καφέ και το τσιγάρο μου, πλήρωσα και ξεκίνησα να τη συναντήσω. Το σπίτι ήταν 3 λεπτά με το αυτοκίνητο, κάπου στα βόρεια προάστια, χτύπησα και μπήκα. Ήταν ακόμα ντυμένη με τα αθλητικά, μια καύλα ατελείωτη. Έκλεισε την πόρτα και στηρίχτηκε πάνω της. Κοιταζόμαστε και τη πλησιάζω, τη βουτάω και την ρίχνω ένα γλωσσόφιλο, λόγω διαφοράς ύψους τη σηκώνω και την ακουμπάω στη πόρτα, αυτή τυλίγει τα πόδια της στη μέση μου, τα μαλλιά της λυτά να μοσχομυρίζουν και οι γλώσσες μας να παίζουν.
- Από το Σάββατο σε σκέφτομαι καύλα μου, της λέω.
- Κι εγώ μόνο αυτή τη στιγμή, scopa mi (γάμησε με).
- Θα σε σκίσω στα δυο.
- Οggi sono la tua ciabatta (σήμερα είμαι η τσούλα σου).
Βάζω το χέρι μου μέσα από τη μπλούζα της, ακουμπάω το γυμνό της δέρμα, η καριόλα δε φοράει τίποτα από μέσα και το χέρι μου γεμίζει από σφιχτό της βυζόμπαλο. Της τσιμπάω τη ρώγα και αναστενάζει, την κολλάω στο τοίχο και της βγάζω τη μπλούζα. Τα υπέροχα βυζόμπαλα της αποκαλύπτονται, στρογγυλά και σφιχτά με μια μικρή αλλά πεταχτή ρώγα καυλωμένη. Τα χουφτώνω δυνατά και τα δυο, ενώ σπρώχνω το καβλί μου να τριφτεί πάνω στο μουνί της.
- Θέλω τον πούτσο σου μωρό μου, τώρα.
Την αφήνω και με οδηγεί στον καναπέ, με σπρώχνει να καθίσω και αμέσως αναλαμβάνει να με ξεκουμπώσει με αργές βασανιστικές, καυλιάρικες κινήσεις.
- Σήμερα θα φας γερό πούτσο καβλοπούτανο, της λέω.
- Αυτό θέλω, να γαμηθώ…
και μου τραβάει το καβλί έξω. Τον πιάνει από τη βάση, τον σηκώνει όρθιο και τον κοιτάζει.
- Ma che verga, che bello cazzo ( τι καβλί, τι ωραίος πούτσος).
- Ti piacce? Piu grande dal il cazzo del tuo marito… (Σαρέσει? Μεγαλύτερος από του άντρα σου).
- Si veramente, e e mio (Πράγματι και είναι δικός μου).
Αμέσως τον ρουφάει σα πεινασμένη, λυσσασμένη τσούλα, τον φτύνει, τον γλείφει και τον χώνει μέσα της ολόκληρο ενώ εγώ της είχα χουφτώσει τα βυζόμπαλα. Πόσο καιρό άραγε είχε να γαμηθεί όπως ήθελε… σκεφτόμουν. Η κοπέλα ήταν μαστόρισσα στο τσιμπούκι και όχι μόνο αυτό, είχε και τα τέλεια βυζιά για γαμήσι. Δεν πρόλαβα να ολοκληρώσω τη σκέψη μου και αμέσως μου άνοιξε τα πόδια, χώθηκε ανάμεσα, τέντωσε το στήθος της μπροστά και μου τον έχωσε ανάμεσα στα βυζιά της, ο ορισμός του ισπανικού, να χαθείς ανάμεσα σε βυζόμπαλα ενώ η γυναίκα να σε τσιμπουκώνει παράλληλα. Δεν ήθελα και πολύ, παρά τις μαλακίες που είχα τραβήξει για αυτήν όλες τις προηγούμενες μέρες ένιωθα πως τελειώνω. Την τραβάω μακριά, σηκώνομαι όρθιος και αρχίζω να της ασπρίζω τις βυζάρες. Το χύσι έφυγε λίγο στο πρόσωπο αλλά το περισσότερο στα στήθη της ακολουθώντας σιγά-σιγά τη καμπύλη τους πέφτοντας στο πάτωμα, αυτή χαρούμενη, ευτυχισμένη να τα χαϊδεύει.
- Θα περάσουμε τέλεια εμείς οι δυο, της είπα.
- Αυτό θέλω κι εγώ. Πάω να πλυθώ, βάλε ένα ποτό αν θες και έρχομαι.
Σηκώθηκα και πήγα προς το μπαρ. Διάλεξα ένα Lagavulin 16 ετών, το αγαπημένο του μαλάκα για ειδικές περιστάσεις, όπως και η σημερινή και χάζευα τις φωτογραφίες του γάμου τους ενώ η Κ. έκανε το ντουζάκι της. Δε μπορώ να πω ότι λυπάμαι Πέτρο, σκέφτηκα. Καθόμουν εκεί και χάζευα όταν ένιωσα τη Κ να με αγκαλιάζει από πίσω, τα χέρια της στο στήθος μου να κατεβαίνουν και να μου πιάνουν το πούτσο. Η αίσθηση του βρεγμένου δέρματος σε συνδυασμό με το χάδι της με καύλωσε γρήγορα, γύρισα και τα χείλη μας ενώθηκαν. Με έπιασε από το χέρι και με οδήγησε στην κρεβατοκάμαρα, στο κρεβάτι τους που σε λίγο θα του το μαγαρίζαμε. Την ξάπλωσα κι εγώ από πάνω της, να ανταλλάσουμε φιλιά και χάδια. Την έγλειφα στο λαιμό, κατεβαίνοντας στο στήθος, την κοιλιά, το μουνάκι, ενώ της χάιδευα τις γάμπες. Η Κ. είχε κλείσει τα μάτια και έβγαζε φωνές καύλας.
- Αχ μωρό μου τι μου κάνεις, πόσο πολύ μου έχει λείψει!
