Αναρωτιέμαι αν μερικές φορές είναι απλή περιέργεια ή κάτι άλλο. Έχω γνώσεις και εμπειρίες που μπορούν να σε διδάξουν για πράγματα που αγνοούσες. Όμως πόσο ο καθένας μπορεί να αποδεχτεί την κατήχηση είναι στο χέρι της/του. Το γαλάζιο είναι το αγαπημένο μου χρώμα, αλλά όσον αφορά οιοδήποτε εξάρτημα ενδυμασίας προτιμώ το πράσινο. Ταιριάζει με τα μάτια μου. Σμαράγδι, διαμάντι και φυσικά νεφρίτης μαζί με τον ίασπι. Ήξερες πως κατεργάζονταν τα δύο τελευταία από τα νεολιθικά χρόνια; Απόψε θα ταξιδέψουμε στο Πεκίνο.
Η πλατεία της Ουράνιας Γαλήνης (Τιενανμέν) είναι η μεγαλύτερη πλατεία στον κόσμο (κοντά στα 440 στρέμματα). Ίσως να την έχεις ακουστά για την καταστολή των διαμαρτυριών τον Ιούνιο του 1989. Το κόμμα της Κίνας ανέφερε 240 νεκρούς. Ο ερυθρός σταυρός πάνω από δύο χιλιάδες. Οι φοιτητές που "έζησαν" και δε φυλακίστηκαν, μίλησαν για πάνω από οκτώ χιλιάδες. Η παγκόσμια "κοινή" γνώμη ξέχασε. Το απόφθεγμα που προκύπτει είναι πως εφόσον πέθαναν Κινέζοι δε μας νοιάζει και πολύ, υπάρχουν ένας σωρός από δαύτους.
Ήταν Ιούλιος του 2016 όταν βρέθηκα στο Πεκίνο. Μέσα στο πρόγραμμα μου υπήρχε και μια επίσκεψη στην εν λόγω πλατεία. Το απογευματάκι πριν δύσει ο ήλιος βρέθηκα στον τεράστιο χώρο. Παραδοσιακή μουσική τράβηξε την ακοή μου και κινήθηκα ταχύτατα προς το μέρος της. Κοντά στο υπαίθριο νοτιοδυτικό άκρο, γινόταν επίδειξη πολεμικών τεχνών και συγκεκριμένα Τάι τσι Κουάν. Υπήρχε ένα μεγάλο συνονθύλευμα από κόσμο κι εγώ φάνταζα τουρίστρια. Φορώντας μαύρες μπότες με περίπου τρία εκατοστά ύψος σόλας, ήμουν πιο ψηλή από σχεδόν όλους όσους παρευρίσκοντω, αλλά τα υπόλοιπα ρούχα μου ήταν συνηθισμένα. Μακρύ μαύρο εφαρμοστό παντελόνι, γαλάζιο πουκάμισο και λευκή φανέλα.
Μοναχοί σαολίν με την παραδοσιακή κίτρινη προς ώχρα και κόκκινη προς μπορντό ενδυμασία κάθονταν οκλαδόν περιμετρικά σχηματίζοντας ένα τέλειο τετράγωνο. Στο κέντρο βρίσκονταν πέντε άτομα (δύο γυναίκες και τρεις άντρες) που φορούσαν την πιτζαμωτή, ασπρόμαυρη στολή και λευκά παντοφλοειδή παπούτσια. Κινούνταν σαν ένα σώμα, με τον ίδιο ρυθμό, παρουσιάζοντας τις γνώσεις τους σε αυτό το είδος κουνγκ φου. Κύμβαλα και έγχορδα όργανα στα κατάλληλα χέρια συμπλήρωναν τη χάρη των κινήσεων.
Καθώς ο χορός τους έλαβε τέλος, τέσσερις γέροντες μοναχοί που κάθονταν στο κέντρο κάθε γραμμής του ανθρώπινου τετραγώνου σηκώθηκαν και πλησίασαν στο πλήθος. Με υποκλίσεις και ταπεινότητα ζήτησαν εθελοντές. Ένας επίσης ηλικιωμένος μπήκε στο κέντρο πρώτος και ο επικεφαλής άνδρας της επίδειξης του είπε κάτι στο αυτί. Εν συνεχεία είδα τον ηλικιωμένο να λαμβάνει αμυντική στάση, πανομοιότυπη με τον άνδρα που φορούσε τα ασπρόμαυρα. Η εικονική μάχη ξεκίνησε με αργό ρυθμό και τρία λεπτά αργότερα υποκλίθηκαν ο ένας στον άλλο. Ο κόσμος χειροκρότησε. Νέοι εθελοντές πήραν σειρά και οι δάσκαλοι στο κέντρο τους έδειξαν κάποια βασικά πράγματα. Ο ήλιος κόντευε να δύσει όταν άναψαν χάρτινα φαναράκια και πυρσούς. Χρησιμοποιώντας γυαλισμένους καθρέφτες, φωταγώγησαν τον χώρο καλύτερα.
