Ο παντρεμένος της διπλανής πόρτας

Παρατηρήσεις αποστολέα: Είμαι σίγουρη πως όλοι έχετε πει κάποια στιγμή στη ζωή σας τη λέξη ποτέ. Έτσι κι εγώ. Είχα θέσει σαν όρο στον εαυτό μου πως μπορούσα να κάνω ότι μου έκανε κέφι στο κρεβάτι μου, εκτός από ένα πράγμα. Οι παντρεμένοι αποκλείονταν. Αυτό που έχω να πω πλέον… Ποτέ μη λες ποτέ.

Ήταν δεν ήταν ένας μήνας που απέκτησα νέους γείτονες. Ένα ζευγάρι είχε έρθει να εγκατασταθεί στο διπλανό διαμέρισμα. Στην αρχή δεν έδωσα σημασία. Κρατώντας τα κλειδιά στο χέρι ανέβηκα τη σκάλα φουριόζα, έριξα μια ματιά στην ορθάνοιχτη πόρτα τους στα δεκάδες κουτιά που δημιουργούσαν το απόλυτο χάος και μπήκα στο διαμέρισμα μου ξεχνώντας τους την ίδια στιγμή που έκλεινε η πόρτα πίσω μου. Τις επόμενες μέρες ο τοίχος που μας χώριζε δε μετέφερε τίποτα το συγκλονιστικό. Ξεπακετάριζαν, τακτοποιούσαν, βολεύονταν στο καινούργιο σπίτι με απόλυτη διακριτικότητα χωρίς να αναστατώνουν κανέναν και τίποτα. Η παρουσία τους εξακολουθούσε να μη μου κάνει τη παραμικρή αίσθηση. Κυριακή βράδυ, περίοδος εξεταστικής, καθόμουν στο σαλόνι προσπαθώντας να βγάλω την ύλη ενός μαθήματος που έδινα την επόμενη και κλασικά το είχα αφήσει για τελευταία στιγμή. Ξαπλωμένη στον καναπέ προσπαθούσα να συγκρατήσω λεπτομέρειες, οι οποίες πεισματικά αρνούνταν να καταγραφούν στη μνήμη μου.

Κουρασμένη άφησα το βιβλίο στο πάτωμα, τέντωσα το κορμί μου να ξεμουδιάσει, έγειρα το κεφάλι μου προς τα πίσω και κλείνοντας τα μάτια σκεφτόμουν αν το πρωί θα τιμούσα την εξέταση με τη παρουσία μου ή αν θα την έκανα κοπάνα βάζοντας τέλος στο τωρινό μεταμεσονύχτιο μαρτύριο μου. Εκείνη τη στιγμή ακούστηκε το πρώτο βογκητό. Προς στιγμήν πάγωσα κι άνοιξα τα μάτια μου έκπληκτη, προσπαθώντας να καταλάβω από πού ερχόταν ο ήχος. Δε πέρασαν μερικά δευτερόλεπτα και ακούστηκαν ξανά ψίθυροι και πνιχτά βογκητά. Αυτή τη φορά μου έγινε ξεκάθαρο πως το ζευγάρι από την άλλη πλευρά του τοίχου του έδινε και καταλάβαινε. Μπορούσα να ακούσω τη γυναίκα να αφήνει σιγανές κραυγές οι οποίες έρχονταν σε τέλειο συντονισμό με τις βαριές ανάσες του άντρα ο οποίος της μιλούσε με τη πιο ζεστή, βραχνή και καυλωτική φωνή που είχα ακούσει ποτέ μου. Χωρίς να καταλαβαίνω καλά-καλά τι κάνω, βρέθηκα με το αυτί κολλημένο στον τοίχο, προσπαθώντας να ακούσω τα λόγια του.