Το μουνί της είχε πάρει φωτιά, ήταν πάρα πολύ υγρή ενώ ανέδυε μια υπέροχη μυρωδιά. Το κορίτσι είχε καιρό να καυλώσει δυνατά οπότε έπρεπε να τη κάνω ευτυχισμένη. Επικεντρώθηκα λοιπόν στη κλειτορίδα της, γλείφοντας τη, σαλιώνοντας και ρουφώντας τη ενώ στο μουνάκι της έβαλα πρώτα ένα και ύστερα δύο δάχτυλα. Ήταν στενή και παρά τη καύλα της έβγαλε μια φωνή πόνου. Αμέσως όμως άρχισε να βαριανασαίνει, ο οργασμός της ερχόταν γρήγορα και άρχισε να χτυπιέται στο μαξιλάρι προσπαθώντας να μη φωνάξει.
- Χύνω μωρό μου, χύνω στο στόμα σου καύλα μου, ναι, ναι, ναι…
και αμέσως με πλημμύρισε η μυρωδιά των υγρών της. Δε σταμάτησα να τη γλείφω, συνέχισα και πολύ γρήγορα ήρθε και ο δεύτερος.
- Τι μου κάνεις, τι μου κάνεις, δε μπορώ… ναι… μπες μέσα μου τώρα, τώρα…
και αμέσως την καβαλάω, της κρατάω ανοιχτά τα πόδια και καρφώνομαι μέσα της με μια κίνηση.
- Αχ… κάρφωσε με, χύνω τον πούτσο σου, γάμα με δυνατά…
και χωρίς να φέρω αντίρρηση, την αρχίζω στις βαθιές δυνατές ψωλιές, μέσα στο στενό της μουνί που είχε το σχήμα του 12ποντού. Της κάρφωνα τον πάτο και αυτή είχε τα μάτια ορθάνοιχτα.
- Με σκίζεις, τι πούτσα είναι αυτή, θεέ μου;
- Γαμήσου πουτάνα, πάρε πούτσα να χαρείς, θα σου σκίσω τον πάτο!
- Γάμα με, γάμα με, έλεγε, κάνε με ότι θες, χύνω η πουτάνα χύνω…
και ήρθε και τρίτος της οργασμός, αυτή να χτυπιέται από κάτω μου και εγώ να τη κρατάω γερά μη σταματώντας το γαμήσι. Όταν ένιωσα πως είχε ήδη χύσει, τη γυρνάω καβάλα σε μένα και αυτή άρχισε να κουνιέται αργά και αισθησιακά ενώ χάζευα τα φανταστικά της βυζόμπαλα. Έκανα στην άκρη μια τούφα από τα μαλλιά της που έκρυβαν το πρόσωπο, ήταν με κλειστά μάτια, κατέβηκα και άγγιζα τις ρώγες της. Αμέσως ανταποκρίθηκε.
- Ο πούτσος σου με τρελαίνει, είπε με βραχνή φωνή. Δεν ξέρω πόσο καιρό έχω να…
- Σ… ξέχνα τον άλλον! Χόρεψε στο καβλί μου. Είναι τέλειος… τον θέλω!
Οι κινήσεις της έγιναν πιο έντονες, τα βυζιά της κουνιούνται πιο γρήγορα, πάνω κάτω. Της χουφτώνω την κωλάρα και τη βοηθάω στις κινήσεις της. Αυτή αλλάζει τη στάση της και στηρίζεται τώρα στα πόδια και με βαθύ κάθισμα γαμιέται στο καβλί μου. Ο ήχος από τον κώλο της στα αρχίδια μου είναι άκρως καυλωτικός. Κάτι λέει στα Ιταλικά που δεν το πιάνω. Η Κ είναι κάπου αλλού. Σηκώνω το κορμί μου και της γλείφω το στήθος, ενώ βάζω ένα δάχτυλο στην κωλοτρυπίδα της. Δεν αντιδρά, αλλά μου χαμογελά.
- Σε γαμάει ο Πέτρος μωρό μου από εκεί;
- Κάνει ότι μπορεί!
- Εγώ όμως μπορώ καλύτερα.
- Είμαι σίγουρη γι αυτό.
- Στήσου καυλιάρα…
και αμέσως σηκώνεται και στήνεται στα 4, τουρλώνει τη κωλάρα της και λέει…
- Πάρε με από παντού… είμαι δική σου σήμερα…
απλώνει το χέρι στο κομοδίνο και βγάζει το λιπαντικό.
- Δεν είσαι σαν τον Πέτρο, θα το χρειαστώ.
Βάζω στο χέρι μου και αρχίζω να το απλώνω στη σούφρα της. Με το πρώτο άγγιγμα, ανοιγοκλείνει και η Κ αναστενάζει.
- Σ' αρέσει καυλίτσα. Διψάει για πούτσο ο κώλος σου!
- Μ' αρέσει και θέλω έναν άντρα να με γαμήσει σωστά.
- Θα σε ξεκωλιάσω μωρό μου…
και βάζω το δάχτυλο μου μέσα.
- Αχ ναι… κι άλλο.
Την ανοίγω καλά και βάζω δεύτερο δάχτυλο.
- Μ… ναι, έτσι μ' αρέσει…
και ταυτόχρονα χαϊδεύει την κλειτορίδα της.
- Είμαι έτοιμη, μην αργείς, γάμησε με.
Αμέσως σηκώνομαι όρθιος πάνω στο κρεβάτι σε doggy style, πιάνω καλά το καβλί μου και το οδηγώ στη τρύπα της. Σπρώχνω και δε συναντάω αντίσταση, σκέφτομαι πως ο Πέτρος, όσο μπορεί την έχει δουλέψει. Καλό αυτό. Σιγά-σιγά μπαίνω μέσα, η Κ. αναστενάζει.
- Βάλτο μέσα…
με διατάσει και εγώ καρφώνομαι.
- Αχ ναι… αυτός είναι πούτσος!
Της πιάνω καλά τα κωλομέρια και αρχίζω να την οργώνω δυνατά, με σκαμπίλια στον πισινό, της ενώ τρίβει το μουνί της.
- Σε γαμάω καριόλα. Σε σκίζω στο κρεβάτι του κερατά σου!