Ένας γέροντας μοναχός πλησίασε προς το μέρος μου και κάνοντας υπόκλιση, έφερε τις παλάμες του μπροστά, κάνοντας μου νόημα να τον ακολουθήσω. Αρνήθηκα κουνώντας το κεφάλι, αλλά εκείνος επέμενε και με νέες υποκλίσεις μου έδειξε να πάω προς το κέντρο του τετραγώνου. Τον άκουσα να με παρακαλεί στην Χζιανγκ διάλεκτο της περιοχής Χουνάν και κάνοντας νόημα με τα χέρια του, προσπαθούσε να με κάνει να καταλάβω πως δεν έπρεπε να φοβάμαι.
- Ζιε χιν, Σιφού…
του είπα και τα μάτια του δε με κοίταξαν με απορία. Ο ίδιος έκανε ακόμα πιο βαθιά υπόκλιση και έφερε τη γροθιά του αριστερού του χεριού στην παλάμη του δεξιού, σχηματίζοντας άψογες ορθές γωνίες με τα χέρια, τους πήχεις και τα μπράτσα. Έκανα ακριβώς την ίδια κίνηση γνέφοντας καταφατικά. Οκτώ καρδιοχτύπια αργότερα έβγαζα τις μπότες μου, άφηνα την τσάντα μου και πατούσα στον τάπητα που μόλις είχαν απλώσει.
Βάδισα αργά προς τον άντρα που στεκόταν απέναντι μου και ως είθισται ανταλλάξαμε υποκλίσεις μεταξύ μας και στη συνέχεια προς τους μοναχούς και τους θεατές. Ο γέροντας που με είχε προσκαλέσει πήρε δυο παραδοσιακές μικρές σημαίες που έφεραν το σύμβολο του Γιν και Γιαγκ. Η μαύρη σημαία ακούμπησε εμένα και η λευκή τον αντίπαλο μου. Εκείνος έλαβε την παραδοσιακή θέση των σαολίν διδασκάλων και ύψωσε τα μπράτσα σε γωνία εξήντα μοιρών, με τις παλάμες όρθιες αλλά κλεισμένες και προτεταμένες προς το μέρος μου. Λουό χαν τεχνική των χεριών! Εγώ έφερα το δεξί μπροστά από το αριστερό και περίπου τριάντα εκατοστά απόσταση, λύγισα ελαφρά και τα δύο γόνατα μου, το αριστερό χέρι μου βρέθηκε στο στήθος μου με τη γροθιά σφιγμένη, αλλά το δείκτη και το μέσο να δείχνουν προς αυτόν, ενώ το δεξί χέρι με εξίσου ίδιο τρόπο, να απλώνεται χαλαρό.
- Χάι!
Μισό λεπτό αργότερα τον είχα πλήξει στο στέρνο και στα πλευρά από τρεις φορές, χωρίς καν να με ακουμπήσει. Φυσικά δεν είχα δώσει δύναμη στα χτυπήματά μου, αλλά μετρήθηκαν και τα έξι. Κάναμε δύο βήματα πίσω, υποκλιθήκαμε και ο γέροντας με ανέδειξε νικήτρια. Σκύβοντας προς το μέρος μου με ρώτησε το εξής:
- Γουινγκ Τσουν;
Έγνευσα θετικά. Μια γυναίκα κατόπιν συνεννόησης πήρε θέση απέναντι μου και την είδα να αντιγράφει το στυλ που μόλις είχα μονομαχήσει. Κάνοντας υπόκλιση της χαμογέλασα και εκείνη με "είδε"! Τα μαύρα μάτια της συγκεντρώθηκαν πάνω μου και το σώμα της αν και σε κάποιον μη έμπειρο μπορεί να φαινόταν χαλαρό, σφίχτηκε και τεντώθηκε. Οι μύες της ήταν έτοιμοι ανά πάσα στιγμή να κινηθούν με μεγάλη ταχύτητα. Σήκωσα το χέρι μου ψηλά και πήγα στην άκρη του τάπητα που ήταν η τσάντα μου. Την άνοιξα, έβγαλα το ανοξείδωτο ασημένιο φλασκί και ήπια όλο το περιεχόμενο. Μετά βάδισα με "μεθυσμένες" κινήσεις στη θέση μου. Έγνευσα στον γέροντα διαιτητή.
- Χάι!