Άκουγα τα πάντα, το τρίξιμο του κρεβατιού, τα σώματα τους, τα βογκητά. Αυτό που δε μπορούσα με τίποτα να καταφέρω όμως, ήταν να ξεχωρίσω τα λόγια του. Στ’ αυτί μου έφτανε μόνο η χροιά της φωνής του, η οποία για κάποιο λόγο με είχε ερεθίσει τόσο, που ένιωθα το μικροσκοπικό εσώρουχο που φορούσα να έχει γίνει μούσκεμα. Ενώ οι δυο τους τελείωναν θριαμβευτικά, εγώ βρισκόμουν στην άλλη πλευρά του τοίχου να τρέμω απ’ την επαφή με τη παγωμένη επιφάνεια αλλά κι απ τα κύματα καύλας που είχαν πλημμυρίσει το σώμα μου, κάνοντας τη καρδιά μου να χτυπάει ξέφρενα και το κεφάλι μου να κοντεύει να εκραγεί. Ποτέ στη ζωή μου δεν είχα ποθήσει τόσο πολύ άντρα, όσο εκείνο τον άγνωστο που από την άλλη ακριβώς πλευρά του τοίχου. Φανταζόμουν να είναι γυμνός και καυτός στην αγκαλιά εκείνης της γυναίκας. Με είχε πιάσει τέτοια τρέλα, που μπορούσα να ορκιστώ πως έφτανε στα ρουθούνια μου ο ιδρώτας του καταρρίπτοντας κάθε λογική.

Την ίδια στιγμή ξέχασα και βιβλία και εξετάσεις κι έτρεξα αναψοκοκκινισμένη προς το κρεβάτι μου, πετώντας στη διαδρομή ότι ρούχο φορούσα. Έκλεισα όλα τα φώτα, βυθίστηκα στο στρώμα τρέμοντας και προσπάθησα να φέρω την εικόνα του στο μυαλό μου, ελπίζοντας να καταφέρω να καταλαγιάσω αυτή τη πρωτόγνωρη κάψα που με είχε μουδιάσει ολόκληρη. Και τότε τι έκπληξη. Δε μπορούσα να φέρω στο νου μου το σώμα του, ούτε καν το πρόσωπο του. Τόσο αδιάφορα τον είχα κοιτάξει λοιπόν, που δε μπορούσα ούτε το χρώμα των μαλλιών ή των ματιών του να θυμηθώ; Κι αν μου ήταν τόσο αδιάφορος στην αρχή, τι εμμονή ήταν αυτή που είχα πάθει μαζί του τη τελευταία μισή ώρα; Προσπάθησα να συνεφέρω τον εαυτό μου και να επαναφέρω τη λογική μου σκεπτόμενη πως ήταν παντρεμένος, άρα και απαγορευμένος εξαιτίας της ιδεολογίας μου. Την ίδια στιγμή στο μυαλό μου αντηχούσε συνεχώς εκείνη η φωνή, εκείνες οι βαθιές αντρικές αναπνοές και τα βογκητά του. Το ξημέρωμα με βρήκε στο κρεβάτι γυμνή, άυπνη, διχασμένη και ξαναμμένη όσο ποτέ.

Οι επόμενες μέρες ήταν ένα βασανιστήριο. Είχα αρχίσει να πιστεύω πως εξελισσόμουν σε διπολική προσωπικότητα. Απ’ τη μία προσπαθούσα να μην τον σκέφτομαι κι απ’ την άλλη κρατούσα την ανάσα μου με το που άκουγα πόρτα να ανοίγει ή να κλείνει στο διάδρομο της πολυκατοικίας. Έλεγα στον εαυτό μου ξανά και ξανά πως είναι παντρεμένος και πως δεν έχω κανένα δικαίωμα να απλώσω χέρι επάνω του και συνεχώς κατέληγα να κοιμάμαι στον καναπέ προσπαθώντας να ακούσω οτιδήποτε πρόδιδε τη παρουσία του. Ένιωθα συνεχώς ερεθισμένη κι ενώ πέρασε πολλές φορές απ το μυαλό μου να ενδώσω σε καμιά αρπαχτή με κανένα συμφοιτητή μου, το μυαλό μου είχε κολλήσει σε έναν. Εκείνος ο παντρεμένος με είχε στοιχειώσει. Αυτή η κατάσταση συνεχίστηκε για 3-4 μέρες. Μέχρι που ένα πρωί ξυπνώντας πιασμένη και καυλωμένη στον καναπέ όπως συνέβαινε τελευταία, πήρα τη μεγάλη απόφαση. Έστω για μια και μοναδική φορά θα γαμιόμουν με τον παντρεμένο της διπλανής πόρτας.

