Ωπ !! συγνώμη...

- Ωπ! συγνώμη...
Είπε αν και δεν έφταιγε. Στην προσπάθεια του να βγει από τον χώρο της τουαλέτας και προσπαθώντας να βρει το καλάθι και να πετάξει το χαρτί που σκούπισε τα χέρια του, ένα σπρώξιμο τον τράνταξε.
Σήκωσε το βλέμμα του να δει ποιος έπεσε επάνω του τόσο άγαρμπα.
Μία νεαρή κοπέλα. Έδειχνε κάπως χαμένη. Τα μάτια της μισόκλειστα.

-θες βοήθεια, την ρώτησε μάλλον από ευγένεια περισσότερο. Με μία δεύτερη ματιά φαινόταν καθαρά ότι αναζητούσε απεγνωσμένα την λεκάνη για να βγάλει από μέσα της το κρασί που πάνω στο κέφι είχε καταναλώσει.
Την είχε δει και πριν που καθόταν στο τραπέζι της ταβέρνας με την παρέα του. Καθόταν περίπου απέναντι του με την παρέα της. Φασαριόζικη και ζωντανή παρέα. Τα γέλια και οι φωνές του στην αρχή τον ενόχλησαν αλλά στην συνέχεια θυμήθηκε και αυτός τα δικά του μεθύσια και γλέντια στο σχολείο. Ωραίες εποχές είχε σκεφτεί και αποφάσισε ότι τελικά δεν ήταν και τόσο ενοχλητική η απέναντι παρέα. Η δική του μάλλον ήταν ξενέρωτη.

Την βοήθησε να προχωρήσει μέσα στην τουαλέτα και την τοποθέτησε μπροστά από την λεκάνη. Με τόσα μεθύσια ήξερε πολύ καλά τι νιώθει η μικρή. Μισό έκλεισε την πόρτα και την άφησε να εκτονωθεί. Έριχνε που και που κλεφτές ματιές, να δει αν είναι καλά (πόσο καλά μπορεί να ήταν εκείνη την στιγμή). Κάποια στιγμή την είδε που έκανε να σηκωθεί. Μπήκε και την βοήθησε. Της έδωσε χαρτί να σκουπίσει το πρόσωπο της και πάτησε το καζανάκι.
Ωραία, σκέφτηκε, πάνε όλα αυτά που παρήγγειλα. Την πήγε στο νιπτήρα να πλυθεί. Την κοίταξε, έδειχνε πολύ καλύτερα από πριν. Αποφάσισε να φύγει. Άλλωστε ήταν εδώ και ώρα μέσα στις γυναικείες τουαλέτες.

- ευχαριστώ και συγνώμη, ακούστηκε την ώρα που έκανε να φύγει. Γύρισε και την κοίταξε.
- Δεν κάνει τίποτα της είπε χαμογελώντας. Την επόμενη φορά να είσαι πιο προσεκτική με το κρασί, της είπε.
- Εσύ ήσουν;
Η ερώτηση της τον ξάφνιασε. Δεν πίστευε πως αν και ήταν σε τέτοια κατάσταση θα είχε όρεξη για κουβέντα.
- Ποτέ, της απάντησε κλείνοντας της, το μάτι, και έφυγε.

Στο τραπέζι του η ηλίθια κουβέντα περί αυτοκινήτων συνεχιζόταν και κανένας δεν είχε προσέξει ότι έλειπε σχετικά αρκετή ώρα. Άναψε ένα τσιγάρο και έκανε ακόμα μια προσπάθεια να μην δείξει πόσο πολύ βαριόταν. Τελικά η επιλογή να κάνει το ταξίδι με την συγκεκριμένη παρέα έστω και για διασκέδαση ήταν παντελώς ηλίθια.

Την είδε να κατευθύνεται προς το τραπέζι της, σαφώς σε καλύτερη κατάσταση από ότι την είχε δει πριν στην τουαλέτα. Ήταν και η πρώτη φορά που την παρατήρησε καλύτερα. Πολύ όμορφη κοπέλα σκέφτηκε. Θα κάψει καρδιές. 'Η μάλλον καίει ήδη καρδιές. Την υπολόγιζε γύρω στα 21 οπότε ήταν σίγουρος πως οι συμφοιτητες της θα τρελαινόντουσαν ήδη. Γύρισε το μυαλό του πίσω καμιά 15αριά χρόνια, όταν ήταν στην ηλικία της. Ωραία ήταν, και βρήκε κάτι ευχάριστο να ασχοληθεί όσο η παρέα του μιλούσε για τα κατορθώματα της στην γρήγορη οδήγηση.