Η ταχύτητα της γυναίκας απέναντι μου ήταν εκπληκτική, αλλά όσο κι αν προσπαθούσε να με πλήξει το σώμα μου δε βρισκόταν ποτέ εκεί που σχεδίαζε να χτυπήσει. Παραπατώντας, κάνοντας προσποιήσεις, απλώνοντας τα χέρια σε μεγάλους κύκλους, όχι μόνο την απέφευγα, αλλά κατόρθωνα και να μπλοκάρω ανέκοπα τα λακτίσματα και τις πυγμές της. Μετά από ένα λεπτό "έπεσα" στον τάπητα πρηνηδόν και αυτόματα πετάχτηκα πάλι όρθια κάνοντας ένα μικρό ημικύκλιο με όλο μου το σώμα. Το χέρι μου ακούμπησε και χάιδεψε το πρόσωπό της και εκείνη σταμάτησε και υποκλίθηκε. Μόνο αυτή είχε καταγράψει την κίνηση μου.
- Ζουί Κουάν;… με ρώτησε.
Έγνευσα καταφατικά και σήκωσα τέσσερα δάχτυλα από κάθε χέρι. Χειροκροτήματα ξέσπασαν!
Αργότερα εκείνο το βράδυ, βρέθηκα φιλοξενούμενη σε ένα ναό. Ο γέροντας μοναχός που με είχε διαλέξει από το πλήθος καθόταν απέναντι μου σε ένα μικρό τραπέζι και αριστερά μου ήταν η γυναίκα που είχα μονομαχήσει. Τρώγαμε ρύζι, ψάρια και τηγανισμένο φιλέτο χοιρινό. Στην κούπα μου έρεε ροζέ κινέζικο, ημίγλυκο, τριπλά αποσταγμένο κρασί. Μιλήσαμε για πνευματικά θέματα και για διαλογισμό. Ο γέροντας γνώριζε πως σύντομα θα τελείωνε το ταξίδι του και ήθελε να παραδώσει τον χιτώνα του. Υπήρχαν πολλοί υποψήφιοι, αλλά όπως μου είπε, η γυναίκα δίπλα μου μόνο έφερε τα χαρακτηριστικά που ο ίδιος επιθυμούσε, εκτός από ένα. Μου ζήτησε να τη διδάξω, αν το επιθυμούσε και εκείνη. Κατόπιν προφασίστηκε πως ήταν κουρασμένος και μας καληνύχτισε. Συνεχίσαμε να δειπνούμε αμίλητες, ενώ κάθε τόσο γέμιζα κρασί την κούπα μου. Εκείνη δεν έπινε παρά νερό, αλλά δε με παρεξένεψε.
- Με βλέπεις;… τη ρώτησα στα μανδαρίνικα.
- Ναι.
- Και τι βλέπεις ακριβώς;… επέμενα.
- Μια μάγισσα!
- Επειδή μεταχειρίζομαι το τσι μου καλύτερα;
- Επειδή με κάνεις να ποθώ!
- Δεν είναι η φύση μου τέτοια, Γιν! Απλά εσύ μπορείς να με δεις. Να με δεις πραγματικά. Ο Σι φου δε σου ζητά να κάνεις κάτι που δε θέλεις. Όμως εγώ μπορώ να σου δώσω την πιο απλή λύση. Για να πάρεις τη θέση του πρέπει να γνωρίζεις όλες τις πτυχές του σώματος, του πνεύματος και της ψυχής σου. Νομίζεις πως αυτός δεν έχει πράξει κάτι τέτοιο; Το έχει κάνει αγαπητή μου. Αλλά αποφάσισε να το κατέχει σαν γνώση και να μην επηρεαστεί από αυτό. Όταν γυρίσετε στο μοναστήρι, ζήτησε του να σου δώσει τα σκουλαρίκια από νεφρίτη. Ξέρει εκείνος ποια! Και τότε αποφασίζεις αν μου τα παραδώσεις. Καληνύχτα!
Σηκώθηκα και κίνησα να φύγω.
- Μείνε, με παρακάλεσε.
- Έλα μαζί μου, της απάντησα.
Μια ώρα αργότερα ήμασταν στο δωμάτιο του ξενοδοχείου που διέμενα. Είχα κάνει ένα μπάνιο και ήταν η σειρά της. Είδα να λύνει τις μακριές πλεξούδες της. Τα μεταξένια μαύρα μαλλιά της έφταναν πιο κάτω από το γοφό. Αφού πλύθηκε της έδωσα να φορέσει μια μεταξωτή μου πιτζάμα και την έβαλα να ξαπλώσει δίπλα μου. Τη νανούρισα με μια ιστορία. Εφόσον επέλεξε να μην κάνει κάτι μαζί μου δεν την πίεσα. Την άλλη μέρα γυρίσαμε στο ναό που φιλοξενούνταν και αποχαιρετηθήκαμε. Πριν φύγω έδωσα ένα αδιόρατο νόημα στο γέροντα μοναχό.
