Πως έγινα σκλάβος

Είμαι σκλάβος εδώ και οκτώ χρόνια. Θα ήθελα εδώ να περιγράψω την πρώτη φορά και τη μικρή συνέχειά της. Από σύμπτωση διάβασα ένα ρεπορτάζ σε μια εφημερίδα -δε θυμάμαι πλέον σε ποια -για το ότι "δέρνουν τους Αθηναίους". Το ρεπορτάζ μίλαγε για σαδομαζοχιστικές εμπειρίες.

Ζητώντας πληροφορίες (δούλευα και δουλεύω σα δημοσιογράφος) έμαθα για κάποια πρόσωπα. Την πρώτη φορά τηλεφώνησα και μου είπαν να πάω σε μια διεύθυνση. Εκεί με περίμενε μια γυναίκα ψηλή, λεπτή, όμορφη ντυμένη με μια ρόμπα όπου μπορούσε κανείς να διακρίνει την όμορφη γραμμή του σώματός της και τα στήθη της. Αυτή ήταν γραφτό να γίνει η πρώτη μου Αφέντρα, την οποία ακόμα καμία δεν έχει ξεπεράσει. Όχι επειδή ήταν η πρώτη, αλλά θα καταλάβετε γιατί.

Στην αρχή μου δήλωσε ότι εγώ θα είμαι σκλάβος της. Εγώ δέχτηκα. Τότε μου είπε να γδυθώ, όπως και έκανα. Με άφησε να περιμένω σε ένα δωμάτιο όπου μόνο ένα κερί φώτιζε το χώρο, πεσμένος στα τέσσερα. Όταν μπήκε μέσα κοίταξα προς τα επάνω, για να τη δω. Μου εξήγησε ότι δεν πρέπει να τη βλέπω, μόνο αν αυτή μου δώσει την άδεια και ότι θα την υπακούω τυφλά, θα τη φωνάζω δε Αφέντρα και θα την αποκαλώ έτσι σε κάθε πρόταση μου:

-    «Μάλιστα!», λέω.

-    «Μάλιστα τι;», μου είπε χτυπώντας με δυο φορές με το μαστίγιό της.

Ήταν χορεύτρια, από τη Ρουμανία, είχε παντρευτεί έναν Έλληνα και πήρε έτσι την ελληνική υπηκοότητα. Με διέταξε να περπατήσω στα τέσσερα μέχρι τον τοίχο. Κάποια στιγμή μου πάτησε με το τακούνι της το δεξί μου πέλμα τόσο δυνατά που δεν μπορούσα να σύρω το πόδι μου. Επειδή δεν περπάταγα με χτύπησε δυο φορές με το μαστίγιο στην πλάτη και μετά άλλες δυο, κάθε φορά τιναζόμουν πάνω, αλλά το ρεύμα του μαστιγίου με είχε καυλώσει τόσο πολύ, που ήμουν ήδη σε στύση.

Μετά κάθισε σε μια καρέκλα. Με διέταξε να πάω κοντά Της. Μου έδειξε με το μαστίγιο το παπούτσι της. Δεν κατάλαβα και με μαστίγωσε ακόμη μια φορά…

-    «Γλείψτο!», μου είπε.

Επειδή δίσταζα, σηκώθηκε με μαστίγωνε για δέκα φορές συνέχεια, μετά έβαλε το ένα τακούνι της εκεί όπου με μαστίγωνε συνέχεια, το πίεσε για να πονέσει.

-    «Γλείψτο!», μου είπε ξανά.

Κατάλαβα ότι δεν σήκωνε αντίρρηση και άρχισα να το γλείφω.

-    «Καλά. Μου είπε. Γλείψτο, βρωμερό σκουλήκι!»

Και τότε με ένα άλλο μαστίγιο άρχισε να με μαστιγώνει πάλι. Η πλάτη μου είχε ανάψει και για να σβήσει αυτή τη φλόγα, έριξε λίγο νερό. Ανακουφίστηκα. Μόνο για λίγα δευτερόλεπτα, διότι μετά απομακρύνθηκε, πήρε το μαστίγιο ταύρου και άρχισε να με μαστιγώνει συνέχεια με δύναμη. Αν φώναζα, μου είχε πει, θα αρχίζαμε απ’ την αρχή. Δεν τόλμησα να βγάλω άχνα.

Τη μισούσα και τη λάτρευα συγχρόνως, τόσο πολύ που, για μένα ήταν Θεά (αν τα διαβάζει τώρα, θα ευχαριστηθεί κι αυτή. Στην Κυψέλη την είχα γνωρίσει). Μετά από το μαστίγωμα είχε κουραστεί και κάθισε να ξαπλώσει. Έβγαλε το παπούτσι της και μου έδειξε τα δάχτυλά της. Δεν κατάλαβα. Μου έδωσε μια με το μαστίγιο και τα έδειξε ξανά. Μπήκα αμέσως στο νόημα. Άρχισα να τα γλείφω.

