Παρατηρήσεις αποστολέα: Μερικές φορές, η πραγματικότητα ξεπερνάει τις φαντασιώσεις. Τα ονόματα έχουν αλλαχθεί για προφανείς λόγους.
Γεια σας. Ονομάζομαι Δήμητρα, είμαι 33 χρονών και η ιστορία που θα σας πω έγινε πριν 5 περίπου χρόνια. Είμαι παντρεμένη με τον Γιάννη, αξιωματικό του στρατού. Εκείνη την περίοδο μέναμε στην Αθήνα αφού ο Γιάννης υπηρετούσε στο Ρουφ. Ο μικρότερος αδερφός του Γιάννη, ο Χριστόφορος έδινε για δεύτερη χρονιά πανελλήνιες και ήρθε να μείνει μαζί μας από την Πρέβεζα (από όπου κατάγεται η οικογένεια του άντρα μου), για να κάνει προετοιμασία σε κάποιο πολύ γνωστό φροντιστήριο. Παρόλο που συμπαθώ πολύ τον Χριστόφορο, δεν μπορώ να πω ότι με ενθουσίασε η ιδέα, το αντίθετο μάλιστα, θα είχα όλη την ημέρα μέσα στα πόδια μου έναν πιτσιρικά και δεν θα ήμουν άνετα γενικά στο σπίτι μου. Τελικά βέβαια δεν είχα κανένα πρόβλημα, μιας και ο μικρός ήταν πολύ διακριτικός και εγώ δεν χρειάστηκε να αλλάξω καθόλου τις συνήθειές μου, κυκλοφορούσα όπως πριν στο σπίτι, και γενικά αρχίσαμε να συμβιώνουμε άνετα.
Εγώ εκείνο τον καιρό παρέδιδα κάποια ιδιαίτερα Αγγλικών και είχα αρκετό ελεύθερο χρόνο. Του μαγείρευα, τον πρόσεχα και έκανα τη παραμονή του όσο πιο άνετη γινόταν. Ο Χριστόφορος ήταν πολύ κοινωνικός και έκανε γρήγορα παρέες, οι οποίοι έρχονταν συχνά σπίτι για να μελετήσουν μαζί. Με παραξένευε που δεν έβλεπα καθόλου κορίτσια και είχε αρχίσει να μου περνάει από το μυαλό πως ήταν αδερφή, κάτι το οποίο επιβεβαίωσα αργότερα, όταν ανακάλυψα πολλά gay πορνοπεριοδικά καθαρίζοντας το δωμάτιό του. Οι δύο καλύτεροι φίλοι του που έρχονταν συχνά στο σπίτι ήταν ο Τάσος και ο Νίκος, πολύ καλά παιδιά και οι δύο και πολύ ευγενικοί. Ο Τάσος, μικρόσωμος και πιο baby face, ενώ ο Νίκος είναι πιο μεγαλόσωμος και πιο γυμνασμένος, με αρκετά όμορφο πρόσωπο, παίδαρος δηλαδή.
Με τον καιρό συνειδητοποίησα πως ερχόταν είτε μόνοι είτε μαζί, αποκλειστικά όταν ήμουν εγώ στο σπίτι, παρ’ όλο που ο Χριστόφορος προσπαθούσε να τους φέρνει όταν έλειπα για να έχουν και αυτοί και εγώ την ησυχία μου (ή και για να ξεμοναχιάσει κανέναν). Αυτοί βέβαια με έκοβαν από πάνω μέχρι κάτω και με έτρωγαν με τα μάτια τους κάθε φορά που έμπαινα στο δωμάτιο να τους φέρω κάτι να τσιμπήσουν ή να πιουν και κάθονταν όλο και πιο συχνά στο καθιστικό μαζί μου μετά το διάβασμα.
Δεν μπορώ να πω, με κολάκευε αυτό και με ερέθιζε. Ο Γιάννης ο άντρας μου δεν μου έκανε συχνά κομπλιμέντα και δεν μου έδινε τόση σημασία όσο ήθελα. Παρ’ όλο λοιπόν που δεν ήταν σωστό άρχισα να φοράω λίγο πιο προκλητικά ρούχα και ρομπίτσες όποτε ερχόταν. Για την ακρίβεια απλά δεν άλλαζα, αφού με τον Χριστόφορο αφότου έμαθα πως ήταν αδερφή συμπεριφερόμουν σαν να ήμουν μόνη μου, κυκλοφορούσα σχεδόν με τα εσώρουχα. Μου άρεσε πολύ πως τους τρέλαινα και πως προσπαθούσαν να κρύψουν άτσαλα το φούσκωμα στα παντελόνια τους όταν με έβλεπαν.
Μια μέρα, ο Χριστόφορος χρειάστηκε να φύγει για να βρει κάποιες σημειώσεις αλλά πάνω στη φούρια του ξέχασε να ειδοποιήσει τον Νίκο και τον Τάσο, οι οποίοι ήρθαν στο σπίτι για να διαβάσουν όπως είχαν κανονίσει. Χτυπάει το κουδούνι λοιπόν και βλέπω τα 2 τεκνά μπροστά μου.
- Καλημέρα Νίκο, καλημέρα Τάσο.
- Καλημέρα Δήμητρα. Είναι μέσα στο δωμάτιο του ο Χριστόφορος;
- Όχι Νικολάκη μου. Κάπου έχει πεταχτεί. (Δεν τους είπα πως θα αργήσει για να μην τον πάρουν κανένα τηλέφωνο). Περάστε όμως μέσα να τον περιμένετε. Μπορείτε να πάτε στο δωμάτιό του να ανοίξετε τον υπολογιστή.