Καθώς απομακρυνόμουν με πλησίασε τρέχοντας ένας εξάχρονος δόκιμος και μου έδωσε ένα σφραγισμένο ξύλινο κουτί. Χαμογέλασα, τον ευχαρίστησα και έπειτα ξεκίνησα για την Απαγορευμένη Πόλη. Μπήκα μόνη μου, χωρίς συνοδό και περιδιάβηκα την αυλή και τα σπίτια. Ώρες αργότερα βρέθηκα στο ξενοδοχείο μου. Μάζεψα τα πράγματά μου και έφυγα το ίδιο βράδυ για το μοναστήρι των σαολίν. Δύο νύχτες αργότερα παρέδιδα στα χέρια του γέροντα το κουτί που μου είχε δώσει, ασφράγιστο πλέον. Η Γιν μου έδωσε τα σκουλαρίκια, την αγκάλιασα και τη φίλησα και κατευθύνθηκα προς το Χονγκ-Κονγκ. Σε αυτή τη μεγαλούπολη θα εκτόνωνα τα πάθη μου.
Τι είχε συμβεί δεν θα το αναφέρω, αλλά δε φορούσα μόνο σκουλαρίκια από νεφρίτη. Στα μαλλιά μου είχα ένα χρυσό χτένι-στέκα και άλλαξα την ενδυμασία μου σε κάτι πιο πρόστυχο. Μπότες ψηλοτάκουνες, σούπερ μίνι φούστα λέοπαρντ, με ανάλογο στρινγκάκι και πράσινη μακό εφαρμοστή φανέλα, χωρίς στηθόδεσμο. Σμαραγδένιο σκουλαρίκι σκαραβαίο στον αφαλό και έξοδος σε μεγάλο κλαμπ. Επίτηδες έκανα τον κόσμο να με προσέξει.
Βρέθηκα να χορεύω στην κεντρική πίστα του καταστήματος. Βλέμματα με έγδυναν και λαχταρούσαν να κάνουν περισσότερα! Μια παρέα VIP με κάλεσε στο τραπέζι τους. Στο μυαλό τους με είχαν γαμήσει και οι τέσσερις. Το είδα και τους αγνόησα. Συνέχισα να χορεύω στους ρυθμούς τους δικούς μου και όχι της μουσικής. Σαμπάνιες άνοιξαν για να με προσελκύσουν. Δεν έδωσα σημασία! Μια ώρα αργότερα διάλεξα εγώ το σύντροφό μου. Ήταν ένας σαραντάρης Κινέζος που δεν είχε κάνει καμία κίνηση. Σχεδόν μπροστά στα μάτια των άλλων, τον τράβηξα από την γραβάτα και τον παρέσυρα στην έξοδο. Αντί να πάμε στο ξενοδοχείο μου βρεθήκαμε στο υπερπολυτελές διαμέρισμα του.
Στον λουξούρ δερμάτινο καναπέ βρέθηκα γυμνή με ανοιχτά τα πόδια σε σπαγκάτο κι εκείνον ανάμεσα τους να με γλείφει με αχαλίνωτη μανία. Τον άφησα να με βασανίσει και να μου βάλει δάχτυλα παντού. Όταν με γαμούσε με δάχτυλα σε μουνί και κώλο, το στόμα του βύζαινε και δάγκωνε τις καυλωμένες μου θηλές. Ακόμα και όταν το παράκανε με το δάγκωμα δε διαμαρτυρήθηκα. Κατάλαβα πως είχε κρυφό φετίχ να πιπιλάει ερεθισμένες ρώγες. Με μια πλάγια κίνηση των χεριών μου βρέθηκα να του παίζω το μέτριο μεγέθους εργαλείο του. Λίγο πριν τελειώσει, ανασηκώθηκε και έσπρωξε την πούτσα του προς το στόμα μου. Αμέσως άνοιξα τα χείλη μου και κατάπια την παλλόμενη ψωλή. Έχυσε το αμέσως επόμενο δευτερόλεπτο και στη συνέχεια γονάτισε μπροστά μου κουρασμένος.
Δεν είχα σκοπό όμως να τον αφήσω, μέχρι να τελειώσω κι εγώ. Τον βοήθησα να καθίσει στον καναπέ και με μαεστρία ξεκίνησα να του κάνω ένα τσιμπούκι. Αφού η πούτσα του στυλώθηκε εκ νέου, τον καβάλησα. Ξανά το στόμα του κόλλησε στα στήθη μου. Κάλπαζα ξέφρενα πάνω στο καυλί του κι όταν με δάγκωσε πιο δυνατά, τα μάτια μου επιτέλους σκούρυναν και άρχισα να τελειώνω. Σχεδόν αμέσως πίδακες από σπέρμα πετάχτηκαν μέσα μου. Το στόμα του άνοιξε και κραύγασε από την καύλα. Τον έπιασα με τις παλάμες από το λαιμό και άρχισα να σφίγγω. Η πούτσα του δεν έπεσε. Καθώς του έκλεινα το φάρυγγα και πίεζα στα σημεία της λιποθυμίας, το καυλί του τινάχτηκε και τεντώθηκε από μόνο του χύνοντας ακόμα μια φορά. Τον άφησα σε εκείνη τη θέση, ντύθηκα, έγραψα ένα σημείωμα και έφυγα.