Η απόφαση είχε παρθεί, όλες οι αντιστάσεις είχαν παραγκωνιστεί και στο μυαλό μου πλέον υπήρχε μόνο μία και μοναδική ερώτηση. Πώς και πότε. Αρχικά έπρεπε να συλλέξω πληροφορίες. Δεν ήξερα τίποτα για αυτόν. Ούτε και για τη γυναίκα του φυσικά. Μου ήταν τόσο αδιάφορη η μετακόμιση τους στην αρχή που δεν είχα μπει στον κόπο ούτε να ρωτήσω ούτε να ενδιαφερθώ για το ποιοι ήταν. Το ίδιο απόγευμα χτυπούσα τη πόρτα της σπιτονοικοκυράς μου ξέροντας πως ήταν η πηγή πληροφοριών για όλους μας μέσα στη πολυκατοικία. Πίνοντας τον ελληνικό μου μαζί της, έμαθα πως οι νέοι γείτονες ήταν ο Κύριος Αλέξης και η Κυρία Ζωή. Ο πρώτος λογιστής και η γυναίκα του φιλόλογος. Η οποία κατά διαβολική σύμπτωση, τις τελευταίες 2 μέρες βρισκόταν σε επιμορφωτικό σεμινάριο στη Θεσσαλονίκη. Όπως καταλαβαίνετε δεν χρειαζόταν να ακούσω περισσότερα. Οι ευκαιρίες δε σου παρουσιάζονται κάθε μέρα. Κι όταν το κάνουν κι έχεις πάρει την απόφαση δε σε σταματάει τίποτα.

Το ίδιο απόγευμα χτυπούσα το κουδούνι του διαμερίσματος του. Ποτέ στη ζωή μου δεν είχα νιώσει τόσο σέξι και τόσο νευρική. Ένιωθα πως τα πόδια μου σχεδόν έτρεμαν κάτω από τη τζιν φουστίτσα ενώ είχα ανατριχιάσει ολόκληρη. Η πόρτα άνοιξε και είδα μπροστά μου έναν άντρα γύρω στα 40, με σκούρα καστανά μαλλιά και μούσια, ψηλό με ελαφρά γυμνασμένο σώμα. Τα καστανά του μάτια αρχικά κοίταξαν τα δικά μου και στη συνέχεια τον τσάκωσα να καρφώνεται στο πλούσιο στήθος μου που ξεπρόβαλε προκλητικά από το ντεκολτέ της στενής μου μπλούζας. Στηρίχτηκε στο κούφωμα της πόρτας και με ρώτησε πως θα μπορούσε να με βοηθήσει, ενώ έβλεπα τα μάτια του να ταξιδεύουν διακριτικά στο σώμα μου. Δε μπορούσα να πιστέψω πως επιτέλους άκουγα τη φωνή του από τόσο κοντά. Αυτή τη φωνή την οποία είχα χρησιμοποιήσει σε αμέτρητες φαντασιώσεις μου τελευταία. Πήρα θάρρος και απάντησα πως ήμουν η φοιτήτρια που μένει ακριβώς δίπλα και πως μιας και βρήκα λίγο ελεύθερο χρόνο σκέφτηκα να γνωρίσω τους νέους μου γείτονες.

Μου χαμογέλασε και δε μπόρεσα να μη καρφωθώ στο απίστευτα αισθησιακό του στόμα καθώς το φανταζόμουν να φιλά, να εξερευνά και να γεύεται κάθε εκατοστό του κορμιού μου. Με πληροφόρησε πως η γυναίκα του έλειπε και πως θα γυρνούσε αύριο αλλά πως εκείνος μετά χαράς θα δεχόταν λίγη παρέα. Μου έκανε νόημα να περάσω στο σαλόνι και καθώς προχωρούσα μπροστά του ένιωθα τα μάτια του να χαϊδεύουν όλο μου το σώμα απ τα καστανόξανθα μαλλιά μου ως τις ψηλές πλατφόρμες που φορούσα.

-    Θα ήθελες λίγο καφέ για να μου κάνεις παρέα όσο θα τελειώνω τον δικό μου;

με ρώτησε κατευθυνόμενος προς το εσωτερικό του σπιτιού. Νιώθοντας πως είχα ήδη αρχίσει να υγραίνομαι απάντησα πως ευχαρίστως θα έπινα έναν ελληνικό. Μου έδειξε έναν καναπέ και μου πρότεινε να καθίσω αλλά δεν υπήρχε περίπτωση να χάσω ευκαιρία να βρίσκομαι δίπλα του ούτε για μισό λεπτό.

-    Αν δε σε πειράζει θα προτιμούσα να έρθω μαζί σου στη κουζίνα όσο θα ετοιμάζεται είπα περνώντας απευθείας στον ενικό.