-    «Να δω πόσο καλές πίπες μπορείς να κάνεις…», μου είπε.

Έκανα όσο καλύτερα μπορούσα.

-    «Επέμενε στο μεγάλο δάχτυλο!», μου είπε.

Σε λίγο άρχισε να αναστενάζει. Πήρε το πόδι της και σηκώθηκε. Έκανα να την ακολουθήσω. Μου τράβηξε μια κλωτσιά στα πλευρά μου που διπλώθηκα στα δύο.

-    «Μείνε εκεί σκουλήκι!», μου είπε κι έφερε ένα σκοινί.

Μου έδεσε τα χέρια πίσω στην πλάτη και πίσω από το λαιμό, έτσι ώστε όταν ήθελε να με μαστιγώνει.

-    «Για να δούμε… θα τα καταφέρεις τώρα σκλάβε;», είπε και με κοίταξε με νόημα.

Με το δεξί χέρι έπαιζε το μαστίγιο. Κατάλαβα. Προσπάθησα να κάνω τη "δουλειά" μου όσο καλύτερα μπορούσα. Φαίνεται ότι της άρεσαν αυτά που της έκανα και αποφάσισε να μου βάλει δύσκολα. Ανασηκώθηκε και πήρε ένα μαύρο πανί. Μου έδεσε με αυτό τα μάτια μου.

-    «Για να δούμε τώρα ζώον…», μου είπε. «Αν αποτύχεις θα με ικετεύεις πολύ για να σταματήσω, αλλά θα σταματήσω όταν θέλω εγώ. Θα σταματήσω όταν θα έχω οργασμό!»

Κουνούσε συνέχεια το πόδι της και ήταν πολύ δύσκολο να βρω τα δάχτυλά της. Λίγες φορές τα βρήκα και όλες τις φορές τα απέσυρε βίαια. Αυτή όριζε το παιχνίδι. Αυτή ήξερε να το παίζει καλά. Σηκώθηκε, πιθανολογώ, διότι αισθάνθηκα τη βαριά ανάσα της κοντά στο πρόσωπό μου. Αμέσως μετά με έφτυσε και γέμισα με τα σάλια της. Σηκώθηκε και με έσυρε από τα μαλλιά.

-    «Όρθιος!», με διέταξε.

Σκέφτηκα ότι θα τελειώσουμε γρήγορα διότι ήταν ήδη έτοιμη για οργασμό. Ματαίως…! Ήξερε να ελέγχει τον οργασμό της. Αργότερα θα έλεγχε και το δικό μου. Με έσπρωξε σε ένα τραπέζι. Η πλάτη μου και ο κώλος μου ήταν εκτεθειμένος. Πήρε ένα μαστίγιο και άρχισε να με βαρά με δύναμη. Σχεδόν φώναζε από λύσσα και χαρά. Έβγαλε την κιλότα της και μου την έβαλε βαθιά μέσα στο στόμα μου. Δεν μπορούσα να τη βγάλω, ούτε να αναπνεύσω. Μόνο από τη μύτη ανέπνεα. Αυτό το ήξερε καλά.

Αμέσως μετά μου έκλεισε τη μύτη για αρκετό χρονικό διάστημα. Μου την άφησε απότομα. Δεν μπορούσα να βγάλω άχνα. Άλλωστε θυμήθηκα ότι αν φώναζα θα αρχίζαμε απ’ την αρχή. Αυτό ήταν κάτι που δεν το ήθελα. Επανήλθε με μια βίτσα. Αυτή ήταν για την πλάτη μου και τα πόδια μου. Με βάρεσε μέχρι να κουραστεί. Έτρεμα από τον πόνο αλλά και από ηδονή. Μου χάιδεψε τον κώλο και μου έβαλε μέσα το ένα δάχτυλό της. Σε λίγο άρχισε να ανασαίνει βαριά και μετά να μην μπορεί να πει τίποτε. Τότε χρησιμοποίησε τη βίτσα και το μαστίγιο ταύρου για την πλάτη μου. Την πρώτη φορά τινάχτηκα πάνω. Τη δεύτερη μου άρεσε περισσότερο… όμως τιναζόμουν κάθε φορά πάνω από τον πόνο.

Αυτό την έφερε σε απόλυτη ηδονή. Ξαφνικά, όρμησε και σκύβει πάνω μου και έκανε σα να μου γαμάει τον κώλο μου.

-    «Ναι…», είπε. «Κάποια στιγμή θα σε ξεσκίσω!»