Είχε περάσει καμιά ώρα και με μόνη φωτεινή εξαίρεση μια δύο ματιές που είχε ανταλλάξει με την κοπέλα της τουαλέτας, η συζήτηση της παρέας πήγαινε από το κακό στο χειρότερο. Δεν την παλεύω άλλο σκέφτηκε και βρίσκοντας δικαιολογία έναν δυνατό πονοκέφαλο αποφάσισε να γυρίσει στο ξενοδοχείο. Χαιρέτησε και βγήκε έξω.

Πολύ κρύο σκέφτηκε. Μάλλον η ιδέα να περπατήσω μέχρι το ξενοδοχείο δεν ήταν τελικά και τόσο καλή. Κοντοστάθηκε σε μία βιτρίνα. Καθώς κοιτούσε άκουσε τακούνια στο πεζοδρόμιο και γύρισε να κοιτάξει. Την είδε να κοντοστέκεται και να τον κοιτά. Παραξενεύτηκε. Την κοίταξε με απορία. Περίμενε να του πει κάτι αλλά απλά συνέχισε να τον κοιτά.
- Γεια σου, της είπε μην βρίσκοντας κάτι άλλο να της πει.
- Είσαι από εδώ, τον ρώτησε.
- Όχι, από Αθήνα.
- Φαίνεται, του είπε.
- Από τι;
- Δύσκολα περπατάνε οι ντόπιοι με τόσο κρύο βραδιάτικα για να κοιτάξουν βιτρίνες.
- Ναι... αλλά τότε και εσύ δεν πρέπει αν είσαι από εδώ. Σωστά;
- Από εδώ είμαι. Απλά σε είδα που έφυγες και ήθελα να σου μιλήσω.
Έπρεπε να το παραδεχθεί. Είχε μπερδευτεί εντελώς.
- Συνέβη κάτι; Την ρώτησε.
Τον κοίταξε και ήρθε κοντά του.
- Ας περπατήσουμε, του είπε. Ήθελα να σε ευχαριστήσω που με βοήθησες στην τουαλέτα.
- Δεν ήταν και τόσο σημαντικό. Άλλωστε νομίζω ότι και μόνη σου θα τα κατάφερνες.
Δεν απάντησε.

Περπατούσαν για λίγη ώρα χωρίς να μιλάνε. Απλά αντάλλαξαν μερικές ματιές και τίποτα άλλο. Πλησιάζοντας στο ξενοδοχείο του, το μυαλό του γυρνούσε με χίλιες στροφές. Τι ήταν αυτή η νυχτερινή βόλτα;

Στην πόρτα του ξενοδοχείου, την ρώτησε:
- Λοιπόν; Έχεις κάτι άλλο να μου πεις;
- Εδώ μένεις;
- Ναι, έχω έρθει για 3 μέρες για ξεκούραση. Αλλά τελικά η επιλογή της παρέας δεν αποδείχθηκε και πολύ καλή.
- Οκ.
Μερικές στιγμές σιωπής ακολούθησαν. Της χαμογέλασε και την καληνύχτισε.
- Περίμενε, του είπε.
Ήρθε κοντά του και τον φίλησε στο μάγουλο.
- Σε ευχαριστώ.