"Η αδερφή σου είναι η επόμενη μοναχός-διδάσκαλος-ηγουμένη! Καλό θα ήταν να στείλεις χρήματα για την ανακαίνιση του Τάδε μοναστηριού! Το όνομά της είναι Γιν!"
Copyright protected OW ref: 185765
Η πλατεία της Ουράνιας Γαλήνης (Τιενανμέν) είναι η μεγαλύτερη πλατεία στον κόσμο (κοντά στα 440 στρέμματα). Ίσως να την έχεις ακουστά για την καταστολή των διαμαρτυριών τον Ιούνιο του 1989. Το κόμμα της Κίνας ανέφερε 240 νεκρούς. Ο ερυθρός σταυρός πάνω από δύο χιλιάδες. Οι φοιτητές που "έζησαν" και δε φυλακίστηκαν, μίλησαν για πάνω από οκτώ χιλιάδες. Η παγκόσμια "κοινή" γνώμη ξέχασε. Το απόφθεγμα που προκύπτει είναι πως εφόσον πέθαναν Κινέζοι δε μας νοιάζει και πολύ, υπάρχουν ένας σωρός από δαύτους.
Ήταν Ιούλιος του 2016 όταν βρέθηκα στο Πεκίνο. Μέσα στο πρόγραμμα μου υπήρχε και μια επίσκεψη στην εν λόγω πλατεία. Το απογευματάκι πριν δύσει ο ήλιος βρέθηκα στον τεράστιο χώρο. Παραδοσιακή μουσική τράβηξε την ακοή μου και κινήθηκα ταχύτατα προς το μέρος της. Κοντά στο υπαίθριο νοτιοδυτικό άκρο, γινόταν επίδειξη πολεμικών τεχνών και συγκεκριμένα Τάι τσι Κουάν. Υπήρχε ένα μεγάλο συνονθύλευμα από κόσμο κι εγώ φάνταζα τουρίστρια. Φορώντας μαύρες μπότες με περίπου τρία εκατοστά ύψος σόλας, ήμουν πιο ψηλή από σχεδόν όλους όσους παρευρίσκοντω, αλλά τα υπόλοιπα ρούχα μου ήταν συνηθισμένα. Μακρύ μαύρο εφαρμοστό παντελόνι, γαλάζιο πουκάμισο και λευκή φανέλα.
Μοναχοί σαολίν με την παραδοσιακή κίτρινη προς ώχρα και κόκκινη προς μπορντό ενδυμασία κάθονταν οκλαδόν περιμετρικά σχηματίζοντας ένα τέλειο τετράγωνο. Στο κέντρο βρίσκονταν πέντε άτομα (δύο γυναίκες και τρεις άντρες) που φορούσαν την πιτζαμωτή, ασπρόμαυρη στολή και λευκά παντοφλοειδή παπούτσια. Κινούνταν σαν ένα σώμα, με τον ίδιο ρυθμό, παρουσιάζοντας τις γνώσεις τους σε αυτό το είδος κουνγκ φου. Κύμβαλα και έγχορδα όργανα στα κατάλληλα χέρια συμπλήρωναν τη χάρη των κινήσεων.
Καθώς ο χορός τους έλαβε τέλος, τέσσερις γέροντες μοναχοί που κάθονταν στο κέντρο κάθε γραμμής του ανθρώπινου τετραγώνου σηκώθηκαν και πλησίασαν στο πλήθος. Με υποκλίσεις και ταπεινότητα ζήτησαν εθελοντές. Ένας επίσης ηλικιωμένος μπήκε στο κέντρο πρώτος και ο επικεφαλής άνδρας της επίδειξης του είπε κάτι στο αυτί. Εν συνεχεία είδα τον ηλικιωμένο να λαμβάνει αμυντική στάση, πανομοιότυπη με τον άνδρα που φορούσε τα ασπρόμαυρα. Η εικονική μάχη ξεκίνησε με αργό ρυθμό και τρία λεπτά αργότερα υποκλίθηκαν ο ένας στον άλλο. Ο κόσμος χειροκρότησε. Νέοι εθελοντές πήραν σειρά και οι δάσκαλοι στο κέντρο τους έδειξαν κάποια βασικά πράγματα. Ο ήλιος κόντευε να δύσει όταν άναψαν χάρτινα φαναράκια και πυρσούς. Χρησιμοποιώντας γυαλισμένους καθρέφτες, φωταγώγησαν τον χώρο καλύτερα.
Ένας γέροντας μοναχός πλησίασε προς το μέρος μου και κάνοντας υπόκλιση, έφερε τις παλάμες του μπροστά, κάνοντας μου νόημα να τον ακολουθήσω. Αρνήθηκα κουνώντας το κεφάλι, αλλά εκείνος επέμενε και με νέες υποκλίσεις μου έδειξε να πάω προς το κέντρο του τετραγώνου. Τον άκουσα να με παρακαλεί στην Χζιανγκ διάλεκτο της περιοχής Χουνάν και κάνοντας νόημα με τα χέρια του, προσπαθούσε να με κάνει να καταλάβω πως δεν έπρεπε να φοβάμαι.