Και με έσπρωξε πάλι στο τραπέζι με δύναμη, βγάζοντας μια κραυγή, μικρή, αλλά διαπεραστική. Είχε φτάσει φαίνεται σε μεγάλο οργασμό. Απομακρύνθηκε, μου έριξε ακόμα δυο πολύ δυνατές και με διέταξε να μείνω έτσι μέχρι να επιστρέψει. Επέστρεψε μετά αρκετή ώρα. Δεν είχα αίσθηση του χρόνου, αφού τα μάτια μου ήταν δεμένα και τα χέρια μου επίσης. Πρέπει να ήταν μια ώρα, έτσι υποθέτω.

«Μπράβο το σκλαβάκι μου! είπε. Τι σου έλειψε περισσότερο όσο έλειπα; Αυτό;
Και μου έριξε μια πάρα πολύ δυνατή με το μαστίγιο ταύρου.

-    «Ή αυτό;»

Και μου έριξε μια με τη βίτσα. Και τις δυο φορές τινάχτηκα από τον πόνο!

-    «Φαίνεται και τα δυο…», είπε. «Είσαι μεγάλη καριόλα!»

Μου σήκωσε το κεφάλι, μου έβγαλε την κιλότα της και το άφησε να πέσει στο τραπέζι.

-    «Στο εξής θα με υπηρετείς!», κατέληξε.

-    «Μάλιστα Αφέντρα!», είπα.

-    «Θα έχω κάθε δικαίωμα στο σώμα σου και θα κάνεις ότι σου λέω, χωρίς να το εξετάζεις και χωρίς να διαμαρτύρεσαι. Αν διαμαρτυρηθείς, τότε θα σε τιμωρώ πολύ αυστηρά. Κατάλαβες;»

-    «Μάλιστα Αφέντρα!», είπα.

Ήμουν πλέον ο προσωπικός της σκλάβος.

-    «Σήμερα θα πας να κοιμηθείς στο σπίτι σου. Αύριο θα σου πω, που θα κοιμάσαι εδώ».

Με έλυσε, μου άφησε τα μάτια ελεύθερα και με διέταξε να είμαι στα τέσσερα όσο Αυτή θα ήταν μπροστά.

-    «Α! Και κάτι άλλο. Όταν θα έρχεσαι εδώ, θα είσαι ευπρεπώς ντυμένος και από μέσα από το παντελόνι σου δε θα φοράς τίποτε. Ο κώλος σου θα είναι έτοιμος ανά πάσα στιγμή».

Έφυγε και την τελευταία στιγμή, με διέταξε να ντυθώ και να έχω φύγει πριν Αυτή να επιστρέψει στο δωμάτιο. Αυτό έκανα και περίμενα τηλέφωνό της για να έρθω πάλι σε αυτήν… Εδώ τελειώνει η "πρώτη μου φορά"…

Λίγες μέρες αργότερα με ξανακάλεσε η Αφέντρα και πήγα να τη συναντήσω. Ήταν ντυμένη ως συνήθως: Μια ρόμπα όπου άφηνε να φανεί λίγο το στήθος της και παπούτσια με ψηλά τακούνια. Εκείνη την ημέρα έκανε κρύο. Φορούσα ένα μπουφάν και ένα κασκόλ. Με το που με είδε πλησίασε, άρπαξε το κασκόλ απ’ τις δύο άκρες και το έσφιξε γερά γύρω απ’ το λαιμό μου. Συνέχιζε να το σφίγγει. Κάποια στιγμή είχα γουρλώσει τα μάτια… κόντευε να με πνίξει.

-    «Δε διαμαρτύρεσαι;», μου είπε.

Της απάντησα ότι της είχα εμπιστοσύνη.

-    «Είναι καλός σκλάβος!», είπε στρεφόμενη σε δυο φίλες της που παρακολουθούσαν.

Αυτές φάνηκαν να το χαίρονται.

-    «Πήγαινε!», μου είπε.

Πήγα μέσα στο δωμάτιο και γδύθηκα. Την περίμενα όπως έπρεπε: στα τέσσερα χωρίς να φοράω τίποτε και με το κεφάλι σκυφτό για να μην την αντικρύσω όταν μπει μέσα. Κάποια στιγμή ήρθε. Πλησίασε, έδεσε ένα μεταξωτό μαντήλι στο λαιμό μου και αυτό το μαντήλι από ένα σημείο, ψηλά. Μου είπε να την κοιτώ καλά. Έσκυψε από επάνω και άφησε σιγά-σιγά να πέσει το σάλιο της στο πρόσωπό μου. Κατάλαβα ότι ήθελε να πέσει μέσα στο στόμα μου.

