Rapid Test

Δεν ήξερα αν θα είχα ποτέ κάποια άλλη ερωτική εμπειρία που να αξίζει να μοιραστώ μαζί σας, αλλά τελικά πριν λίγους μήνες μου συνέβη κάτι πολύ έντονο από εκεί που δεν το περίμενα καθόλου.

 

Για τις ανάγκες της δουλειάς μου ήταν υποχρεωτικό να κάνουμε όλοι rapid test 2 φορές την εβδομάδα, ανεξαρτήτως εμβολίου ή νοσήσεων. Αν και μας τα κάλυπταν οικονομικά, η ταλαιπωρία του να βάλεις κάτι τέτοιο στο πρόγραμμα 2 φορές την εβδομάδα ήταν μεγάλη. Ή τουλάχιστον έτσι ένιωθα και πίστευα στην αρχή.

 

Αφότου δοκίμασα διάφορα διαγνωστικά κέντρα και φαρμακεία, κατέληξα τελικά να πηγαίνω στο φαρμακείο του Χρήστου, ενός φαρμακοποιού πολύ νέου, μόλις 4 χρόνια μεγαλύτερου από μένα. Το φαρμακείο του ήταν πολύ κοντά στο σπίτι μου, και έκανε τα τεστ φτηνότερα και γρηγορότερα από οποιονδήποτε άλλο. Λόγω και του ότι ήταν νέος ξεμπέρδευα πολύ γρήγορα με τις καταχωρήσεις στο μητρώο κλπ και γλίτωνα πολύτιμο χρόνο.

 

Ο Χρήστος ήταν σοβαρός και επαγγελματίας, χαμογελαστός και ευγενικός με όλους στα πλαίσια της δουλειάς. Ήταν τύπος άντρα που μου αρέσει, χωρίς να έχει κάτι το ιδιαίτερο. Είχε πολύ καλές αναλογίες, ήταν πάντα περιποιημένος, κοντά μαλλιά και μούσια, τετράγωνο πρόσωπο, και είχε τον αέρα ευθύνης και κυριαρχίας ενός σωστού επιχειρηματία.

 

Τους πρώτους μήνες που μπαινόβγαινα εκεί φυσικά, με τις ουρές και τη βιασύνη, δεν είχα χρόνο να σκεφτώ τίποτε από όλα αυτά, αλλά καθώς περνούσαν οι μήνες και έβλεπα αυτόν τον άνθρωπο, είτε ήθελα είτε όχι, 2 φορές την εβδομάδα έστω και για 10 λεπτά μου φαινόταν περίεργο να μην έχω αλλάξει μια κουβέντα μαζί του.

 

Έτσι άρχισα να τον ρωτάω και να του πιάνω κουβέντα για όλο και πιο προσωπικά θέματα όπως πώς πάει η δουλειά, τι κάνει στον ελεύθερο του χρόνο, αν του αρέσει αυτό που κάνει. Ο Χρήστος ήταν σε μακροχρόνια σχέση και μου το έκανε ξεκάθαρο αμέσως. Ήταν πολύ ευχαριστημένος με την κοπέλα του και την ανέφερε συχνά, πάντα με πολύ θετικά σχόλια.

 

Εγώ όμως όσο τον έβλεπα, τόσο σιγά σιγά αρρώσταινα. Δεν το ήθελα αλλά δε μπορούσα να κάνω κάτι. Το πόσο χαζό και απαγορευμένο ήταν με έκανε να έλκομαι ακόμα περισσότερο. Βρήκα τον εαυτό μου σταδιακά να ανυπομονεί για τις 2 φορές την εβδομάδα που θα έκανα το τεστ. Χωρίς να τον ξέρω πολύ καλά τον είχα ερωτευτεί. Είχε μπει στις φαντασιώσεις μου και αρκετά συχνά χαϊδευόμουν σκεπτόμενη αυτόν. Ζήλευα την κοπέλα του τόσο πολύ!

 

Φυσικά όλο αυτό ήταν μόνο στο μυαλό μου. Είχα γίνει λίγο πιο τολμηρή, προσπαθώντας να του κάνω φλερτ, και του έλεγα πράγματα όπως "ήρθα πάλι στον ωραίο φαρμακοποιό μου" και άλλα τέτοια. Αλλά ο Χρήστος κρατούσε σθεναρά τις αποστάσεις.