- Ζιε χιν, Σιφού…
του είπα και τα μάτια του δε με κοίταξαν με απορία. Ο ίδιος έκανε ακόμα πιο βαθιά υπόκλιση και έφερε τη γροθιά του αριστερού του χεριού στην παλάμη του δεξιού, σχηματίζοντας άψογες ορθές γωνίες με τα χέρια, τους πήχεις και τα μπράτσα. Έκανα ακριβώς την ίδια κίνηση γνέφοντας καταφατικά. Οκτώ καρδιοχτύπια αργότερα έβγαζα τις μπότες μου, άφηνα την τσάντα μου και πατούσα στον τάπητα που μόλις είχαν απλώσει.
Βάδισα αργά προς τον άντρα που στεκόταν απέναντι μου και ως είθισται ανταλλάξαμε υποκλίσεις μεταξύ μας και στη συνέχεια προς τους μοναχούς και τους θεατές. Ο γέροντας που με είχε προσκαλέσει πήρε δυο παραδοσιακές μικρές σημαίες που έφεραν το σύμβολο του Γιν και Γιαγκ. Η μαύρη σημαία ακούμπησε εμένα και η λευκή τον αντίπαλο μου. Εκείνος έλαβε την παραδοσιακή θέση των σαολίν διδασκάλων και ύψωσε τα μπράτσα σε γωνία εξήντα μοιρών, με τις παλάμες όρθιες αλλά κλεισμένες και προτεταμένες προς το μέρος μου. Λουό χαν τεχνική των χεριών! Εγώ έφερα το δεξί μπροστά από το αριστερό και περίπου τριάντα εκατοστά απόσταση, λύγισα ελαφρά και τα δύο γόνατα μου, το αριστερό χέρι μου βρέθηκε στο στήθος μου με τη γροθιά σφιγμένη, αλλά το δείκτη και το μέσο να δείχνουν προς αυτόν, ενώ το δεξί χέρι με εξίσου ίδιο τρόπο, να απλώνεται χαλαρό.
- Χάι!
Μισό λεπτό αργότερα τον είχα πλήξει στο στέρνο και στα πλευρά από τρεις φορές, χωρίς καν να με ακουμπήσει. Φυσικά δεν είχα δώσει δύναμη στα χτυπήματά μου, αλλά μετρήθηκαν και τα έξι. Κάναμε δύο βήματα πίσω, υποκλιθήκαμε και ο γέροντας με ανέδειξε νικήτρια. Σκύβοντας προς το μέρος μου με ρώτησε το εξής:
- Γουινγκ Τσουν;
Έγνευσα θετικά. Μια γυναίκα κατόπιν συνεννόησης πήρε θέση απέναντι μου και την είδα να αντιγράφει το στυλ που μόλις είχα μονομαχήσει. Κάνοντας υπόκλιση της χαμογέλασα και εκείνη με "είδε"! Τα μαύρα μάτια της συγκεντρώθηκαν πάνω μου και το σώμα της αν και σε κάποιον μη έμπειρο μπορεί να φαινόταν χαλαρό, σφίχτηκε και τεντώθηκε. Οι μύες της ήταν έτοιμοι ανά πάσα στιγμή να κινηθούν με μεγάλη ταχύτητα. Σήκωσα το χέρι μου ψηλά και πήγα στην άκρη του τάπητα που ήταν η τσάντα μου. Την άνοιξα, έβγαλα το ανοξείδωτο ασημένιο φλασκί και ήπια όλο το περιεχόμενο. Μετά βάδισα με "μεθυσμένες" κινήσεις στη θέση μου. Έγνευσα στον γέροντα διαιτητή.
- Χάι!
Η ταχύτητα της γυναίκας απέναντι μου ήταν εκπληκτική, αλλά όσο κι αν προσπαθούσε να με πλήξει το σώμα μου δε βρισκόταν ποτέ εκεί που σχεδίαζε να χτυπήσει. Παραπατώντας, κάνοντας προσποιήσεις, απλώνοντας τα χέρια σε μεγάλους κύκλους, όχι μόνο την απέφευγα, αλλά κατόρθωνα και να μπλοκάρω ανέκοπα τα λακτίσματα και τις πυγμές της. Μετά από ένα λεπτό "έπεσα" στον τάπητα πρηνηδόν και αυτόματα πετάχτηκα πάλι όρθια κάνοντας ένα μικρό ημικύκλιο με όλο μου το σώμα. Το χέρι μου ακούμπησε και χάιδεψε το πρόσωπό της και εκείνη σταμάτησε και υποκλίθηκε. Μόνο αυτή είχε καταγράψει την κίνηση μου.