- Τι γλυκό πούτσο τρώω, γάμα με, γάμα με…
- Σκάσε μωρή θα σε ακούσουν, σκάσε!
Βάζει το κεφάλι της στο μαξιλάρι να καλύψει τις κραυγές της και τουρλώνει τον κώλο της κι άλλο για να τον φάει καλά.
- Σε χύνω καριόλα!
- Μαζί μωρό μου, μαζί…
και τρίβει το μουνί της με μανία.
- Θα σε γκαστρώσω, παρ' τα όλα μέσα…
και αμέσως αδειάζω τα αρχίδια μου μέσα στο κωλάντερο της. Ο οργασμός της έχει έρθει την ίδια στιγμή οι σπασμοί και οι κραυγές.
- Μη βγεις…
μου λέει και ξαπλώνει μπρούμυτα με εμένα πάνω της και ακόμα μέσα.
- Τι μου έκανες;
- Αυτό που σου έλειπε και τη φιλάω στο λαιμό. Όποτε θες θα έρχομαι.
- Κάθε μέρα σε θέλω.
- Κάθε μέρα θα είμαι εδώ τότε.
Εκείνη την εβδομάδα καθώς και τις επόμενες, τις περνούσα στο σπίτι τους. Μέχρι την Παρασκευή που ερχόταν ο Πέτρος, του πηδούσα τη γυναίκα, του ζέσταινα τις παντόφλες και έπινα τα ποτά του. Με την Κ. το συνεχίσαμε για κάνα δίμηνο μέχρι που μου ζήτησε να διακόψουμε. Είχε χάσει τη σεξουαλική επιθυμία για τον Πέτρο και ήθελε να ηρεμήσει από μένα ώστε να επανέλθει στη πρότερη κατάσταση, καθότι τον αγαπούσε και ήθελε να προσπαθήσει για το γάμο τους. Ευγενικά έκανα στην άκρη. Σήμερα έχουμε επιστρέψει στην κατάσταση όπου τους βλέπω 2-3 φορές το χρόνο, παρέα με το παιδάκι τους. Με αυτόν οι σχέσεις είναι πάντα ψυχρές, με την Κ. φιλικές αλλά πάντα με διακριτικά βλέμματα και χαμόγελα, ίσως και με καμιά κουβεντούλα στα γρήγορα, όταν ο Πέτρος και η δικιά μου δεν βλέπουν.
(Copyright protected OW ref: 88343)
Εκείνο τον καιρό λοιπόν η παρέα αποτελούνταν από δύο τμήματα. Εγώ και ο Αντώνης με τα κορίτσια από τη μια μεριά, εμείς οι δύο πάλι με τον Νίκο και τον Πέτρο. Οι δυο παρέες ήταν χαλαρά συνδεδεμένες μεταξύ τους, όχι κολλητιλίκια, αλλά αρκετά στενές σχέσεις είτε σε εξόδους είτε σε εκδρομές που έκανε η σχολή. Ας επικεντρωθούμε όμως στον Πέτρο που αποτελεί και το κέντρο της ιστορίας. Ωραίο παιδί, ηγετική φυσιογνωμία, γόνος ευκατάστατης οικογένειας των βορείων προαστίων, απόφοιτος ιδιωτικού σχολείου, με πατέρα που είχε δική του εταιρεία. Ως εδώ ήταν όλα καλά, τα πράγματα όμως άρχισαν να αλλάζουν σχετικά γρήγορα όταν ο Πέτρος άρχισε να δείχνει το πραγματικό του χαρακτήρα. Αν και χαρακτηριζόταν αριστερός, το χέρι ήταν στη δεξιά τσέπη και μιλούσε απαξιωτικά για τα κατώτερα στρώματα της κοινωνίας, ιδίως για τους μετανάστες, όχι όμως ρατσιστικά.
Μπορούσε να σου μιλάει ώρες για το Μοντιλιάνι και τον έρωτα του για την Ιταλία και την Αναγέννηση, τη φιλοσοφία και τη τέχνη, τη στιγμή όμως που έλεγες πως δεν άνηκες στη δική του κοινωνική τάξη, σε έκανε στην άκρη. Διατηρούσε φιλικές σχέσεις με όλους αλλά καταλάβαινα πως ήταν καθαρά επικοινωνιακού χαρακτήρα, οι κολλητοί του ήταν ή απόφοιτοι ιδιωτικών σχολείων ή αριστεροί των ΕΑΑΚ με τους οποίους θα συζητούσε για ιστιοπλοΐα και ταξίδια ή για το πώς θα αλλάξουν το σύστημα. Τρίχες κατσαρές θα απαντήσω. Απλά ήταν η εποχή που το αριστερό προφίλ περνούσε στους διαδρόμους της σχολής σε συνδυασμό με το νεοπλουτισμό που είχε κάνει την εμφάνιση του τα χρόνια του Χρηματιστηρίου. Ο Πέτρος όμως το έπαιζε καλά, ήταν συμπαθής σε όλους παρόλο που διατηρούσε απόσταση, παρέα έκανε με τον Αντώνη και το Νίκο εκτός σχολής. Εμένα με είχε ήδη βγάλει απέξω, κάτι το οποίο δε με ενοχλούσε καθότι ούτε τη παρέα του Αντώνη είχα χάσει, αλλά δε μου ταίριαζε και το προφίλ των Βορείων Προαστίων. Παρόλο που μπροστά μου κανόνιζε με τους άλλους 2 εξόδους και ταξίδια χωρίς να με προσκαλεί, το δεχόμουν αδιαμαρτύρητα για τους παραπάνω λόγους παρά το γεγονός πως έφερνε τον Αντώνη σε δύσκολη θέση.