Το πρωί ξύπνησε με την ίδια σκέψη που κοιμήθηκε το βράδυ. Τι παράξενο κορίτσι...
Έκανε μπάνιο, όταν άκουσε να χτυπά η πόρτα του δωματίου του. Ωχ, ξύπνησαν μουρμούρισε. Βγήκε από το μπάνιο και έριξε μία πετσέτα γύρω του. Με τα νερά να στάζουν έφτασε στην πόρτα.
- Τι φαγωθήκ... Άλλον περίμενε και άλλος ήταν. Μία καμαριέρα στην πόρτα, τον κοιτούσε χαμογελώντας.
- Καλημέρα σας. Μπορώ να περάσώ;
- Μάλιστα, είπε χωρίς να μπορεί να καταλάβει. Μα τι συμβαίνει σε αυτή την πόλη. Όλα τα παράξενα σε εμένα θα συμβούν, σκέφτηκε καθώς έκλεινε την πόρτα πίσω του.
Την ακολούθησε στο σαλονάκι του δωματίου του.
- Σε τι θα μπορούσα να σας βοηθήσω, την ρώτησε προσπαθώντας να φτιάξει την πετσέτα του.
- Είμαι η αδελφή της Ειρήνης.
- Η αδελφή της Ειρήνης. Μάλιστα. Και ποια είναι η Ειρήνη;
- Η κοπέλα που βοηθήσατε εχθές το βράδυ, είπε χαμογελώντας η καμαριέρα.

Δεν απάντησε. Παρά ήταν κουλά όσα συνέβησαν εχθές το βράδυ. Γύρισε και πήγε προς το μπάνιο για να πάρει μία πετσέτα να σκουπίσει τα μαλλιά του. Το ότι συνεχίζονται όμως και σήμερα το πρωί παρά είναι τρελό. Πήρε την πετσέτα και πήγε και κάθισε σε μία καρέκλα δίπλα στο τραπέζι.
- Λοιπόν; Ρώτησε μην μπορώντας να καταλάβει που τραβάει όλο αυτό.
- Είχε δίκιο η Ειρήνη. Είσαι πραγματικά διαφορετικός.
Διαφορετικός; Σε οικογένεια ψυχοπαθών έπεσα, σκέφτηκε.
- Τι μπορώ να κάνω για σένα; Είπε, μάλλον ενοχλημένος.
- Μην ανησυχείτε, του είπε. Εχθές το βράδυ η Ειρήνη γύρισε σπίτι και μου είπε ότι ήταν τρελά ερωτευμένη με κάποιον που γνώρισε εχθές. Εσάς δηλαδή. Μου είπε όλη την ιστορία πως την βοηθήσατε και ότι σας έφερε μέχρι το ξενοδοχείο. Ήθελε να ανέβει μαζί σας επάνω αλλά...

- Συγνώμη που διακόπτω αλλά μήπως είναι λίγο τρελά όλα αυτά; Από την μία η αδελφή σας που ούτε καν με ξέρει, είναι ερωτευμένη μαζί μου. Από την άλλη η ηλικία της και πάνω από όλα εσείς στο δωμάτιο μου πρωί πρωί.
- Ναι έχετε δίκιο. Αφήστε με να σας εξηγήσω.
Έψαξε για τα τσιγάρα του. Άναψε ένα. Καφέ θέλω τώρα σκέφτηκε, Όχι εξηγήσεις. Ξαφνικά άκουσε την πόρτα να χτυπά. Ααα δεν πάμε καλά σήμερα είπε κάνοντας να σηκωθεί.
- Καθίστε, του είπε η καμαριέρα. Σας έχω παραγγείλει πρωινό στο δωμάτιο του είπε. Θα σας το φέρω εγώ.
Δεν μπορεί, κάποιος μου κάνει πλάκα. Ούτε σε ταινία δεν συμβαίνουν αυτά. Ρε μπας και μου έχουν βάλει κάμερες μέσα στο δωμάτιο. Μπας και ...
- Πως πίνεται τον καφέ σας, είπε η καμαριέρα, διακόπτοντας τις σκέψεις τους.
- Σκέτο.