-    Πώς να πει κανείς όχι σε ένα τόσο όμορφο κορίτσι;

απάντησε κλείνοντας μου ταυτόχρονα το μάτι. Κόπηκε η ανάσα μου και η καρδιά μου άρχισε να χτυπάει πιο γρήγορα, παρόλα αυτά προσπάθησα να μη δείξω τίποτα ακολουθώντας τον με σταθερά βήματα. Αρχίσαμε να μιλάμε περί ανέμων και υδάτων όσο ετοιμαζόταν ο καφές, τόσο για τη σχολή μου όσο και για τη δουλειά του αλλά και για το καινούργιο σπίτι. Στηρίχτηκα στο τραπέζι της κουζίνας όσο εκείνος ανακάτευε με ένα κουτάλι το εσωτερικό του μπρικιού και δε μπορούσα να σταματήσω να φαντάζομαι αυτά τα όμορφα δάχτυλα να χαϊδεύουν και να ερεθίζουν το κορμί μου.

-    Πάντως μη με παρεξηγήσεις αλλά είσαι πολύ όμορφη κοπέλα. Το πρόσεξα απ’ την πρώτη κιόλας φορά που έτυχε να σε δω στο διάδρομο. Ο φίλος σου πρέπει να είναι πραγματικά πολύ τυχερός.

Η ζεστή φωνή του έφτασε στ αυτιά μου διακόπτοντας τις φαντασιώσεις που οργίαζαν στο κεφάλι μου. Είχα αρχίσει να ανάβω επικίνδυνα κι έτσι δε μπόρεσα να αφήσω την ευκαιρία να πάει χαμένη.

-    Πάντως σίγουρα όχι τόσο τυχερός όσο η γυναίκα σου. Τυχαίνει η κρεβατοκάμαρα σου να συνορεύει με το σαλόνι μου

απάντησα χωρίς δεύτερη σκέψη. Υπό άλλες συνθήκες δεν είχα τον εαυτό μου ικανό να κάνει τέτοιο χώσιμο. Αλλά αυτή ήταν μια ιδιαίτερη περίπτωση και δε σκόπευα να μετανιώσω για τίποτα. Το χέρι του πάγωσε και σταμάτησε το ανακάτεμα ενώ με κοίταξε με την έκπληξη ζωγραφισμένη στο πρόσωπο του. Για μερικά δευτερόλεπτα απλώς με κοιτούσε χωρίς να πει λέξη.

-    Ώστε ακουγόμαστε. είπε σαν να προσπαθούσε ακόμα να χωνέψει τη πληροφορία παρά να δώσει μια απάντηση σε μένα.

-    Όχι απλώς σας ακούω αλλά μου έχει γίνει εμμονή ένα και μοναδικό γαμήσι μαζί σου…

ομολόγησα παίζοντας ταυτόχρονα, δήθεν ανέμελα με μια μπούκλα πάνω από το στήθος μου. Η ειλικρίνεια μου φάνηκε πως τον αφόπλισε. Το βλέμμα του άστραψε και καρφώνοντας το στο δικό μου αλλά διατηρώντας την απόσταση μεταξύ μας τον άκουσα να λέει:

-    Τότε φαντάζομαι πως είμαστε εντάξει. Γιατί από εκείνη τη μέρα που σε είδα στο διάδρομο κι εσύ δεν έριξες ούτε μια ματιά προς το μέρος μου, μαλακίζομαι κι εγώ δε ξέρω πόσες φορές τη μέρα για πάρτη σου.

Και μόνο στο άκουσμα του ότι είχαμε καταφέρει να γίνουμε ο ένας φαντασίωση του άλλου, χωρίς να έχουμε καν μιλήσει ως εκείνη τη μέρα άρχισε να κάνει το δέρμα μου να αναψοκοκκινίζει και τις ρώγες μου να σκληραίνουν. Δειλά αλλά αποφασιστικά άφησα το τραπέζι και τον πλησίασα απλώνοντας το χέρι μου στο στήθος του ενώ πλησίαζα τα χείλη μου στα δικά του. Δοκίμασα ένα απαλό και ερευνητικό φιλί το οποίο δε πρέπει να κράτησε πάνω από μερικά δευτερόλεπτα. Αμέσως ένιωσα το στόμα του να με συνθλίβει και τη γλώσσα του να διεκδικεί τη δική μου ενώ τα χέρια του άρπαξαν τον πισινό μου πάνω απ τη τζιν φούστα μου, κολλώντας το σώμα μου πάνω του. Ένιωθα το σκληρό του πούτσο να με πιέζει στη κοιλιά και τα χέρια του να χαϊδεύουν τη μέση και τη πλάτη μου. Αυτή η αντίθεση ανάμεσα στα απαλά του χάδια και στο απαιτητικό του στόμα που σχεδόν είχε ματώσει τα χείλη μου, έστελνε ρίγη ηδονής σε κάθε κύτταρο μου.