Στην πορεία όμως έκανε 2 πολύ σημαντικά λάθη, κρίσιμα για την ιστορία μας. Το πρώτο έλαβε χώρα σε μια συζήτηση μεταξύ εμένα, του Πέτρου και του Αντώνη όπου σαν άντρες συζητούσαμε για γκόμενες. Ο ισχυρός του χαρακτήρας και αυτοπεποίθηση που είχε δεν τον εμπόδισαν να αποκαλύψει εντελώς φυσιολογικά πως το μέγεθος του περιοριζόταν στους 12 πόντους. Κουτσομπολιό θα σκεφτούν κάποιοι, αλλά αναντίρρητα σε αρκετούς ανθρώπους δημιουργεί θέματα, αντίθετα σε αυτόν κανένα. Πάντα είχε μια κοπέλα δίπλα του γεγονός που πρέπει να παραδεχτώ με εντυπωσίασε και το μόνο που είχα να κάνω, ήταν να του βγάλω το καπέλο. Από μόνη της αυτή η πληροφορία δε λέει και πολλά, γι' αυτό και δεν έδωσα σημασία, γρήγορα το ξέχασα. Το μεγάλο λάθος όμως το έκανε λίγο καιρό μετά όπου ο Αντώνης μου εκμυστηρεύτηκε πως ο Πέτρος την έπεφτε στη κοπέλα που σας προανέφερα, ενώ γνώριζε το κόλλημα μου. Αμέσως τον πλησίασα και του ζήτησα να μιλήσουμε.
- Ωχ, κατάλαβα τι θες να μου πεις, είπε.
- Αληθεύει πως γουστάρεις τη Νίκη;… ρώτησα.
- Ναι ισχύει, είναι πανέμορφη κοπέλα, πώς να μην την κοιτάξεις;
- Αλλά γνωρίζεις πως τόσο καιρό τη γουστάρω.
- Το γνωρίζω αλλά δεν έχω καμιά ηθική υποχρέωση απέναντι σου…
και εκεί ακριβώς έμεινα. Βλέπετε… τουλάχιστον στη δική μου ηθική αντιμετώπιση των πραγμάτων, θεωρώ απόλυτα φυσιολογικό ένας φίλος ή γνωστός να γουστάρει την ίδια γυναίκα με σένα, ιδίως όταν εγώ δεν είχα κάνει κάτι μαζί της, πόσο μάλλον που δεν είχα καν εκφράσει τίποτα, ενδεχομένως όμως να το παραδεχτεί σαν άντρας, ενδεχομένως να ζητήσει συγγνώμη, πως ίσως έσφαλε ή να ζητήσει τη κατανόηση μου για να το προχωρήσει μαζί της, όλα αυτά είναι θεμιτά αλλά η «μη ηθική υποχρέωση» ήταν αυτή που τα άλλαξε όλα. Ο τύπος μετά από 3 χρόνια κοινής παρέας αποκαλύπτει στεγνά πως όχι ως φίλο ή γνωστό δε με αντιμετώπιζε, αλλά ως έναν παρία που αναγκαστικά πρέπει να συναναστραφεί. Δεν είχε ηθικό ενδοιασμό σε τίποτα, δεν ασχολήθηκε να σκεφτεί τα αισθήματα μου. Και για να είμαστε ειλικρινείς, αυτό που με πλήγωσε δεν ήταν ότι την κοίταξε, αλλά η συνειδητοποίηση του πόσο σκληρός μπορεί να γίνει κάποιος απέναντι σου, χωρίς τύψεις, χωρίς δισταγμό, απλά έβγαλε τη μάσκα και με έκανε πέρα. Από το σημείο αυτό και έπειτα, οι σχέσεις μας έγιναν εντελώς τυπικές και δεν αποτελούσα μέρος της παρέας τους.
Με τον Αντώνη φυσικά δεν ξεκόψαμε αλλά έπρεπε να τον ανεχτώ όποτε ο φίλος μου κανόνιζε κάτι και παρουσιαζόταν και αυτός. Έπειτα αποφοιτήσαμε και οι δρόμοι μας χώρισαν, δεν συναντήθηκαν ποτέ πέρας της ημέρας γιορτής ή γενεθλίων κάποιου κοινού γνωστού, όπου πέραν ενός τυπικού χαιρετισμού δεν είχαμε καμία επικοινωνία. Αποφεύγαμε ο ένας τον άλλον, αυτός γιατί προφανώς δεν άντεχα να συνυπάρχω με το πνεύμα του, εγώ επειδή δεν άντεχα το προσωπείο του φορτωμένου με το χρήμα του μπαμπά αριστερού, που βλέπει τους ανθρώπους ως πιόνια για τη διευκόλυνση των εργασιών της εταιρείας του «μπαμπά». Τα χρόνια πέρασαν και φτάσαμε στα πρώτα χρόνια της κρίσης. Ο Πέτρος είχε κατασταλάξει με μια κοπέλα, Ιταλίδα, η οποία τα παράτησε όλα να έρθει να μείνει στην Ελλάδα. Τη γνώρισα σε γενέθλια του Αντώνη, μια μελαχρινή νορμάλ κοπέλα, ας την πούμε Κ. περί το 1.67, μαύρα μάτια, λογικά πιασίματα αλλά με ένα στήθος τρομερό. Τους έβλεπα 2-3 φορές το χρόνο σε τέτοιες περιστάσεις. Πολύ ευχάριστη, ευγενική, γρήγορα έμαθε τη γλώσσα και μπορούσαμε να επικοινωνήσουμε, άλλωστε αυτή και το ψώνιο της μιλούσαν στα ιταλικά, μπροστά σε όλους. Το ξέρω γίνομαι κακός, ίσως και κομπλεξικός, αλλά κάπως έτσι μέσα στο μυαλό μου, ενώ γελούσα με το τραγελαφικό της υπόθεσης, προέκυψε το παρατσούκλι που του έδωσα, ο 12ποντος.