- Η Ειρήνη είναι ετεροθαλής αδελφή μου. Ο πατέρας μου παντρεύτηκε την μητέρα της πριν από μερικά χρόνια. Από τότε είμαστε δεμένες πολύ. Την προσέχω και με προσέχει. Είναι η μικρή μου φίλη.
- Ακριβώς, μικρή, τινάχθηκε διακόπτοντάς την. Τι θέλει λοιπόν από μένα.
- Η Ειρήνη είναι 20 ετών. Πριν από ένα χρόνο γνώρισε ένα αγόρι και ήταν ερωτευμένη μαζί του. Μετά το ατύχημα όμως κλείστηκε στο εαυτό της. Μόνο εχθές την είδα πάλι όπως παλιά.
- Ατύχημα;
- Το αγόρι σκοτώθηκε σε αυτοκινητιστικό.
Τα πράγματα μπερδευόντουσαν ακόμα περισσότερο.
- Και τι μπορώ να κάνω εγώ; Ρώτησε ανάβοντας το δεύτερο τσιγάρο. Που μπλέκομαι εγώ σε όλα αυτά.
- Η Ειρήνη εχθές το βράδυ μου είπε ότι ήθελε να ανέβει πάνω μαζί σας και να κάνετε έρωτα.
- Με έναν άγνωστο που την βοήθησε απλά σε μία στιγμή; Δεν μου φαίνεται και τόσο λογικό.
- Το ξέρω, αλλά χρειάζομαι την βοήθεια σας. Η μικρή μου για πρώτη φορά μετά από εκείνη την μέρα έδειχνε να είναι ζωντανή ξανά. Και αυτό το οφείλω σε εσάς.
- Ναι... αλλά τι μπορώ να κάνω εγώ περισσότερο. Τι θέλετε από μένα.
- Η Ειρήνη θα έρθει να σας βρει σήμερα.
- Που; Έκανε ξαφνιασμένος.

Το ξάφνιασμα του παραμέρισε την πετσέτα. Το βλέμμα της κοπέλας πάνω ανάμεσα στα πόδια του τον έκανε να μαζευτεί γρήγορα.
- Εδώ στο ξενοδοχείο. Από ώρα σε ώρα. Για αυτό το λόγο είμαι και εγώ εδώ. Να σας παρακαλέσω να μην την αποπάρετε ή την διώξετε. Θα είναι τρομερό για αυτήν.
- Μα εγώ είμαι περαστικός από εδώ. Σε δύο μέρες θα έχω φύγει. Αυτό δεν είναι χειρότερο;
- Το γνωρίζει αυτό αλλά δεν την νοιάζει. Θέλει να κάνει έρωτα μαζί σας πριν σας χάσει.
- Δεσποινίς μου, συγνώμη αλλά...
Για τρίτη φορά η πόρτα τον διέκοψε.
- αυτή είναι, είπε η καμαριέρα. Δεν πρέπει να με βρει εδώ.
- Μα...
- Σας παρακαλώ, κάντε το για την Ειρήνη.
- Μα...
Χωρίς να πει άλλη κουβέντα μπήκε κάτω από το ψηλό τραπέζι. Το κάλυμμα του τραπεζιού έφτανε λίγο πιο κάτω από την μέση. Τράβηξε και την καρέκλα για να καλυφθεί.

Στην πόρτα είχε φτάσει, αλλά δεν μπορούσε να την ανοίξει. Όλα γινόντουσαν σε τόσο γρήγορους ρυθμούς που είχε ζαλιστεί. Μία κοπέλα κρυμμένη κάτω από το τραπέζι της τραπεζαρίας του δωματίου του και η ετεροθαλής αδελφή της να του χτυπά την πόρτα. Και αυτός με μία πετσέτα στην μέση να προσπαθεί να καταλάβει τι συμβαίνει.
Το δεύτερο χτύπημα, διέκοψε την σκέψη του. Άνοιξε διστακτικά ελπίζοντας να είναι κάποιος άλλος.
- Καλημέρα, του είπε χαμογελώντας.
- Καλημέρα, της απάντησε προσπαθώντας να δείξει έκπληκτος. Τι κάνεις εδώ;
- Μπορώ να περάσω;
- Ναι... συγνώμη που δεν το είπα. Πέρασε.

Την είδε να περπατά προς την τραπεζαρία. Η καρδιά του σκίρτησε. Τράβηξε μία καρέκλα και κάθισε. Ένιωσε την ζαλάδα να του χτυπάει τα μηλίγγια.
Μα γιατί όλοι πάνε σε αυτήν την παλαιομοδίτική τραπεζαρία; Ολόκληρο δωμάτιο με καθιστικό, βεράντα, κρεβάτι, μπαρ και όλοι πάνε στην τραπεζαρία...