- Όχι δεν πειράζει, άλλωστε δεν ξέρουμε το password , είπε ο Νίκος (Ψέμα αυτό, τον πέτυχα πολλές φορές να τον ανοίγει μόνος του). Θα καθίσουμε εδώ αν δεν σε ενοχλούμε. (Φυσικά και ήθελαν να καθίσουν , είχα φροντίσει και είχα βάλει ένα κοντό κιμονό και όλα ήταν σε κοινή θέα).
- Όχι φυσικά δεν με ενοχλείτε, απλά εγώ ήμουν έτοιμη να μπω για ένα μπάνιο. Θα μείνετε λίγο μόνοι σας.
- Δεν υπάρχει πρόβλημα , απάντησε ο Τάσος (Σιγά μην υπήρχε, ήμουν σίγουρη πως θα έκαναν μάτι από την κλειδαρότρυπα).
Τους αφήνω, κλείνω την πόρτα του μπάνιου, αφήνω να περάσουν λίγα δευτερόλεπτα και τελικά όπως είχα προβλέψει ακούω έναν ανεπαίσθητο θόρυβο και αχνές ανάσες πίσω από την πόρτα, ανυποψίαστη δεν θα το είχα καταλάβει καν. Αρχίζω λοιπόν να ξεντύνομαι πολύ αργά και αισθησιακά, αφήνοντας να πέσουν στο πάτωμα ένα-ένα τα ρούχα μου. Η ρομπίτσα μου, το σουτιέν μου και τέλος το στριγκάκι μου, σκύβοντας αργά για να το βγάλω έχοντας στραμμένο το κωλαράκι μου προς την πόρτα. Από τον θόρυβο μάντεψα πως προσπαθούσαν να συντονιστούν για το ποιος θα πρωτοκοιτάξει. Αφού για λίγη ώρα ακόμα τους τρέλανα χαϊδεύοντας τα στήθη μου αποφάσισα να κάνω την κίνησή μου. Απότομα και χωρίς να τους δώσω ευκαιρία να το καταλάβουν, πάω προς την (ξεκλείδωτη) πόρτα και την ανοίγω, φωνάζοντας «τι γίνεται εδώ;».
Πήραν μια τρομάρα και οι δύο και τους βρήκα πεσμένους κάτω να με κοιτάνε με γουρλωμένα μάτια.
- Τι κάνετε εδώ παλιόπαιδα;… Φωνάζω δήθεν εξαγριωμένη. Δεν ντρέπεστε να κάνετε μάτι;
Χαμήλωσαν τα μάτια και φαινόταν πως ήθελαν να ανοίξει η γη να τους καταπιεί. Ο Νίκος αποφάσισε να μιλήσει.
- Δήμητρα… εμείς… συγνώμη… δεν… Ρε συ μην το πεις σε κανέναν… sorry σοβαρά τώρα… κάναμε μαλακία… αλλά…
- Καλά ρε δεν ντρέπεστε; Λιγούρια είστε; Δεν έχετε ξαναδεί γυναίκα γυμνή;
- Πως έχουμε. Αλλά όχι σαν εσένα… αποφάσισε να μιλήσει και ο Τάσος.
Εκεί γλύκανα λίγο το ύφος μου.
- Σας άρεσε αυτό που είδατε;
- Πλάκα μας κάνεις; Εμείς ερχόμαστε τόσο συχνά μόνο και μόνο για να σε βλέπουμε, λέει ο Νίκος.
- Μ… γι’ αυτό έχετε φουσκώσει εκεί κάτω; Εγώ το προκάλεσα αυτό;
τους λέω παιχνιδιάρικα, και περνάω τα δάχτυλά μου από τον καβάλο του Νίκου. Νομίζω πως τους αποτέλειωσα, γιατί έμειναν να με κοιτάνε αποσβολωμένοι, μη μπορώντας να αρθρώσουν λέξη. Ελάτε μαζί μου αγοράκια τους λέω και τους πιάνω τον έναν από το ένα χέρι, τον άλλο από το άλλο και τους τραβάω προς τον καναπέ. Καθόμαστε και οι τρεις, με εμένα στη μέση, χαϊδεύω το πρόσωπο του Τάσου και τον φιλάω ξεκουμπώνοντας το πουκάμισό του. Ο Νίκος που ήταν λίγο πιο αποφασιστικός απαλά άρχισε να μου χαϊδεύει το εσωτερικό των μηρών και να μου φιλάει τα στήθη. Εγώ αφήνομαι στα χάδια τους, βγάζοντας κραυγούλες ευχαρίστησης.
- Ξεκουμπωθείτε λίγο, γιατί θα γίνει καμιά έκρηξη εκεί μέσα,
τους λέω, και σε κλάσματα δευτερολέπτων είχα στα χέρια μου τις πούτσες τους. Όπως είχα φανταστεί του Νίκου ήταν αρκετά μεγαλύτερη από του Τάσου. «Μακάρι να ξέρει να τη χρησιμοποιεί κιόλα», σκέφτηκα. Ήμουν πολύ ερεθισμένη και ήθελα απεγνωσμένα να πάρω και τους δυο τους. Αλλά φυσικά όταν κάτι πάει πολύ καλά, θα στραβώσει. Ακούγεται θόρυβος κλειδιών και η πόρτα του διαμερίσματος ανοίγει. Ο Χριστόφορος, έχοντας γυρίσει πολύ γρηγορότερα από όσο περίμενα, απέμεινε να μας κοιτάει.
(Copyright protected OW ref: 66986)
Δεν έχετε εξουσιοδότηση να δημοσιεύετε σχόλια. Πρέπει να έχετε συνδεθεί.
Τα σχόλια θα περάσουν από διαδικασία έγκρισης.