Όσο και να είχαν περάσει τα χρόνια, αυτός παρέμενε ψώνιο, η κρίση είχε ξεκινήσει και αυτός γκρίνιαζε για το πόσο δύσκολο ήταν να βγάλεις 100.000, δεν άξιζε το κόπο τόση δουλειά, η Κ δίπλα να είναι πρόσχαρη, να μιλάει για τη νέα της ζωή, πως ετοιμάζουν το σπίτι τους, τη νέα της δουλειά και… να με κοιτάζει, να με κοιτάζει όταν βρίσκει την ευκαιρία και εγώ να το ανταποδίδω. Δεν την είχα πέσει ποτέ σε κοπέλα ή γυναίκα άλλου, πόσο μάλλον γνωστού αλλά εδώ; Ήταν ωραία γυναίκα, θελκτική και η γυναίκα του 12ποντου. Τι με εμπόδιζε; Αυτός άλλωστε δεν μου αφαίρεσε την ηθική υποχρέωση απέναντι του; Οι σκέψεις μου μπήκαν επειδή ήταν όμορφη και με φλέρταρε ή επειδή είχα την ευκαιρία να ανταποδώσω με το ίδιο νόμισμα; Μάλλον και τα δυο σε συνδυασμό πως ποτέ δε ξεχνάω ή συγχωρώ τη πουστιά που θα μου κάνουν. Απλά το πήρα απόφαση. Τα χαμόγελα της και τα βλέμματα της που ήταν εμφανή, υποβοήθησαν την απόφαση μου πως αν ένα τέτοιο μωρό διψάει για πούτσο, ο 12ποντος ήταν λίγος γι αυτήν. Την επόμενη φορά που τους συνάντησα το είχα πάρει απόφαση.
Με χαιρέτησε με ένα πλατύ χαμόγελο και τα μάτια της καρφωμένα στα δικά μου. Στη χειραψία, χάιδεψα την παλάμη της με το δάχτυλο μου και αυτή ανταπέδωσε. Το νερό είχε μπει στο αυλάκι, απλά έπρεπε να της πιάσω τη κουβέντα διακριτικά. Ευτυχώς ο Πέτρος ως κοινωνικό όν ή ζώο όπως προτιμώ να τον αποκαλώ, δεν άργησε να την αφήσει για να συναναστραφεί με άλλους. Εγώ πάντα κάπου εκεί γύρω, περιτριγύριζα τη Κ περιμένοντας τη στιγμή που θα είναι μόνη.
- Πως τα περνάς Κ;
- Όμορφα, απάντησε. Κάτι τέτοιες συναντήσεις είναι ευκαιρία να δεις ανθρώπους που δε βλέπεις συχνά, είπε με νόημα.
- Ισχύει, έτσι όπως έχουν γίνει τα πράγματα, μας έχει φάει η δουλειά και χάνουμε τους φίλους.
- Οι φίλοι νομίζω χάνονται μόνο αν το θέλουν.
- Γενικά ισχύει αλλά μη νομίζεις, τον Αντώνη πια δε τον βλέπω τόσο συχνά όσο θα ήθελα.
- Ούτε και το Πέτρο όμως.
- Με το Πέτρο δεν είχαμε ποτέ στενές σχέσεις.
- Αλήθεια;
- Ναι, παρέα μέσω του Αντώνη κάναμε πάντα. Αλήθεια πως τα πας εδώ; Η δουλειά, ο Πέτρος; (για να αποφύγω να εξηγήσω πόσο αποκρουστικό τον έβλεπα).
- Η δουλειά έχει ξεκινήσει καλά, δεν έχω παράπονο, τον Πέτρο όμως δε βλέπω πολύ. Λείπει λόγω δουλειάς συνέχεια εκτός Αθήνας αυτό τον καιρό. Μόνο τα ΣΚ και τότε είναι κουρασμένος ( να τα σκέφτηκα, μόνη στο σπίτι στερημένη από το μαλάκα ).
- Είναι εργασιομανής, τον ξέρω αλλά αυτά έχουν οι ευθύνες. Και εσύ πως περνάς το χρόνο σου;
- Ε τα κλασσικά, δουλειά, σπίτι, γυμναστήριο και καμιά βόλτα με φίλες. Αλλά και αυτές έχουν το πρόγραμμα τους. Ακόμα δεν έχω παρέες να περνάω το χρόνο μου, είπε με κοίταξε και έβαλε το καλαμάκι από το ποτό στα χείλη της.
- Και τι σου έχει λείψει δηλαδή;
- Τα κλασσικά, ένα σινεμά, ένα ποτό, φαγητό, άραγμα στο σπίτι… με παρέα.
- Και ο Πέτρος φυσικά απαντάω και έτσι όπως έχει το χέρι της στον πάγκο του μπαρ την ακουμπάω με τα ακροδάχτυλα.
- Φυσικά, αυτός πιο πολύ από όλα και μου χαϊδεύει το δείκτη μου με τον δικό της.
- Τώρα όμως τον έχεις εδώ!
- Για το ΣΚ. Δευτέρα πρωί ξαναφεύγει, θα ξαναγυρίσει τη Παρασκευή.
- Τότε θα χαρώ να περάσουμε λίγο χρόνο μαζί, αν θες.
- Φυσικά, σε ευχαριστώ που το σκέφτηκες… και χαμογέλασε. Βρες με στο fb και στείλε μου από Δευτέρα.
Εκείνη τη στιγμή μας διέκοψαν και η Κ αναγκάστηκε να πάει σε άλλη παρέα. Εγώ έμεινα εκεί και καθόμουν να σκεφτώ τι έγινε, μια άκρως καυλωτική αλλά διακριτική κουβέντα με υπονοούμενα με μια πεινασμένη παντρεμένη. Ο 12ποντος λίγο πιο πέρα να συζητά αμέριμνος, για την επερχόμενη κρίση και τη μάστιγα του κεφαλαίου και τη γυναίκα του να μου τη πέφτει με τρόπο. Φανταζόμουν χαιρέκακα το κέρατο του να σκάει μύτη και ο πούτσος μου είχε πάρει τα πάνω του. Η νέα εβδομάδα ξεκίνησε και έκανα όπως μου πρότεινε. Της έστειλα μήνυμα, ευχόμενος μια όμορφη μέρα και μια ακόμα τέλεια εβδομάδα.
- Καλημέρα, απάντησε, και σε ευχαριστώ που είσαι τόσο καλός. Και εσύ να έχεις μια ενδιαφέρουσα εβδομάδα.
- Ελπίζω το ίδιο, μέχρι τώρα φαίνεται πως θα είναι, απάντησα.
- Περιμένεις κάτι να συμβεί; Ρώτησε.
