Έτσι έγινε. Η Γεωργία είπε πως θα περπατούσε μέχρι το σπίτι της μιας και από τις τρεις μας έμενε πιο κοντά. Η Βίβιαν η δεύτερη φίλη μου και εγώ μέναμε σχετικά κοντά μεταξύ μας αλλά πιο μακριά από την συγκεκριμένη περιοχή και έτσι αποφασίσαμε να πάρουμε ταξί μιας και λόγω της περασμένης ώρας δεν κυκλοφορούσαν λεωφορεία.
Μετά από μερικές αποτυχημένες προσπάθειες να σταματήσουμε κάποιο ταξί, τα καταφέραμε και αφού μπήκαμε μέσα αρχίσαμε να κατευθυνόμαστε προς το σπίτι της Βίβιαν και αφού θα την αφήναμε εκεί ύστερα θα γυρνούσα και εγώ στο δικό μου σπίτι.
Ο ταξιτζής ήταν γύρω στα 45-50 και κάθε λίγο έριχνε κλεφτές ματιές πάνω μου. Δεν ήταν να απορεί κανείς βέβαια, γιατί λόγω της εξόδου μας με τις φίλες μου είχαμε φορέσει ότι πιο άνετο και ανάλαφρο μπορούσαμε. Συγκεκριμένα εγώ φορούσα ένα μαύρο και κόκκινο κοντό φόρεμα το οποίο μετά βίας κάλυπτε λίγο πιο κάτω από τον κώλο. Και όπως συνήθιζα δεν φορούσα σουτιέν και οι ρώγες μου διαγράφονταν μέσα από το ύφασμα του φορέματος μου. Η αλήθεια είναι πως παρακαλούσα να φτάσουμε όσο γινόταν πιο γρήγορα γιατί στις στροφές ζαλιζόμουν αρκετά. Ευτυχώς λόγω της περασμένης ώρας δεν είχε και καθόλου κίνηση στους δρόμους οπότε προτού το καταλάβουμε είχαμε φτάσει κιόλας στο σπίτι της Βίβιαν .
- Όπως είπαμε λοιπόν… μου είπε καθώς κατέβαινε από το ταξί.
- Θα μιλήσουμε αύριο στο τηλέφωνο. Καληνύχτα…
συμπλήρωσε και πήγε προς την είσοδο της πολυκατοικίας που έμενε. Εγώ γύρισα προς τον ταξιτζή που για μια ακόμα φορά κοίταξε τα γυμνά πόδια μου του είπα τη δική μου διεύθυνση και ξεκινήσαμε ξανά.
Καθώς πλησιάζαμε στο σπίτι μου θυμήθηκα αυτό που μου είπε η Βίβιαν πριν κατέβει. Πριν βρούμε ταξί μου είχε ζητήσει να το πληρώσω εγώ και για τις δυο μας και θα μου έδινε το μερίδιο της την επόμενη μέρα γιατί δεν της είχαν μείνει πολλά λεφτά και συμφώνησα αφού ήξερα ότι είχα αρκετά χρήματα να πληρώσω. Άρχισα λοιπόν, μέσα στη ζάλη μου να ψάχνω το μικρό τσαντάκι που είχα πάρει μαζί μου. Έψαξα ξανά και ξανά στα λιγοστά πράγματα που είχα μέσα αλλά ήταν προφανές ότι το πορτοφόλι μου δεν ήταν εκεί. Εν τω μεταξύ , είχαμε φτάσει κοντά στο σπίτι μου και ο ταξιτζής είχε σταματήσει και με παρακολουθούσε να ψάχνω το τσαντάκι μου.
- Νομίζω ότι έχασα το πορτοφόλι μου…
του είπα αγχωμένη καθώς συνέχιζα να ψάχνω χωρίς λόγο.
- Πρέπει να δούμε τι θα κάνουμε τότε… είπε ξεφυσώντας ο ταξιτζής. Δεν μπορώ να σε αφήσω να φύγεις έτσι.