Έκλεισε την πόρτα και πήγε προς τα το μέρος της.
- Θες να σου προσφέρω κάτι; Μόλις μου έφεραν το πρωινό.
- Ναι λίγο χυμό. Ξέρεις μένεις στο καλύτερο ξενοδοχείο της πόλης μας. Η αδελφή μου δουλεύει εδώ και το ξέρω.
Σφίχτηκε γιατί παραλίγο να της πει ότι το ξέρει. Δάγκωσε το χείλι του και έβαλε ένα ποτήρι χυμό.
- Συγνώμη που με βρίσκει με την πετσέτα, της είπε, αλλά δεν περίμενα κάποιον. Μισό λεπτό να φορέσω κάτι.
- Όχι δεν χρειάζεται, του είπε.

Σηκώθηκε και ήρθε κοντά του. Τι πανέμορφο κορίτσι σκέφτηκε. Τι θα κάνω τώρα; Της έδωσε το χυμό και έκανε να φύγει για να πάει να φορέσει κάτι. Του έπιασε το χέρι.
- Ξέρεις, αν και είμαι μικρότερη από σένα έχω καταλάβει ότι δεν πρέπει να αφήνεις να περνά κάτι γιατί ίσως δεν έχεις ποτέ την ευκαιρία να το ξαναζήσεις.
- Ναι έχεις δίκιο, της είπε, αλλά στους ανθρώπους είναι πολύ δύσκολο αυτό.
- Ξέρεις...
Δεν συνέχισε. Σηκώθηκε απλά στις μύτες των ποδιών της και πλησίασε τα χείλη του, δίνοντας του ένα απαλό φιλί.
- Είμαι ερωτευμένη μαζί σου, σε θέλω, του είπε χωρίς να απομακρυνθεί από το πρόσωπο του.
- Μα...

Δεν τον άφησε να τελειώσει. Τα χείλη της ενώθηκαν ξανά με τα δικά του. Έκλεισε τα μάτια του. Άρχισε και αυτός να την φιλά. Έφερε το χέρι του στο πρόσωπο της. Άρχισε να χαϊδεύει το απαλό δέρμα της.
Τα χείλη τους άρχισαν να κοκκινίζουν. Τα χέρια του την είχαν αγκαλιάσει. Άρχισε να ταξιδεύει πάνω στο λαιμό της με το στόμα του. Εκείνη απλά είχε σηκώσει το κεφάλι της, είχε κλείσει τα μάτια της και ζητούσε τα χάδια του.
Την φίλαγε απαλά ενώ τα χέρια του την αγκάλιαζαν και ταξίδευαν πάνω στο κορμί της. Στην πετσέτα άρχισε να δημιουργείτε ένα εξόγκωμα. Κάθε ενδοιασμός του, είχε εξαφανιστεί. Από το πρώτο φιλί την ήθελε. Και τώρα ένιωθε το αίμα του να βράζει. Την πήρε στα χέρια του και την κάθισε πάνω στο τραπέζι. Την φίλησε στο στόμα και άρχισε να κατεβαίνει προς τα κάτω. Της έβγαλε απαλά την μπλούζα και το σουτιέν. Μπροστά του είχε ένα υπέροχο θέαμα. Δύο στητά στήθη με ρόγες ροζ και πρησμένες από την έξαψη. Δεν ήξερε τι να πρωτοκάνει. Να συνεχίζει να τα κοιτά ή να τα φιλήσει. Να νιώσει το απαλό τους δέρμα με τα χείλη του. Την κοίταξε. Τον κοίταζε μέσα στα μάτια. Το στόμα της μισάνοιχτο, η αναπνοή της βαριά. Άπλωσε τα χέρια της και χάιδεψε το πρόσωπο του. Έσκυψε και με την άκρη της γλώσσας του ακούμπησε την ρόγα της. Ένας μικρός αναστεναγμός βγήκε από τα χείλη της. Συνέχισε να κάνει κύκλους με την γλώσσα του γύρω από τις ρόγες της. Πήρε μία μέσα στο στόμα του και άρχισε να την βυζαίνει. Την δάγκωσε απαλά. Ένιωσε να νύχια της να μπήγονται στους ώμους του.