- Θα δείξει, θα στα πω από κοντά, αν μου πεις πότε σε βολεύει.
- Αύριο απόγευμα (Τρίτη) τι λες;
- Μπορώ, και κανονίσαμε για καφεδάκι μετά τη δουλειά.
Την επόμενη μέρα, την περίμενα στο καφέ το απογευματάκι κατά τις 7. Αυτή μόλις είχε τελειώσει το γυμναστήριο της εκεί κοντά και ήρθε με φορμίτσα, αθλητικά παπούτσια και φουτεράκι, καθαρή και μπανιαρισμένη, με ευωδιές από το αφρόλουτρο και το σαμπουάν. Δε μπορούσε να ξέρει πως το αθλητικό στιλ με καυλώνει και επιπλέον το ντύσιμο ήταν αυτό το αθλητικό casual το οποίο άνετα στέκει σε ένα καφέ. Καθίσαμε δίπλα, αμέσως αρχίσαμε να έχουμε επαφή με τα χέρια και συζητήσαμε για τη ζωή μας, αλλά επικεντρωθήκαμε τόσο στη ζωή της εδώ όσο και στη δική μου σχέση σε απόσταση που είχα.
- Δηλαδή πόσο συχνά βρισκόσαστε με τη κοπέλα σου;
- Κάθε δίμηνο στη καλύτερη περίπτωση.
- Α… εσύ δηλαδή περνάς πιο δύσκολα από μένα.
- Σιγά τα δύσκολα που περνάς βρε Κ. Ο άντρας σου εδώ είναι απλά τυχαίνει αυτή τη περίοδο η δουλειά να έχει πέσει πολύ.
- Ναι το κατανοώ αλλά… είναι και πάλι δύσκολο.
Της πιάνω το χέρι, τη κοιτάω στα μάτια και της απαντώ.
- Έχετε όμως ο ένας τον άλλον και αυτό είναι σημαντικό, θα έρθει η ώρα που θα τελειώσει ο Πέτρος.
- Ναι αλλά τώρα τι γίνεται;… μου απαντά.
- Το τώρα σε απασχολεί;… και της χαϊδεύω το μάγουλο.
- Όχι εδώ… και τραβιέται, αλλά ναι. Το τώρα με απασχολεί, δε μου αρκεί ένα διήμερο την εβδομάδα.
- Κάθε μέρα θα σε άφηνε ικανοποιημένη;
- Ναι.
- Πάμε τότε κάπου αλλού να βρούμε τη λύση;
- Πάμε σπίτι μου (το μωρό είχε κλείσει συνάντηση στη γειτονιά της, λες και ήξερε τι θα επακολουθήσει), μόνο σε παρακαλώ άσε με να φύγω πρώτη. Η διεύθυνση είναι αυτή, έλα μετά από 5 λεπτά.
Σηκώθηκε, με φίλησε σταυρωτά, σαν δύο φίλοι που αποχαιρετίζονται και μου ψιθύρισε στο αυτί:
- Είμαι όλη μέρα καυλωμέν. Μην αργήσεις…
και έφυγε. Αναμφισβήτητα όλα είχαν κυλήσει εύκολα και ομαλά. Τι ωραίο συναίσθημα όταν δυο άνθρωποι τα βρίσκουν απλά. Θα έσκιζα τη γυναίκα του μαλάκα στο ίδιο του το κρεβάτι. Δεν είχα ξανακάνει κάτι παρόμοιο, ο πούτσος μου είχε τεντώσει. Τελείωσα τον καφέ και το τσιγάρο μου, πλήρωσα και ξεκίνησα να τη συναντήσω. Το σπίτι ήταν 3 λεπτά με το αυτοκίνητο, κάπου στα βόρεια προάστια, χτύπησα και μπήκα. Ήταν ακόμα ντυμένη με τα αθλητικά, μια καύλα ατελείωτη. Έκλεισε την πόρτα και στηρίχτηκε πάνω της. Κοιταζόμαστε και τη πλησιάζω, τη βουτάω και την ρίχνω ένα γλωσσόφιλο, λόγω διαφοράς ύψους τη σηκώνω και την ακουμπάω στη πόρτα, αυτή τυλίγει τα πόδια της στη μέση μου, τα μαλλιά της λυτά να μοσχομυρίζουν και οι γλώσσες μας να παίζουν.
- Από το Σάββατο σε σκέφτομαι καύλα μου, της λέω.
- Κι εγώ μόνο αυτή τη στιγμή, scopa mi (γάμησε με).
- Θα σε σκίσω στα δυο.
- Οggi sono la tua ciabatta (σήμερα είμαι η τσούλα σου).
Βάζω το χέρι μου μέσα από τη μπλούζα της, ακουμπάω το γυμνό της δέρμα, η καριόλα δε φοράει τίποτα από μέσα και το χέρι μου γεμίζει από σφιχτό της βυζόμπαλο. Της τσιμπάω τη ρώγα και αναστενάζει, την κολλάω στο τοίχο και της βγάζω τη μπλούζα. Τα υπέροχα βυζόμπαλα της αποκαλύπτονται, στρογγυλά και σφιχτά με μια μικρή αλλά πεταχτή ρώγα καυλωμένη. Τα χουφτώνω δυνατά και τα δυο, ενώ σπρώχνω το καβλί μου να τριφτεί πάνω στο μουνί της.
- Θέλω τον πούτσο σου μωρό μου, τώρα.
Την αφήνω και με οδηγεί στον καναπέ, με σπρώχνει να καθίσω και αμέσως αναλαμβάνει να με ξεκουμπώσει με αργές βασανιστικές, καυλιάρικες κινήσεις.
- Σήμερα θα φας γερό πούτσο καβλοπούτανο, της λέω.
- Αυτό θέλω, να γαμηθώ…
και μου τραβάει το καβλί έξω. Τον πιάνει από τη βάση, τον σηκώνει όρθιο και τον κοιτάζει.
- Ma che verga, che bello cazzo ( τι καβλί, τι ωραίος πούτσος).
- Ti piacce? Piu grande dal il cazzo del tuo marito… (Σαρέσει? Μεγαλύτερος από του άντρα σου).
