Ο σεμνός γιατρός

Το e-mail μου είναι το:

Σπούδαζα στη Θεσσαλονίκη, αλλά συνέχιζα να κρατώ δεσμούς με την πόλη που μεγάλωσα, όπου μένανε ακόμα οι γονείς μου. Ένα Σάββατο που τους επισκέφτηκα, μου είπαν ότι πρέπει να πάω το γατάκι τους στο γιατρό γιατί μάλλον είχε αρπάξει κρύωμα.

Η κολλητή μου είχε κι αυτή γάτο, οπότε τη ρώτησα σε ποιον κτηνίατρο τον πάει. Μου είπε που είναι το ιατρείο, παίρνω λοιπόν το ζωντανό στο καλαθάκι του και πάω. Επειδή ήταν Σάββατο πρωί και θα πήγαινα για καφέ μετά, ήμουν ντυμένη και κατάλληλα, μακιγιαρισμένη, χτενισμένη, περιποιημένη, αν μη τι άλλο.

Ανοίγω την πόρτα του ιατρείου, και τον βλέπω. Ίσως ήταν η άσπρη ρόμπα, ίσως το βλέμμα του - είχε την ωριμότητα του 35άρη επιστήμονα - η πρώτη σκέψη που έκανα ήταν "Ωχ". Κατάλαβα αμέσως ότι θα είχαμε ιστορίες με τον γιατρό.

Αρχίζει να εξετάζει τον γάτο, και βλέπω τη βέρα. «Λεπτομέρειες!»μ σκέφτηκα, καθώς ήταν ένα θέμα που δεν με απασχόλησε ποτέ, ίσα - ίσα, με εξιτάριζε. Ο γιατρός ήταν πάααρα πολύ τυπικός, αλλά δεν πτοήθηκα, άντρας ήταν στο κάτω - κάτω, και δεν είχα ποτέ πρόβλημα να ρίξω έναν στο κρεβάτι μου.

Μεσοβδόμαδα, του τηλεφώνησα από τη Θεσσαλονίκη, για να ρωτήσω δήθεν κάτι για το γάτο. Ήταν ιδιαίτερα φιλικός και ζήτησε το τηλέφωνό μου για να με πάρει την επομένη να μάθει για την εξέλιξη. Με πήρε λοιπόν, και όταν τελειώσαμε τα περί γατιού, μου λέει:

-    «Σκέφτομαι να κατέβω Θεσσαλονίκη μέσα στη βδομάδα για ένα σεμινάριο. Θέλεις να πάμε για κανέναν καφέ;»

Την πρόφαση για το σεμινάριο, όποιος την πίστεψε... την πίστεψε. Τα είπα στην κολλητή μου και έμεινε σοκαρισμένη, γιατί όλη η πόλη έλεγε για το πόσο σεμνός και μετρημένος είναι ο συγκεκριμένος άνθρωπος.

Ήρθε λοιπόν μετά από δυο - τρεις μέρες στη Θεσσαλονίκη και με πήρε στο κινητό όταν έφτασε κάτω από το σπίτι που νοίκιαζα. Μου είπε να κατέβω αλλά (φυσικά) του είπα ότι δεν είμαι έτοιμη ακόμα, αν θέλει να ανέβει για λίγο πάνω. Μιας και έμενα μόνη, δεν είχα πρόβλημα συγκατοίκων.

Ανέβηκε λοιπόν, του βάζω κι ένα ποτάκι, και πες πες πέρασε μια ώρα. Δεν του την έπεσα φυσικά, το έπαιζα κυρία, αλλά ήξερα ότι δεν αργεί η συνουσία. Σε κάποια φάση πιάσαμε την πολιτική, και του λέω:

-    «Έλα να δεις κάτι που έχω στο δωμάτιό μου».

Πάμε μέσα και του δείχνω μια αφίσα στον τοίχο, με το πορτρέτο του Ανδρέα Παπανδρέου (πολύ σεξουαλικό, ε;).