Την ίδια στιγμή που ακούσαμε τον καφέ να ξεχειλίζει και να χύνεται, πέταξε το μπρίκι στο νεροχύτη, σάρωσε με το χέρι του ότι υπήρχε στον πάγκο της κουζίνας και πιάνοντας με απ τη μέση με κάθισε επάνω. Άρχισε να φιλά και να δαγκώνει το λοβό του αυτιού μου και στη συνέχεια να σέρνει τα υγρά του χείλη μέχρι τη βάση του λαιμού μου. Αυτό το υγρό και ηδονικό φιλί μ έκανε αυτομάτως ν ανοίξω τα πόδια μου και να τα τυλίξω γύρω απ τον σφιχτό πισινό του τραβώντας τον πάνω μου. Γελώντας, έβγαλε το μπλουζάκι μου κι άρχισε να θαυμάζει το στητό κάτασπρο στήθος μου που τον προκαλούσε να το απελευθερώσει απ το δαντελένιο σουτιέν. Έφερα τα χέρια μου στη πλάτη να βρω το κούμπωμα αλλά πριν προλάβω να κάνω το παραμικρό έπιασε με δύναμη τα χέρια μου, τα σήκωσε πάνω απ το κεφάλι μου και τα ακινητοποίησε ανάμεσα στο δικό του και στο ντουλάπι της κουζίνας, ενώ την ίδια στιγμή χάιδευε και φιλούσε με το στόμα του το απαλό μου δέρμα.

Ένα βογκητό ξέφυγε απ τα χείλη μου κι έγειρα πίσω το κεφάλι μου προσφέροντας του καλύτερη πρόσβαση. Οι ρώγες μου διαγράφονταν κάτω απ τη δαντέλα ζητώντας τη ζεστασιά του στόματος και της γλώσσας του, αλλά συνέχισε να δαγκώνει απαλά το λαιμό μου ενώ την ίδια στιγμή έχωνε το χέρι του ανάμεσα στα πόδια μου. Άρχισε να χαϊδεύει με απαλές κινήσεις το μουνάκι μου πάνω απ το εσώρουχο, ενώ την ίδια στιγμή απελευθέρωνε τη μια ρώγα μου γλείφοντας και ρουφώντας τη αισθησιακά. Αμέσως ένιωσα να σώμα μου να συσπάται και τον οργασμό να τραντάζει όλες τις αισθήσεις μου ενώ το μπραζίλ μου γινόταν μούσκεμα. Ακούμπησα το κεφάλι μου στο στήθος του προσπαθώντας να βρω την ανάσα μου κι άκουγα τη καρδιά του να χτυπάει σαν τρελή.

-    Μικρή μου είσαι απίστευτη καύλα. Κράτα δυνάμεις γιατί θα είναι μεγάλο απόγευμα

ψιθύρισε στ αυτί μου και στο άκουσμα της φωνής του και την καυτή αίσθηση της ανάσας του, ένιωσα να καυλώνω ξανά και να ξαναμπαίνω δυναμικά στο παιχνίδι σαν να μην είχα χύσει μόλις μερικές στιγμές πριν. Κατέβηκα απ τον πάγκο της κουζίνας και απαλά αλλά σταθερά τον έσπρωξα να κάτσει στη κοντινότερη καρέκλα. Τον καβάλησα κι άρχισα να τρίβομαι πάνω του ενώ τον άκουσα να λέει:

-    Γονάτισε.