- Ζουί Κουάν;… με ρώτησε.
Έγνευσα καταφατικά και σήκωσα τέσσερα δάχτυλα από κάθε χέρι. Χειροκροτήματα ξέσπασαν!
Αργότερα εκείνο το βράδυ, βρέθηκα φιλοξενούμενη σε ένα ναό. Ο γέροντας μοναχός που με είχε διαλέξει από το πλήθος καθόταν απέναντι μου σε ένα μικρό τραπέζι και αριστερά μου ήταν η γυναίκα που είχα μονομαχήσει. Τρώγαμε ρύζι, ψάρια και τηγανισμένο φιλέτο χοιρινό. Στην κούπα μου έρεε ροζέ κινέζικο, ημίγλυκο, τριπλά αποσταγμένο κρασί. Μιλήσαμε για πνευματικά θέματα και για διαλογισμό. Ο γέροντας γνώριζε πως σύντομα θα τελείωνε το ταξίδι του και ήθελε να παραδώσει τον χιτώνα του. Υπήρχαν πολλοί υποψήφιοι, αλλά όπως μου είπε, η γυναίκα δίπλα μου μόνο έφερε τα χαρακτηριστικά που ο ίδιος επιθυμούσε, εκτός από ένα. Μου ζήτησε να τη διδάξω, αν το επιθυμούσε και εκείνη. Κατόπιν προφασίστηκε πως ήταν κουρασμένος και μας καληνύχτισε. Συνεχίσαμε να δειπνούμε αμίλητες, ενώ κάθε τόσο γέμιζα κρασί την κούπα μου. Εκείνη δεν έπινε παρά νερό, αλλά δε με παρεξένεψε.
- Με βλέπεις;… τη ρώτησα στα μανδαρίνικα.
- Ναι.
- Και τι βλέπεις ακριβώς;… επέμενα.
- Μια μάγισσα!
- Επειδή μεταχειρίζομαι το τσι μου καλύτερα;
- Επειδή με κάνεις να ποθώ!
- Δεν είναι η φύση μου τέτοια, Γιν! Απλά εσύ μπορείς να με δεις. Να με δεις πραγματικά. Ο Σι φου δε σου ζητά να κάνεις κάτι που δε θέλεις. Όμως εγώ μπορώ να σου δώσω την πιο απλή λύση. Για να πάρεις τη θέση του πρέπει να γνωρίζεις όλες τις πτυχές του σώματος, του πνεύματος και της ψυχής σου. Νομίζεις πως αυτός δεν έχει πράξει κάτι τέτοιο; Το έχει κάνει αγαπητή μου. Αλλά αποφάσισε να το κατέχει σαν γνώση και να μην επηρεαστεί από αυτό. Όταν γυρίσετε στο μοναστήρι, ζήτησε του να σου δώσει τα σκουλαρίκια από νεφρίτη. Ξέρει εκείνος ποια! Και τότε αποφασίζεις αν μου τα παραδώσεις. Καληνύχτα!
Σηκώθηκα και κίνησα να φύγω.
- Μείνε, με παρακάλεσε.
- Έλα μαζί μου, της απάντησα.
Μια ώρα αργότερα ήμασταν στο δωμάτιο του ξενοδοχείου που διέμενα. Είχα κάνει ένα μπάνιο και ήταν η σειρά της. Είδα να λύνει τις μακριές πλεξούδες της. Τα μεταξένια μαύρα μαλλιά της έφταναν πιο κάτω από το γοφό. Αφού πλύθηκε της έδωσα να φορέσει μια μεταξωτή μου πιτζάμα και την έβαλα να ξαπλώσει δίπλα μου. Τη νανούρισα με μια ιστορία. Εφόσον επέλεξε να μην κάνει κάτι μαζί μου δεν την πίεσα. Την άλλη μέρα γυρίσαμε στο ναό που φιλοξενούνταν και αποχαιρετηθήκαμε. Πριν φύγω έδωσα ένα αδιόρατο νόημα στο γέροντα μοναχό.
Καθώς απομακρυνόμουν με πλησίασε τρέχοντας ένας εξάχρονος δόκιμος και μου έδωσε ένα σφραγισμένο ξύλινο κουτί. Χαμογέλασα, τον ευχαρίστησα και έπειτα ξεκίνησα για την Απαγορευμένη Πόλη. Μπήκα μόνη μου, χωρίς συνοδό και περιδιάβηκα την αυλή και τα σπίτια. Ώρες αργότερα βρέθηκα στο ξενοδοχείο μου. Μάζεψα τα πράγματά μου και έφυγα το ίδιο βράδυ για το μοναστήρι των σαολίν. Δύο νύχτες αργότερα παρέδιδα στα χέρια του γέροντα το κουτί που μου είχε δώσει, ασφράγιστο πλέον. Η Γιν μου έδωσε τα σκουλαρίκια, την αγκάλιασα και τη φίλησα και κατευθύνθηκα προς το Χονγκ-Κονγκ. Σε αυτή τη μεγαλούπολη θα εκτόνωνα τα πάθη μου.