 

Υπήρχε βέβαια ενδιαφέρον. Τον είχα τσακώσει να κοιτάζει το στήθος μου όταν με πλησίαζε για το τεστ. Και σε 1-2 στιγμές αδυναμίας όταν είχα περιποιηθεί τον εαυτό μου, μου ειπε "ομορφιές σήμερα Μελίνα!". Περιττό να πω ότι αυτά δεν βοήθησαν καθόλου την κατάσταση. Ήξερα ότι ενδιαφερόταν. Ήξερα ότι κάτι μπορούσε να γίνει.

 

Ο χρόνος περνούσε βασανιστικά, με το Χρήστο να τρώει όλο και περισσότερο τον χρόνο μου και να γεμίζει όλο και περισσότερο τις φαντασιώσεις μου. Κάποια στιγμή, μέσα στην αφόρητη ρουτίνα, ανέφερε πάνω στην κουβέντα ότι η κοπέλα του θα λείπει για 2 βδομάδες στο εξωτερικό για επαγγελματικές υποχρεώσεις.

 

Αυτή η πληροφορία που τόσο αθώα ανέφερε, μου έγινε εμμονή. Δεν αναγνώρισα τον εαυτό μου, αλλά σκέφτηκα ότι η απόσταση θα το κάνει ευκολότερο. Σκέφτηκα ότι ή τώρα ή ποτέ. Για την επόμενη εβδομάδα, ντυνόμουν κάθε μέρα όσο πιο προκλητικά και σέξι μπορούσα (δεν το έχω και πολύ με αυτό), και πήγαινα στο φαρμακείο με 1002 χαζές δικαιολογίες. Κάποιες φορές πήγαινα και 2 φορές τη μέρα. Ήξερα ότι ο Χρήστος θα αντιληφθεί ότι όλο αυτό είναι μια αφορμή, αλλά δε με ένοιαζε. Ίσως καλύτερα και έτσι. Είχα τα χαρτιά μου τελείως ανοιχτά.

 

Πέρασε η πρώτη εβδομάδα και μια μέρα ο Χρήστος φαινόταν πολύ κακόκεφος. Τον ρώτησα με χαμόγελο τι έχει και μου είπε ότι είχε εφημερία μέχρι τα μεσάνυχτα, ότι δεν είχε καθόλου δουλειά και ότι του είχε χαλάσει κάποια σχέδια που είχε. Πιο πολύ για να τον πειράξω παρά έχοντας κάποια σοβαρή ελπίδα του είπα ότι πρέπει όταν κλείσει να τον κεράσω ένα ποτό για να τον παρηγορήσω!

 

Με κοίταξε για λίγα δευτερόλεπτα δισταγμού. Εξωτερικά ήταν ακόμα ο επαγγελματικός του ψυχρός εαυτός, αλλά μπορούσα να δω ότι έτρωγε το κορμί μου με τα μάτια του. Όταν δέχτηκε την πρόσκληση μου, δεν μπορούσα να το πιστέψω. Η καρδιά μου χτυπούσε δυνατότερα από ποτέ. Μου είπε να περάσω λίγο πριν το κλείσιμο στις 12 παρά για να πάμε κάπου. Δε θυμάμαι καν τι απάντησα. Τα είχα χαμένα. Ήθελα να τρέξω να φύγω και να ουρλιάξω από τη χαρά μου ταυτόχρονα.

 

Πήγα στο σπίτι και είχα πάρει φωτιά ολόκληρη. Η καρδιά μου χτυπούσε, το κεφάλι μου έκαιγε, ο κόλπος μου είχε ήδη γεμίσει υγρά και μόνο στη σκέψη του ότι θα περνούσα μερικές ώρες μόνη μαζί του. Σκεφτόμουν τι να φορέσω, πως να ετοιμαστώ, που να πάμε, πως να μην χάσω την χρυσή ευκαιρία που μου δόθηκε. Μέσα στη φωτιά και την καύλα μου σκέφτηκα ότι αν ο Χρήστος είχε χρόνο να το σκεφτεί δεν υπήρχε περίπτωση να γίνει κάτι. Με την παραμικρή δεύτερη σκέψη στην κοπέλα του θα με απωθούσε οριστικά. Έπρεπε να κινηθώ γρήγορα και αποφασιστικά.