-    Όχι μωρό μου δε κατάλαβες καλά. Τα καλά κορίτσια λυγίζουν τα γόνατα. Τα κακά κορίτσια λυγίζουν τη μέση

είπα καθώς σηκωνόμουν και άνοιγα το φερμουάρ του τζιν του. Τουρλώνοντας λοιπόν το κωλαράκι μου ανέβασα ψηλότερα τη φούστα ώστε να έχει πλήρη θέα στο μαύρο δαντελένιο μπραζίλ μου και έσκυψα στο άνοιγμα του τζιν του. Ήταν ένας πούτσος όνειρο. Χοντρός και σκληρός, κανονικός σε μέγεθος, περιποιημένος, χωρίς ίχνος τρίχας σαν να με περίμενε. Άρχισα να περνάω τη γλώσσα μου σε όλο του το μήκος θαυμάζοντας πόσο λείος και απαλός ήταν. Έμεινα για μερικές στιγμές στο κεφαλάκι του παίζοντας και ρουφώντας και στη συνέχεια τον πήρα στο στόμα μου ολόκληρο. Άκουσα την ανάσα του να κόβεται και το χέρι του να προσγειώνεται με θόρυβο πάνω στο κωλομέρι μου. Η ξυλιά του με καύλωσε ακόμα περισσότερο και με έκανε να συνεχίσω το έργο μου με ακόμα περισσότερο ζήλο, καθώς άρχισα να περιποιούμαι και τα αρχίδια του ρουφώντας τα όσο περισσότερο γινόταν ενώ τα χέρια μου κινούνταν ρυθμικά στον υπόλοιπο.

Μετά από λίγο ακούμπησα τις παλάμες μου στα ανοιχτά του γόνατα και τον έπαιρνα όσο πιο βαθιά μπορούσα αδιαφορώντας για το αν πνιγόμουν κι αν έτρεχαν δάκρυα απ τα μάτια μου.

-    Χριστέ μου Κίρκη θα χύσω!

τον άκουσα να φωνάζει νιώθοντας τις πρώτες συσπάσεις. Κάρφωσα το βλέμμα μου στο δικό του και συνέχισα απτόητη μέχρι που μια γενναιόδωρη ποσότητα σπέρματος πλημμύρισε το στόμα μου. Όσο εκείνος έτρεμε και βογκούσε εγώ τον καθάριζα με τη γλώσσα μου χωρίς να αφήσω σταγόνα να πάει χαμένη. Όταν βρήκε ξανά την ανάσα του τον κοίταξα κατάματα και τον ρώτησα:

-    Λοιπόν τι λες; Έχεις κουράγιο να με γαμήσεις;

Αντί για απάντηση με σήκωσε στα χέρια του και προχώρησε προς τη κρεβατοκάμαρα. Άνοιξε τη πόρτα με μια κλωτσιά, με ακούμπησε επάνω στο πάπλωμα κι άρχισε να τραβάει τη φούστα μου και να πετάει τις πλατφόρμες μου αφήνοντάς με μόνο με τα εσώρουχα να τρέμω από ηδονή και καύλα στη σκέψη του τι θα ακολουθούσε. Ξεκούμπωσε το σουτιέν μου ενώ μύριζε τα μαλλιά μου και άφηνε φιλιά στο λαιμό και στο στέρνο μου. Τσίμπησε τις ρώγες μου οι οποίες ήταν ήδη ερεθισμένες και κατακόκκινες και στη συνέχεια φυλάκισε τη μία στο στόμα του ενώ με τα δάχτυλα του χάιδευε και ερέθιζε την άλλη. Από το στήθος μου κύματα ηδονής πλημμύριζαν όλο μου το κορμί κάνοντας το σώμα μου να σχηματίζει καμπύλη και να πιέζει ακόμα περισσότερο την ερεθισμένη ρώγα στα χείλη του. Ύστερα άρχισε να κατεβαίνει πιο χαμηλά προς το τέλεια αποτριχωμένο μουνάκι μου αφήνοντας υγρά φιλιά σε όλη τη διαδρομή. Άνοιξε ακόμα περισσότερο τα πόδια μου κι άρχισε να φιλάει και να δαγκώνει απαλά τα μπούτια μου σκορπίζοντας χάδια μετά από κάθε φιλί.

Εκείνη τη στιγμή ανέβηκε ξανά, τράβηξε το εσώρουχο μου στο πλάι και άρχισε να παίζει με τη κλειτορίδα μου. Η γλώσσα του ήταν τόσο απαλή και έμπειρη που κυριολεκτικά με είχε τρελάνει. Τύλιξα τα πόδια μου γύρω απ το κεφάλι του και έχωσα τα δάχτυλά μου στα μαλλιά του τραβώντας τα ελαφρά. Αυτό το τόσο αισθησιακό στόμα με τυραννούσε, έπαιζε μαζί μου και με απογείωνε μέχρι που ένιωσα να γλιστράει το δάχτυλο του μέσα μου αργά και βασανιστικά.