Κοίταξα την αξία της κούρσας στον μετρητή. Έγραφε 22 ευρώ. Σκέφτηκα να πάω σπίτι και να ζητήσω από τους γονείς μου ή τον αδερφό μου αλλά ήταν κάτι παραπάνω από σίγουρο ότι θα έτρωγα γερή κατσάδα, όχι μόνο επειδή είχα χάσει το πορτοφόλι μου αλλά και γιατί ήμουν σχεδόν μεθυσμένη. Ο ταξιτζής αναστέναξε και γυρνώντας προς το μέρος του τον έπιασα ξανά να χαζεύει τα μπούτια μου.
- Υπάρχει και άλλος τρόπος να σας ξεπληρώσω την κούρσα…
είπα μέσα στην ζάλη μου και χωρίς να συνειδητοποιώ πλήρως τι έκανα πήρα το ένα του χέρι και το έβαλα στο αριστερό μου στήθος μέσα από το φόρεμα. Προς στιγμήν ο ταξιτζής τα έχασε αλλά μετά με δυο κινήσεις μου παραμέρισε το φόρεμα από τους ώμους ώστε να πέσει και να φανούν τα δυο μικρά στήθη μου με δυο καυλωμένες ρώγες. Άρχισε να μου γλείφει το στήθος και να μου δαγκώνει τις ρώγες σαν μανιακός ενώ εγώ του ξεκούμπωσα το παντελόνι και άφησα την καυλωμένη του πούτσα να πεταχτεί έξω και να σταθεί όρθια μπροστά στο θέαμα που πρόσφερα μισόγυμνη καθώς ήμουν.
Άρχισα να του τρίβω τα αρχίδια ενώ αυτός έκατσε αναπαυτικά πίσω στο κάθισμά του απολαμβάνοντας το. Την έβαλα στο στόμα μου και ταυτόχρονα ξεκίνησα να του την παίζω ενώ αυτός με το ένα χέρι έκανε στην άκρη τα μαλλιά μου ενώ με το άλλο μου χάιδευε τα μπούτια και σιγά-σιγά το έβαλε κάτω από το εσώρουχό μου. Ζαλισμένη και ξαναμμένη καθώς ήμουν δεν είχα και μεγάλη αντίσταση. Μερικές απαλές κινήσεις πάνω στην κλειτορίδα μου και ένα δάχτυλο να μπαινοβγαίνει μέσα στο μουνί μου ήταν αρκετά για να χύσω και να γεμίσω το χέρι του με τα υγρά μου. Σταμάτησα την πίπα και προσπάθησα να βρω την ανάσα μου ενώ αυτός άνοιξε την πόρτα και βγήκε έξω. Ήρθε από την πλευρά του συνοδηγού όπου καθόμουν εγώ και με βοήθησε να βγω έξω. Μου σήκωσε το κάτω μέρος του φορέματος για να δει το ξυρισμένο και στενό μουνί μου. Έσκυψε στα πόδια μου και άρχισε να με φιλάει παντού ανεβαίνοντας μέχρι που έφτασε να γλείφει τα μουνόχειλα μου. Χωρίς πολλή προσπάθεια έχυσα ξανά μέσα σε βογγητά .