 

Ντύθηκα όσο πιο σέξι μπορούσα. Φόρεσα ένα πολύ κοντό και στενό μαύρο φόρεμα που δεν είχα ξαναφορέσει πραγματικά ποτέ μου επειδή το θεωρούσα υπερβολικά σέξι για οπουδήποτε (ήταν δώρο). Άφηνε τα μπούτια μου απ' έξω, ενώ το ήδη μεγάλο στήθος μου τονιζόταν και φαινόταν γιγάντιο όπως μισοκαλυπτόταν από την κάτω μεριά, και συγκρατούνταν από 2 μικροσκοπικά τιραντάκια. Φόρεσα και το δερμάτινο μπουφάν μου από πάνω, ανοιχτό, με τρόπο που τόνιζε ακόμα περισσότερο στο στήθος μου. Γόβες, έντονο βάψιμο, βραχιολάκια, αλογοουρά. Αποφάσισα επίσης για πρώτη φορά στη ζωή μου να βγω χωρίς εσώρουχο. Είχε ακόμα κρύο αλλά το φαρμακείο ήταν πολύ κοντά και θα πηγαίναμε με το αυτοκίνητο του Χρήστου. Έπρεπε να πείσω τον εαυτό μου για αυτό που είχα αποφασίσει να κάνω.

 

Κοιτάχτηκα στον καθρέφτη. Για τα δικά μου δεδομένα και στα δικά μου μάτια έμοιαζα σαν την πιο φτηνή πουτάνα του δρόμου. Από τη μια ικανοποιήθηκα με το αποτέλεσμα, από την άλλη δεν πίστευα σε αυτό που με είχε ωθήσει η καύλα μου να κάνω.

 

Ξεκίνησα για το φαρμακείο με την ανάσα μου κομμένη και το μυαλό μου χαμένο από την καύλα. Άνοιξα την πόρτα του φαρμακείου τρέμοντας. Ο Χρήστος με κοίταξε και σάστισε. Το ντύσιμο μου είχε πετύχει να πει αυτό που ήθελα καλύτερα από οποιεσδήποτε λέξεις μου. Με ρώτησε μπερδεύοντας τα λόγια του: "που θες να πάμε;"

 

Δεν ήξερα τι να του απαντήσω. Δε μπορούσα να του απαντήσω. Μου είχαν κοπεί τα πόδια από την καύλα και την ντροπή. Έπαιρνα μόνο βαθιές παθιασμένες ανάσες. Το στήθος μου ανεβοκατέβαινε μέσα στο μικροσκοπικό φόρεμα. Έστρεψα τα μάτια μου προς τα κάτω για να το δω, προσκαλώντας τον να ακολουθήσει τη ματιά μου. Μετά σήκωσα το βλέμμα μου και τον ξανακοίταξα. Βαριανάσαινα πλέον από το στόμα. Η καύλα με είχε κυριεύσει απόλυτα. Ήμουν μια μισοντυμένη πουτάνα που παρακαλούσα με τη γλώσσα του σώματος έναν δεσμευμένο άνθρωπο να με πηδήξει μέσα στο χώρο εργασίας του. Με σταθερή και προστακτική φωνή μου είπε "πήγαινε μέσα" και μου έδειξε μια πόρτα πίσω από τα ράφια του φαρμακείου.

 

Υπάκουσα αμέσως. Ο χώρος ήταν κάτι σαν εργαστήριο. Ήταν πεντακάθαρος και τακτοποιημένος. Έκατσα πάνω σε έναν μεγάλο πάγκο, σαν κουζίνας. Άκουσα τον Χρήστο να κλειδώνει την πόρτα και να κατεβάζει τα ρολά. Δεν τολμούσα να πιστέψω ότι είχα πετύχει αυτό που ήθελα τόσο καιρό. Δε σκεφτόμουν τίποτα. Ο κόλπος μου ήταν πραγματικά πλημμυρισμένος από υγρά. Έσταζα και λέρωνα τον πάγκο. Ήρθε μέσα σχεδόν τρέχοντας και βρόντηξε την πόρτα πίσω του.

 

Πριν προλάβω να κάνω οποιαδήποτε κίνηση, ήρθε μπροστά μου, με άρπαξε από τη μέση και με κόλλησε πάνω του. Μου έβγαλε με μανία το δερμάτινο και το πέταξε σε μια γωνιά του δωματίου. Μου τράβηξε άγρια κάτω τις τιράντες. Μου άρπαξε λαίμαργα και τα δύο στήθη. Μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα η επιθυμία και τα όνειρα τόσων μηνών γινόντουσαν πραγματικότητα. Το βογκητό καύλας που έβγαλα δε θα μπορούσε ποτέ να είναι αρκετό για να περιγράψει αυτό που ένιωθα.