-    Αλέξη σε παρακαλώ δεν αντέχω άλλο! Σε θέλω μέσα μου! Θέλω να σε νιώσω…

του φώναξα νιώθοντας το σώμα μου να καίει και να τον ζητάει όσο κανέναν άλλον μέχρι τώρα.

-    Ότι ζητήσει η μικρή μου πουτάνα. Θα στο ξεσκίσω το μουνάκι σου μωρό μου. Θα μας ακούσει όλος ο όροφος απόψε. Τι μόνο εσύ νόμιζες θα στήνεις αυτί;

μου μουρμούρισε με την καυλιάρικη φωνή του. Χωρίς να μου βγάλει το εσώρουχο, περιορίστηκε στο να το κρατήσει στο πλάι ενώ άρχισε να τρίβει τον καυλωμένο πούτσο του πάνω στο μουνάκι μου που είχε γίνει μούσκεμα. Τότε χωρίς να το περιμένω τον κάρφωσε μέσα μου κάνοντας ένα ουρλιαχτό πόνου και απίστευτης καύλας να ξεφύγει από το στόμα μου. Άρχισε να με σφυροκοπάει αργά αλλά όσο πιο βαθιά μπορούσε ενώ ταυτόχρονα με κοίταζε στα μάτια και μου έλεγε:

-    Σ’ αρέσει καυλιάρα μου; Αυτό δεν ήθελες; Να γαμηθείς απ’ τη σωστή πλευρά του τοίχου;

Ένιωθα σα μεθυσμένη. Το κεφάλι μου έφερνε σβούρες και το μόνο που σκεφτόμουν ήταν πως ένας παντρεμένος με ξέσκιζε στο συζυγικό του κρεβάτι κι εγώ την έβρισκα όπως δε την είχα βρει ποτέ. Σε λίγο ο ρυθμός του έγινε πιο γρήγορος κι άρχισε να μπαινοβγαίνει μέσα μου σαν αυτόματο. Πλέον φώναζα σαν τρελή και τον παρακαλούσα να μη σταματήσει ενώ τα βογκητά και οι ανάσες μας γέμιζαν το δωμάτιο.

-    Χύσε μωρό μου! Αν δε τελειώσεις για μένα από δω μέσα δε βγαίνεις! Χύσε για μένα καύλα μου…

μου φώναξε οδηγώντας με στον πιο συγκλονιστικό οργασμό που είχα ζήσει ποτέ. Ολόκληρο το κορμί μου έτρεμε και σχεδόν έχασα την επαφή με το περιβάλλον. Το πάπλωμα είχε γίνει μούσκεμα κι η μυρωδιά του ιδρώτα του είχε ποτίσει κάθε πόρο του κορμιού μου. Έβλεπα το πρόσωπο του να έχει παραμορφωθεί από ηδονή και κατάλαβα πως σε λίγες στιγμές θα έφτανε κι αυτός σε οργασμό. Τότε του ζήτησα το αδιανόητο κι αυτό που δεν είχα επιτρέψει ποτέ σε κανέναν. Ευχαριστώντας τη καλή μου τύχη που γεννήθηκα control freak όσον αφορά την αντισύλληψη ώστε να χρησιμοποιώ και αντισυλληπτικά τον παρακάλεσα να τελειώσει μέσα μου. Την ίδια στιγμή άρχισε να βογκάει δυνατά και να τρέμει ολόκληρος γεμίζοντας τον κόλπο μου με σπέρμα.

Έπεσε εξουθενωμένος στο κρεβάτι δίπλα μου και μετά από μερικές στιγμές η ήρεμη ανάσα του έφτανε στ’ αυτιά μου. Κατάλαβα πως κοιμόταν. Έτσι βρήκα την ευκαιρία να μαζέψω τα ρούχα μου, να ντυθώ στα γρήγορα και να ξεγλιστρήσω απ’ το διαμέρισμα σαν να μη συνέβη ποτέ. Από τότε κάθε φορά που τον πετυχαίνω τυχαία γυρνώντας στο σπίτι δε χρειάζεται παρά μόνο λίγη ώρα μέχρι να γεμίσει το σαλόνι μου με τους ήχους ηδονής του ζευγαριού του διπλανού διαμερίσματος.

(Copyright protected OW ref: 78804)