Τι είχε συμβεί δεν θα το αναφέρω, αλλά δε φορούσα μόνο σκουλαρίκια από νεφρίτη. Στα μαλλιά μου είχα ένα χρυσό χτένι-στέκα και άλλαξα την ενδυμασία μου σε κάτι πιο πρόστυχο. Μπότες ψηλοτάκουνες, σούπερ μίνι φούστα λέοπαρντ, με ανάλογο στρινγκάκι και πράσινη μακό εφαρμοστή φανέλα, χωρίς στηθόδεσμο. Σμαραγδένιο σκουλαρίκι σκαραβαίο στον αφαλό και έξοδος σε μεγάλο κλαμπ. Επίτηδες έκανα τον κόσμο να με προσέξει.
Βρέθηκα να χορεύω στην κεντρική πίστα του καταστήματος. Βλέμματα με έγδυναν και λαχταρούσαν να κάνουν περισσότερα! Μια παρέα VIP με κάλεσε στο τραπέζι τους. Στο μυαλό τους με είχαν γαμήσει και οι τέσσερις. Το είδα και τους αγνόησα. Συνέχισα να χορεύω στους ρυθμούς τους δικούς μου και όχι της μουσικής. Σαμπάνιες άνοιξαν για να με προσελκύσουν. Δεν έδωσα σημασία! Μια ώρα αργότερα διάλεξα εγώ το σύντροφό μου. Ήταν ένας σαραντάρης Κινέζος που δεν είχε κάνει καμία κίνηση. Σχεδόν μπροστά στα μάτια των άλλων, τον τράβηξα από την γραβάτα και τον παρέσυρα στην έξοδο. Αντί να πάμε στο ξενοδοχείο μου βρεθήκαμε στο υπερπολυτελές διαμέρισμα του.
Στον λουξούρ δερμάτινο καναπέ βρέθηκα γυμνή με ανοιχτά τα πόδια σε σπαγκάτο κι εκείνον ανάμεσα τους να με γλείφει με αχαλίνωτη μανία. Τον άφησα να με βασανίσει και να μου βάλει δάχτυλα παντού. Όταν με γαμούσε με δάχτυλα σε μουνί και κώλο, το στόμα του βύζαινε και δάγκωνε τις καυλωμένες μου θηλές. Ακόμα και όταν το παράκανε με το δάγκωμα δε διαμαρτυρήθηκα. Κατάλαβα πως είχε κρυφό φετίχ να πιπιλάει ερεθισμένες ρώγες. Με μια πλάγια κίνηση των χεριών μου βρέθηκα να του παίζω το μέτριο μεγέθους εργαλείο του. Λίγο πριν τελειώσει, ανασηκώθηκε και έσπρωξε την πούτσα του προς το στόμα μου. Αμέσως άνοιξα τα χείλη μου και κατάπια την παλλόμενη ψωλή. Έχυσε το αμέσως επόμενο δευτερόλεπτο και στη συνέχεια γονάτισε μπροστά μου κουρασμένος.
Δεν είχα σκοπό όμως να τον αφήσω, μέχρι να τελειώσω κι εγώ. Τον βοήθησα να καθίσει στον καναπέ και με μαεστρία ξεκίνησα να του κάνω ένα τσιμπούκι. Αφού η πούτσα του στυλώθηκε εκ νέου, τον καβάλησα. Ξανά το στόμα του κόλλησε στα στήθη μου. Κάλπαζα ξέφρενα πάνω στο καυλί του κι όταν με δάγκωσε πιο δυνατά, τα μάτια μου επιτέλους σκούρυναν και άρχισα να τελειώνω. Σχεδόν αμέσως πίδακες από σπέρμα πετάχτηκαν μέσα μου. Το στόμα του άνοιξε και κραύγασε από την καύλα. Τον έπιασα με τις παλάμες από το λαιμό και άρχισα να σφίγγω. Η πούτσα του δεν έπεσε. Καθώς του έκλεινα το φάρυγγα και πίεζα στα σημεία της λιποθυμίας, το καυλί του τινάχτηκε και τεντώθηκε από μόνο του χύνοντας ακόμα μια φορά. Τον άφησα σε εκείνη τη θέση, ντύθηκα, έγραψα ένα σημείωμα και έφυγα.
"Η αδερφή σου είναι η επόμενη μοναχός-διδάσκαλος-ηγουμένη! Καλό θα ήταν να στείλεις χρήματα για την ανακαίνιση του Τάδε μοναστηριού! Το όνομά της είναι Γιν!"
Copyright protected OW ref: 185765
Δεν έχετε εξουσιοδότηση να δημοσιεύετε σχόλια. Πρέπει να έχετε συνδεθεί.
Τα σχόλια θα περάσουν από διαδικασία έγκρισης.