Η μυρωδιά της τον τρέλαινε. Το σώμα της ανάδυε μία φρεσκάδα που τον έκανε να μεθά. Κατέβηκε προς την κοιλιά της. Ήθελε να γευτεί κάθε σπιθαμή του σώματος της. Περνούσε με τα χείλη του κάθε εκατοστό. Την φιλούσε, την έγλυφε, την δάγκωνε. Όσο την γευόταν τόσο πολύ πιο πολύ ήθελε.
Την μετακίνησε απαλά πιο μέσα στο τραπέζι. Εκείνη ξάπλωσε. Κοιτώντας τον άπλωσε τα χέρια της και άνοιξε το τζιν της. Μετά σιγά σιγά, κοιτώντας τον πάντα μέσα στα μάτια ξεκούμπωσε ένα ένα τα υπόλοιπα κουμπιά. Σαν υπνωτισμένος άπλωσε τα χέρια του και την βοήθησε να βγάλει το τζιν της.

Κοίταξε τα πόδια της. Τα άγγιξε. Το απαλό της δέρμα του έφερε ανατριχίλα. Άπλωσε τα δάχτυλα του και τα ακούμπησε. Από τις πατούσες μέχρι ψηλά στην κοιλιά. Σταμάτησε στο κυλοτάκι της. Το κοίταξε. Το ακούμπησε. Δεν το έβγαλε. Απλά έσκυψε και το μύρισε. Εκείνη για να τον βοηθήσει άνοιξε λίγο τα πόδια της.
Κόλλησε το πρόσωπο του πάνω στο κυλοτάκι της στο σημείο που κάλυπτε αυτό που επιθυμούσε να γευτεί περισσότερο από όλα. Το μύρισε ξανά και ξανά. Το φίλησε. Άρχισε να φιλά το εσωτερικό των γοφών της. Είχε τρελαθεί. Ήθελε να μην αφήσει ούτε ένα χιλιοστό να μην το φιλήσει, να μην το γευτεί, να μην το γνωρίσει. Ένιωθε τους παλμούς του να χτυπάνε τα μηλίγγια του. Δεν άντεχε άλλο. Έπρεπε να γευτεί τους χυμούς της. Με μία απότομη κίνηση, χωρίς δεύτερη σκέψη έπιασε το κυλοτάκι με τα δυο του χέρια και το έσκισε. Το τράβηξε και το άφησε να πέσει.

Επιτέλους θα γευόταν αυτό που τόσο επιθυμούσε. Ακούμπησε τα χείλη του πάνω στα χειλάκια του πόθου του. Έβγαλε σιγά σιγά την γλώσσα του και άρχισε να προσπαθεί να μαζέψει κάθε χυμό που υπήρχε ή ανάβλυζε. Την άκουσε να αναστενάζει. Ένιωσε τα δάκτυλα της ανάμεσα στα μαλλιά του να τον χαϊδεύουν και συνάμα να τον πιέζουν προς τα κάτω.
Χωρίς να βγάλει το πρόσωπο του ψαχούλευε στα τυφλά για την καρέκλα. Την βρήκε και την τράβηξε κοντά. Κάθισε. Επιτέλους θα αφιερωνόταν μόνο σε αυτό. Με τα δύο του χέρια και στην κατάλληλη θέση πια άνοιξε τα χειλάκια της και άρχισε να πειράζει με την γλώσσα του της κλειτορίδα της. Κάνοντας ένα περίεργο 8 περνούσε την γλώσσα του γύρω από την κλειτορίδα της και στην συνέχεια κατέβαινε προς τα κάτω για να μαζέψει με την γλώσσα του κάθε σταγόνα χυμού που ανάβλυζε από την τρυπούλα της.

Ξαφνικά τινάχθηκε. Η λεκάνη του τινάχθηκε προς τα πίσω και ο κορμός του ίσιωσε απότομα. Ένα χέρι είχε παραμερίσει την πετσέτα που φορούσε και είχε πιάσει το κοντάρι του. Τρελάθηκε. Μέσα στον πόθο του είχε ξεχάσει την καμαριέρα που ήταν κρυμμένη κάτω από το τραπέζι.
Μα τι γίνεται σκέφτηκε. Έκανε να σηκωθεί όταν ξαφνικά ένιωσε τα καυτά χείλια της καμαριέρας να αγκαλιάζουν την βάλανο του. Το κορμί του ρίγησε. Τα πόδια του παρέλυσαν. Δεν μπορούσε να σηκωθεί. Το καυτό της στόμα έστελνε κύματα ρίγης στην ραχοκοκαλιά του. Και η μυρωδιά και η γεύση που είχε στα χείλη του τον έκαναν να μην μπορεί να συγκρατήσει τα λογικά του.
Άνοιξε τα πόδια του και κάθισε πιο άκρη στην καρέκλα. Με τα χέρια του άνοιξε τα πόδια της Ειρήνη και βούτηξε μέσα τους.