Το διπλό κρεβάτι ήταν ένα μέτρο μακριά μας και καθώς γύρισα να τον κοιτάξω, με φιλάει συγκρατημένα στα χείλη. Το ρίγος διαπέρασε όλο μου το σώμα σαν ηλεκτρικό ρεύμα, και το φιλί μου έγινε πιο απαιτητικό. Με αγκάλιασε και με τράβηξε προς το κρεβάτι, καθώς άρχισε να ξεκουμπώνει το πουκάμισό μου.

Γνωρίζοντας τη γυναίκα του (φρόντισα και έμαθα ποια είναι...) ήξερα πως πρόκειται για μια αδύνατη γυναίκα, κοντούλα και σεμνή. Οπότε, εκμεταλλευόμενη το στήθος μου (85 νούμερο σουτιέν) και τα οπίσθιά μου που κόλαζαν και κολάζουν και Άγιο - αποφάσισα να το παίξω τελείως πρόστυχη και καυλιάρα για να τον τρελάνω τελείως.

Του έβγαλα το παντελόνι, τον κάθισα στο κρεβάτι και με τα γόνατά μου στο πάτωμα του έγλειφα τον πούτσο για πάνω από τέταρτο.

Ο επιστήμων κόντεψε να πάθει τρία εγκεφαλικά, αλλά συνήλθε ευτυχώς και με σήκωσε από το πάτωμα, με ξάπλωσε μπρούμυτα στα τέσσερα και μου έκανε ένα τρελό γλειφομούνι, χωρίς να αφήνει τον κώλο μου παραπονεμένο. Μου έβαζε μέσα τα δάχτυλά του, κι εγώ είχα γίνει τόσο, μα τόσο μούσκεμα...

Του μιλούσα πρόστυχα κι αυτό τον τρέλαινε ακόμα περισσότερο. Έχωσε τον πούτσο του κατευθείαν στον κώλο μου τυπικός ο γιατρός, είστε σίγουροι; - και τα ουρλιαχτά μου πρέπει να ακούστηκαν μέχρι την Άνω Τούμπα.

Κόντευα να λιποθυμήσω από τρέλα και τον παρακάλεσα να ξαπλώσει για να καθίσω πάνω του. Τότε έγινε το μεγάλο πάρτι, νόμιζα ότι θα μου μείνει στα χέρια... και τι να πω και για μένα, ένιωθα πως λιποθυμάω και μετά ποιος θα μας μάζευε και τους δύο. Δεν έλεγε να αφήσει τα βυζιά από τα χέρια του, με έβαλε από κάτω και με πηδούσε με μανία.

Τον παρακαλούσα να μη χύσει και τα κατάφερε το θηρίο! Έχυσε μετά από μία ώρα, μέσα στο στόμα μου και δεν άφησα σταγόνα να πάει χαμένη. Το έβλεπα στα μάτια του ότι οι βραδιές με τη γυναίκα του απείχαν μακράν από αυτό που είχε ζήσει μαζί μου.

Συνεχίσαμε να βλεπόμαστε για έξι μήνες τώρα που το σκέφτομαι... τα είχα κανονικά με παντρεμένο... και πηδιόμασταν ανελέητα στο σπίτι μου ή στο ιατρείο του, μεταμεσονύκτιες ώρες, πάνω στον πάγκο που εξέταζε τα κατοικίδια.

Ακόμα και σήμερα, τέσσερα χρόνια αφού έχω μετακομίσει στην Πάτρα για δουλειά, όποτε πάω στους γονείς μου και υπάρχει περιθώριο χρόνου, μια - δυο φορές το χρόνο, ρίχνουμε ένα αξέχαστο γαμήσι, for the old time s sake.

Ά ρε, γιατρέ, να ‘σαι πάντα καλά, να θεραπεύεις γάτες, σκύλους αλλά και τα αφεντικά τους...