Με γύρισε από την άλλη μεριά, με κόλλησε πάνω στο παράθυρο του συνοδηγού και μου σήκωσε το ένα πόδι ελαφρά για να μπει μέσα στο μουνί μου. Ένιωσα πόντο-πόντο το σκληρό καυλί του να χώνεται βαθιά μέσα στο σώμα μου και να τον τυλίγω όσο πιο σφιχτά μπορούσα. Μετά από λίγα δευτερόλεπτα που μου χάιδευε την πλάτη καθώς κουνιόταν ελαφρά μέσα μου άρχισε να αυξάνει ταχύτητα με αποτέλεσμα τα βυζιά μου να χτυπάνε πάνω στο αυτοκίνητο και εγώ να αναστενάζω από την ορμή που έμπαινε μέσα μου. Ξαφνικά , άκουσα και έναν άλλο αναστεναγμό. Ασυναίσθητα κοίταξα απέναντι. Στο σπίτι απέναντι από το δικό μου βρισκόταν ένας γείτονας με τον οποίο γνωριζόμασταν αρκετά καλά. Έτυχε φαίνεται να βρίσκεται στο μπαλκόνι καπνίζοντας και βλέποντας το θέαμα που προσφέραμε την είχε βγάλει έξω και την έπαιζε. Βέβαια δεν γνωριζόμασταν αρκετά καλά για να νιώθω άνετα να με βλέπει γυμνή, πόσο μάλλον να με βλέπει να κάνω σεξ σε δημόσιο χώρο. Σε κάθε άλλη περίπτωση θα ένιωθα πάρα πολύ άβολα, όμως εκείνη τη στιγμή εκτός από την ζαλάδα μου το μόνο που με ένοιαζε ήταν το καυλί που μπαίνοντας μέσα μου τόσο γρήγορα και δυνατά μου χάριζε στιγμές απόλαυσης.
Μετά από λίγο ένιωσα και τον άντρα πίσω μου να σφίγγεται και γύρισα προς το μέρος του. Του χάιδεψα την πούτσα λίγο με το χέρι μου και μετά έσκυψα και άρχισε να την παίζει γρήγορα ακουμπώντας την πάνω στα βυζιά μου μέχρι που τον άκουσα να αναστενάζει και πάλι και ένιωσα χοντρές σταγόνες να πέφτουν πάνω στα βυζιά μου. Του καθάρισα την πούτσα και αφού μου έδωσε κάτι να σκουπιστώ φτιάξαμε τα ρούχα μας και γυρίσαμε στο αυτοκίνητο. Καθίσαμε λίγο να ξεκουραστούμε και μετά από λίγο μου έτεινε το χέρι του.
- Νίκος… μου συστήθηκε.
- Άννα… απάντησα κι εγώ με τη σειρά μου.
- Λοιπόν Άννα , μπορείς να πηγαίνεις σπίτι σου να ξεκουραστείς . Δεν μου χρωστάς τίποτα…
είπε χαμογελώντας. Χαμογέλασα και εγώ. Βγήκα έξω από το αυτοκίνητο και μου ευχήθηκε καληνύχτα.
- Το επόμενο Σάββατο την ίδια ώρα θα είμαι στο ίδιο μέρος…
του είπα κλείνοντας πονηρά το μάτι. Ο Νίκος με κοίταξε και έβαλε μπροστά το αυτοκίνητο.
- Τότε δεν χρειάζεσαι πορτοφόλι μαζί σου…
μου είπε καθώς έφευγε κλείνοντας και αυτός το μάτι πονηρά. Γέλασα και πήγα προς την είσοδο της πολυκατοικίας που έμενα. Σκέφτηκα στιγμιαία αν όλο αυτό θα είχε συμβεί και αν ήμουν νηφάλια το αποψινό βράδυ.
- Γιατί όχι;…
απάντησα στον εαυτό μου γυρίζοντας να δω απέναντι τον γείτονα μου. Φαίνεται να είχε χύσει και αυτός γιατί τώρα καθόταν σε μια καρέκλα και είχε ανάψει δεύτερο τσιγάρο.
- Μου άρεσε πολύ αυτό που είδα…
μου φώναξε καθώς έβγαζα τα κλειδιά από το τσαντάκι μου για να ανοίξω την εξώπορτα της πολυκατοικίας. Γύρισα προς το μέρος του και του έστειλα ένα πεταχτό φιλί.
- Τότε να κανονίσουμε να το δεις και από πιο κοντά…
του απάντησα καθώς μπήκα και ανέβηκα γρήγορα τα σκαλιά της πολυκατοικίας για να φτάσω στο σπίτι μου.
Copyright protected OW ref: 157309
Δεν έχετε εξουσιοδότηση να δημοσιεύετε σχόλια. Πρέπει να έχετε συνδεθεί.
Τα σχόλια θα περάσουν από διαδικασία έγκρισης.