Το στόμα της καμαριέρας ταξίδευε πάνω στο καυλί του, ενώ ένιωθε τα χέρια της να του χαϊδεύουν τα πρησμένα αρχίδια και την τρύπα του. Η τρέλα του χτυπούσε κόκκινο. Είχε κολλήσει το στόμα του πάνω στην κλειτορίδα της και είχε βυθίσει ένα δάχτυλο μέσα στον κόλπο της Ειρήνης. Εκείνη βογκούσε και με το ένα χέρι της χάιδευε το στήθος της και με τον άλλο το κεφάλι του. Άρχισε με αργές κινήσεις να τρίβει εσωτερικά ακριβώς κάτω από την κλειτορίδα της. Το χέρι του ακολουθούσε τον ρυθμό που ρουφούσε το μακρύ του πέος η καμαριέρα. Η γλώσσα του ανεβοκατέβαινε πάνω στην κλειτορίδα της.
Κάποια στιγμή άρχισε να νιώθει το κόλπο της να πρήζεται. Η Ειρήνη φώναζε και κουνούσε την λεκάνη της πάνω στο στόμα του και το χέρι του. Το χέρι του την έτριβε πια με γρήγορους ρυθμούς και με αρκετή πίεση. Δεν μπορούσε να κοντρολάρει τίποτα πια.

Σαν μανιακός τίναζε την λεκάνη του προς το στόμα της καμαριέρας. Εκείνη τον έπαιρνε όλο μέσα στο στόμα της πιέζοντας όλο και πιο πολύ τα χείλη της και την γλώσσα της. Το χέρι της είχε πιάσει τα αρχίδια του και τα πίεζε όλο και πιο πολύ. Με το άλλο του χάιδευε εξωτερικά την τρύπα του.
Στο δωμάτιο άκουγες μόνο τους αναστεναγμούς τους. Ένιωθε τα αρχίδια του να πονούν και το κεφάλι του φαλλού του να πρήζεται. Δεν θα άντεχε για πολύ ακόμα. Έβαλε και δεύτερο δάχτυλο μέσα στο κόλπο της και συνέχιζε να τρίβει το ίδιο ακριβώς σημείο που είχε γίνει τραχύ και είχε πρηστεί.
Ξαφνικά η Ειρήνη τινάχτηκε. Τα πόδια της άνοιξαν και άλλο, τα χέρια της έπιασαν με δύναμη τα μαλλιά του και το σώμα της έγινε σαν τόξο την στιγμή πριν εκτοξευτεί το βέλος. Ο κόλπος της πρήστηκε απότομα τόσο που μετά βίας χωρούσαν τα δάκτυλα του. Η φωνή της ακούστηκε σε όλο το δωμάτιο και υγρά άρχισαν να πετάγονται πάνω στο λαιμό του και να κυλάνε στο στήθος του.

Άφησε την κλειτορίδα της και άνοιξε το στόμα του να τα πιει όλα. Ταυτόχρονα με την φωνή της Ειρήνης, ένιωσε το δάκτυλο της καμαριέρας να μπαίνει στην τρύπα του και το στόμα της να σφίγγεται γύρω από το κεφάλι του φαλλού του. Τίναξε με δύναμη την κοιλιά του και ένιωσε ένα κύμα δυνατό σαν σπασμό να διαπερνά όλο το κορμί του. Σαν να εκρυγνίεται το σώμα, του ένιωσε τους χυμούς του να εκτινάσσονται με δύναμη μέσα στο στόμα της γυναίκας που πριν από λίγο είχε μπει πρώτη στο δωμάτιο του. Έκλεισε τα μάτια του και με κουνώντας μόνο την λεκάνη του άδειαζε το βαρύ φορτίο του μέσα στο στόμα της ενώ παράλληλα γευόταν τους πίδακες χυμών που απλόχερα του χάριζε το αντικείμενο του πόθου του, ουρλιάζοντας από έκσταση.