- Si veramente, e e mio (Πράγματι και είναι δικός μου).
Αμέσως τον ρουφάει σα πεινασμένη, λυσσασμένη τσούλα, τον φτύνει, τον γλείφει και τον χώνει μέσα της ολόκληρο ενώ εγώ της είχα χουφτώσει τα βυζόμπαλα. Πόσο καιρό άραγε είχε να γαμηθεί όπως ήθελε… σκεφτόμουν. Η κοπέλα ήταν μαστόρισσα στο τσιμπούκι και όχι μόνο αυτό, είχε και τα τέλεια βυζιά για γαμήσι. Δεν πρόλαβα να ολοκληρώσω τη σκέψη μου και αμέσως μου άνοιξε τα πόδια, χώθηκε ανάμεσα, τέντωσε το στήθος της μπροστά και μου τον έχωσε ανάμεσα στα βυζιά της, ο ορισμός του ισπανικού, να χαθείς ανάμεσα σε βυζόμπαλα ενώ η γυναίκα να σε τσιμπουκώνει παράλληλα. Δεν ήθελα και πολύ, παρά τις μαλακίες που είχα τραβήξει για αυτήν όλες τις προηγούμενες μέρες ένιωθα πως τελειώνω. Την τραβάω μακριά, σηκώνομαι όρθιος και αρχίζω να της ασπρίζω τις βυζάρες. Το χύσι έφυγε λίγο στο πρόσωπο αλλά το περισσότερο στα στήθη της ακολουθώντας σιγά-σιγά τη καμπύλη τους πέφτοντας στο πάτωμα, αυτή χαρούμενη, ευτυχισμένη να τα χαϊδεύει.
- Θα περάσουμε τέλεια εμείς οι δυο, της είπα.
- Αυτό θέλω κι εγώ. Πάω να πλυθώ, βάλε ένα ποτό αν θες και έρχομαι.
Σηκώθηκα και πήγα προς το μπαρ. Διάλεξα ένα Lagavulin 16 ετών, το αγαπημένο του μαλάκα για ειδικές περιστάσεις, όπως και η σημερινή και χάζευα τις φωτογραφίες του γάμου τους ενώ η Κ. έκανε το ντουζάκι της. Δε μπορώ να πω ότι λυπάμαι Πέτρο, σκέφτηκα. Καθόμουν εκεί και χάζευα όταν ένιωσα τη Κ να με αγκαλιάζει από πίσω, τα χέρια της στο στήθος μου να κατεβαίνουν και να μου πιάνουν το πούτσο. Η αίσθηση του βρεγμένου δέρματος σε συνδυασμό με το χάδι της με καύλωσε γρήγορα, γύρισα και τα χείλη μας ενώθηκαν. Με έπιασε από το χέρι και με οδήγησε στην κρεβατοκάμαρα, στο κρεβάτι τους που σε λίγο θα του το μαγαρίζαμε. Την ξάπλωσα κι εγώ από πάνω της, να ανταλλάσουμε φιλιά και χάδια. Την έγλειφα στο λαιμό, κατεβαίνοντας στο στήθος, την κοιλιά, το μουνάκι, ενώ της χάιδευα τις γάμπες. Η Κ. είχε κλείσει τα μάτια και έβγαζε φωνές καύλας.
- Αχ μωρό μου τι μου κάνεις, πόσο πολύ μου έχει λείψει!
Το μουνί της είχε πάρει φωτιά, ήταν πάρα πολύ υγρή ενώ ανέδυε μια υπέροχη μυρωδιά. Το κορίτσι είχε καιρό να καυλώσει δυνατά οπότε έπρεπε να τη κάνω ευτυχισμένη. Επικεντρώθηκα λοιπόν στη κλειτορίδα της, γλείφοντας τη, σαλιώνοντας και ρουφώντας τη ενώ στο μουνάκι της έβαλα πρώτα ένα και ύστερα δύο δάχτυλα. Ήταν στενή και παρά τη καύλα της έβγαλε μια φωνή πόνου. Αμέσως όμως άρχισε να βαριανασαίνει, ο οργασμός της ερχόταν γρήγορα και άρχισε να χτυπιέται στο μαξιλάρι προσπαθώντας να μη φωνάξει.
- Χύνω μωρό μου, χύνω στο στόμα σου καύλα μου, ναι, ναι, ναι…
και αμέσως με πλημμύρισε η μυρωδιά των υγρών της. Δε σταμάτησα να τη γλείφω, συνέχισα και πολύ γρήγορα ήρθε και ο δεύτερος.
- Τι μου κάνεις, τι μου κάνεις, δε μπορώ… ναι… μπες μέσα μου τώρα, τώρα…
και αμέσως την καβαλάω, της κρατάω ανοιχτά τα πόδια και καρφώνομαι μέσα της με μια κίνηση.
- Αχ… κάρφωσε με, χύνω τον πούτσο σου, γάμα με δυνατά…
και χωρίς να φέρω αντίρρηση, την αρχίζω στις βαθιές δυνατές ψωλιές, μέσα στο στενό της μουνί που είχε το σχήμα του 12ποντού. Της κάρφωνα τον πάτο και αυτή είχε τα μάτια ορθάνοιχτα.
- Με σκίζεις, τι πούτσα είναι αυτή, θεέ μου;
- Γαμήσου πουτάνα, πάρε πούτσα να χαρείς, θα σου σκίσω τον πάτο!
- Γάμα με, γάμα με, έλεγε, κάνε με ότι θες, χύνω η πουτάνα χύνω…
και ήρθε και τρίτος της οργασμός, αυτή να χτυπιέται από κάτω μου και εγώ να τη κρατάω γερά μη σταματώντας το γαμήσι. Όταν ένιωσα πως είχε ήδη χύσει, τη γυρνάω καβάλα σε μένα και αυτή άρχισε να κουνιέται αργά και αισθησιακά ενώ χάζευα τα φανταστικά της βυζόμπαλα. Έκανα στην άκρη μια τούφα από τα μαλλιά της που έκρυβαν το πρόσωπο, ήταν με κλειστά μάτια, κατέβηκα και άγγιζα τις ρώγες της. Αμέσως ανταποκρίθηκε.