Προσπάθησα να φέρω το στόμα στην ίδια ευθεία με το στόμα της. Τελικά έπεσε μέσα! Ήταν το πιο γευστικό πράγμα που είχα δοκιμάσει ποτέ. Αυτό φάνηκε να τη χαροποιεί. Με έσυρε με το μαντήλι στο διπλανό δωμάτιο. Εκεί είχε ένα κρεβάτι. Κάθισε σε αυτό. Άνοιξε τη ρόμπα της, πέταξε το βρακάκι της και με διέταξε να της γλείψω το μουνί της. Αυτό μου άρεσε και μου αρέσει πολύ. Με καυλώνει δε τόσο που κοντεύω να φτάσω μόνο με αυτό στον οργασμό.

-    «Αν δεν το κάνεις καλά, θα σε τιμωρήσω πάρα πολύ σκληρά σκουλήκι!», μου είπε.

Άρχισα από επάνω, πηγαίνοντας στη γραμμή του, σα να το ζωγράφιζα. Μετά άρχιζα να μπαίνω όλο και πιο βαθιά. Στην αρχή με έσπρωχνε με το μαντήλι. Μετά από λίγο το χαλάρωσε. Έβαζα τη γλώσσα μου -και μόνο αυτή- όλο και πιο βαθιά. Σιγά - σιγά και μετά έμπαινα και έβγαινα με αυξανόμενη ταχύτητα. Μετά έκανα σα να ανακάτευα και έμενα μέσα για πολύ ώρα. Είχε καθίσει πίσω και ελαφρά μούγκριζε. Μετά από 15 με 20 λεπτά περίπου που ήμουν συνέχεια μέσα Της, άρχισε να με σπρώχνει. Στην αρχή λίγο και μετά με δύναμη, αλλά εγώ δεν έβγαινα, οπότε παραδόθηκε.

Μπορώ να πω ότι αυτή ήταν η μοναδική στιγμή που δεν υπάκουσα πιστά. Συνέχισα να είμαι μέσα της και να γεύομαι το Είναι της. Ευχαριστούσα το Θεό που είχα αυτή την Τύχη. Κάποια στιγμή έπεσε πίσω και δεν μπορούσε να κάνει τίποτε. Ήταν πολύ όμορφη, σα Θεά. Ήταν η Θεά μου. Αν με διέταζε να πεθάνω θα το έκανα. Τράβηξε μαλακά το κεφάλι μου, με κοίταξε και μου είπε ότι κάποια στιγμή τα είδε όλα μαύρα. Νόμισα ότι κινδύνεψε και λυπήθηκα πολύ. Όμως απ’ την έκφρασή της είδα ότι της άρεσε. Αυτή ήταν η καλύτερη αμοιβή μου σε μια μέρα που δεν είχε ούτε ένα μαστίγωμα. Είχε όμως πολύ υπακοή. Είχα γίνει ο σκλάβος της και αυτό με έκανε ευτυχισμένο.

Οι φίλες της δεν ήξεραν τι γινόταν με εμάς. Μόνο να υποψιαστούν μπορούσαν. Δεν τολμούσαν να ανοίξουν την πόρτα για να δουν. Ακόμα και τώρα δεν ξέρω αν ήταν σκλάβες της ή απλώς θιασώτες. Δεν ξέρω αν μετά, αφού έφυγα τους περιέγραψε τον οργασμό της που κατέληξε στη γλώσσα μου. Πάντως εγώ ήμουν ευτυχισμένος που την υπηρέτησα όσο πιο καλά μπορούσα. Οι παρατηρήσεις ευπρόσδεκτες και επιθυμητές από Dom(mes) και σκλάβους(βες).

Πάντως εγώ θυμάμαι ακόμα αυτή την πρώτη φορά και μου έρχονται αναμνήσεις. Αναμνήσεις όπως τα πρώτα μαστιγώματα και η αφοσίωση προς αυτή τη γυναίκα, η οποία δεν έχει ακόμα σβήσει. Αν μας διαβάζει, παραμένει ελπίδα μου να επικοινωνήσει μαζί μου.

Τέλος πάντων, εύχομαι και στους άλλους σκλάβους να... πάθουν το ίδιο. Αυτό που έχει σημασία νομίζω ότι είναι η πνευματική επαφή μεταξύ Αφέντρας και σκλάβου και βάζω σε δεύτερη φάση τη σωματική επαφή. Με τέτοιες ασκήσεις και με κατάλληλο κλίμα πετυχαίνεις την πνευματική επαφή πολύ εύκολα, έρχεται σχεδόν μόνη της. Αν δεν έφευγε, θα είμαστε ακόμα μαζί και, ποιος ξέρει και παντρεμένοι, αφού δεθήκαμε αρκετά με τον καιρό. Σας ευχαριστώ για την προσοχή σας.