- Ο πούτσος σου με τρελαίνει, είπε με βραχνή φωνή. Δεν ξέρω πόσο καιρό έχω να…
- Σ… ξέχνα τον άλλον! Χόρεψε στο καβλί μου. Είναι τέλειος… τον θέλω!
Οι κινήσεις της έγιναν πιο έντονες, τα βυζιά της κουνιούνται πιο γρήγορα, πάνω κάτω. Της χουφτώνω την κωλάρα και τη βοηθάω στις κινήσεις της. Αυτή αλλάζει τη στάση της και στηρίζεται τώρα στα πόδια και με βαθύ κάθισμα γαμιέται στο καβλί μου. Ο ήχος από τον κώλο της στα αρχίδια μου είναι άκρως καυλωτικός. Κάτι λέει στα Ιταλικά που δεν το πιάνω. Η Κ είναι κάπου αλλού. Σηκώνω το κορμί μου και της γλείφω το στήθος, ενώ βάζω ένα δάχτυλο στην κωλοτρυπίδα της. Δεν αντιδρά, αλλά μου χαμογελά.
- Σε γαμάει ο Πέτρος μωρό μου από εκεί;
- Κάνει ότι μπορεί!
- Εγώ όμως μπορώ καλύτερα.
- Είμαι σίγουρη γι αυτό.
- Στήσου καυλιάρα…
και αμέσως σηκώνεται και στήνεται στα 4, τουρλώνει τη κωλάρα της και λέει…
- Πάρε με από παντού… είμαι δική σου σήμερα…
απλώνει το χέρι στο κομοδίνο και βγάζει το λιπαντικό.
- Δεν είσαι σαν τον Πέτρο, θα το χρειαστώ.
Βάζω στο χέρι μου και αρχίζω να το απλώνω στη σούφρα της. Με το πρώτο άγγιγμα, ανοιγοκλείνει και η Κ αναστενάζει.
- Σ' αρέσει καυλίτσα. Διψάει για πούτσο ο κώλος σου!
- Μ' αρέσει και θέλω έναν άντρα να με γαμήσει σωστά.
- Θα σε ξεκωλιάσω μωρό μου…
και βάζω το δάχτυλο μου μέσα.
- Αχ ναι… κι άλλο.
Την ανοίγω καλά και βάζω δεύτερο δάχτυλο.
- Μ… ναι, έτσι μ' αρέσει…
και ταυτόχρονα χαϊδεύει την κλειτορίδα της.
- Είμαι έτοιμη, μην αργείς, γάμησε με.
Αμέσως σηκώνομαι όρθιος πάνω στο κρεβάτι σε doggy style, πιάνω καλά το καβλί μου και το οδηγώ στη τρύπα της. Σπρώχνω και δε συναντάω αντίσταση, σκέφτομαι πως ο Πέτρος, όσο μπορεί την έχει δουλέψει. Καλό αυτό. Σιγά-σιγά μπαίνω μέσα, η Κ. αναστενάζει.
- Βάλτο μέσα…
με διατάσει και εγώ καρφώνομαι.
- Αχ ναι… αυτός είναι πούτσος!
Της πιάνω καλά τα κωλομέρια και αρχίζω να την οργώνω δυνατά, με σκαμπίλια στον πισινό, της ενώ τρίβει το μουνί της.
- Σε γαμάω καριόλα. Σε σκίζω στο κρεβάτι του κερατά σου!
- Τι γλυκό πούτσο τρώω, γάμα με, γάμα με…
- Σκάσε μωρή θα σε ακούσουν, σκάσε!
Βάζει το κεφάλι της στο μαξιλάρι να καλύψει τις κραυγές της και τουρλώνει τον κώλο της κι άλλο για να τον φάει καλά.
- Σε χύνω καριόλα!
- Μαζί μωρό μου, μαζί…
και τρίβει το μουνί της με μανία.
- Θα σε γκαστρώσω, παρ' τα όλα μέσα…
και αμέσως αδειάζω τα αρχίδια μου μέσα στο κωλάντερο της. Ο οργασμός της έχει έρθει την ίδια στιγμή οι σπασμοί και οι κραυγές.
- Μη βγεις…
μου λέει και ξαπλώνει μπρούμυτα με εμένα πάνω της και ακόμα μέσα.
- Τι μου έκανες;
- Αυτό που σου έλειπε και τη φιλάω στο λαιμό. Όποτε θες θα έρχομαι.
- Κάθε μέρα σε θέλω.
- Κάθε μέρα θα είμαι εδώ τότε.
Εκείνη την εβδομάδα καθώς και τις επόμενες, τις περνούσα στο σπίτι τους. Μέχρι την Παρασκευή που ερχόταν ο Πέτρος, του πηδούσα τη γυναίκα, του ζέσταινα τις παντόφλες και έπινα τα ποτά του. Με την Κ. το συνεχίσαμε για κάνα δίμηνο μέχρι που μου ζήτησε να διακόψουμε. Είχε χάσει τη σεξουαλική επιθυμία για τον Πέτρο και ήθελε να ηρεμήσει από μένα ώστε να επανέλθει στη πρότερη κατάσταση, καθότι τον αγαπούσε και ήθελε να προσπαθήσει για το γάμο τους. Ευγενικά έκανα στην άκρη. Σήμερα έχουμε επιστρέψει στην κατάσταση όπου τους βλέπω 2-3 φορές το χρόνο, παρέα με το παιδάκι τους. Με αυτόν οι σχέσεις είναι πάντα ψυχρές, με την Κ. φιλικές αλλά πάντα με διακριτικά βλέμματα και χαμόγελα, ίσως και με καμιά κουβεντούλα στα γρήγορα, όταν ο Πέτρος και η δικιά μου δεν βλέπουν.
(Copyright protected OW ref: 88343)
Δεν έχετε εξουσιοδότηση να δημοσιεύετε σχόλια. Πρέπει να έχετε συνδεθεί.
Τα σχόλια θα περάσουν από διαδικασία έγκρισης.