 

Μου χούφτωνε και μου έγλειφε το στήθος με τρελαμένο πάθος. Τίναξα το κεφάλι μου πίσω. Κοιτούσα προς τα πάνω και βογκούσα λυσσασμένα. Σκεφτόμουν πόσο ήθελα να πάρω τον πούτσο του στο στόμα μου, στο μουνί μου, στο στήθος μου, παντού. Να τον ικανοποιήσω, να τον κάνω να φωνάζει για μένα.

 

Κανένα από τα μεγαλόπνοα σχέδια μου δεν εκπληρώθηκε όμως. Ξαφνικά ένιωσα την πιο πρωτόγονη καύλα που έχω νιώσει ποτέ μου. Ο πούτσος του είχε μπει μέσα μου, παραμερίζοντας τα υγρά που πλημμύριζαν τον κόλπο μου. Το ένιωσα μόνο. Δεν το είδα καν να συμβαίνει. Χωρίς καν να γδυθεί τον είχε βγάλει έξω, και χωρίς να βρει αντίσταση από εσώρουχο η τριβή, μου τον είχε καρφώσει με τη μια. Κοίταξα κάτω και ήταν ήδη όλος μέσα μου.

 

Η ικανοποίηση ήταν πρωτόγνωρη. Δεν ένιωθα το τσούξιμο ή την τριβή που νιώθω συνήθως. Ένιωθα ότι το μουνί μου είχε γεννηθεί για να δεχτεί αυτή την πούτσα αυτή τη χρονική στιγμή. Τα υγρά μου παραμέρισαν μπροστά στην ορμή του και πλημμύρισαν τη βάση του γυμνού του πούτσου.

 

Άρχισε να με πηδάει λυσσασμένα. Τα σάλια του φεύγανε και στάζανε πάνω στο στήθος και την κοιλιά μου και κυλούσαν σε όλο μου το κορμί. Βογκούσα, χτυπιόμουν, προσπαθούσα να κρατηθώ από χερούλια, ντουλάπια, πετούσα πράγματα κάτω.

 

Πηδιόμασταν σαν τα ζώα. Αυτός ακόμα ντυμένος με μόνο την πούτσα έξω και το παντελόνι λίγο κατεβασμένο. Εγώ να φοράω ακόμα το φόρεμα που είχε γίνει μια κορδέλα στη μέση μου. Τα μαλλιά μου ακόμα κοτσίδα. Ήταν ότι πιο έντονο έχω ζήσει στη ζωή μου.

 

Ένιωθα ότι ολοκληρωνόμουν, ότι πηδιόμουν όχι επειδή ήθελα, αλλά επειδή έπρεπε. Επειδή αυτό με είχε γεννήσει η φύση να κάνω. Δεν έχω ιδέα πόσο κράτησε, δε συνήλθα και δεν προσγειώθηκα ούτε ένα δευτερόλεπτο. Δεν έκανα ούτε μια σκέψη. Κάποια στιγμή τον ένιωσα να επιβραδύνει και να παίρνει ρυθμό. Μίλησε για πρώτη φορά από όταν μπήκε στο εργαστήριο. Είπε απλά "πουτάνα γαμημένη...".

 

Το είπε με έναν τόνο που έδειχνε πάθος αλλά και πόνο μαζί. Νομίζω με μισούσε για το λάθος στο οποίο τον είχα παρασύρει, δεν ξέρω. Μου έριξε ένα χαστούκι. Με άρπαξε και άρχισε να με φιλάει παθιασμένα στο στόμα. Το πρώτο και τελευταίο μας φιλί στο στόμα. Του το ανταπέδωσα παθιασμένα με τη γλώσσα μου να τον γεύεται διψασμένα. Και ενώ με φιλούσε, τον ένιωσα να τελειώνει. Μέσα μου, όπως πρόσταζε η φύση. Τον ένιωθα να πάλλεται και να αδειάζει το σπέρμα του μέσα μου. Εγώ ακόμα δεν είχα τελειώσει. Έτσι νομίζω. Εκείνη τη στιγμή πάντως φυσικά δεν άντεξα. Είχα παρασύρει έναν άντρα στο να με κάνει εξολοκλήρου δική του. Είχα πηδηχτεί για ώρα σαν πουτάνα και τώρα τον ένιωθα να τελειώνει μέσα μου, τον πούτσο του να πάλλεται και τα πόδια του να τρέμουν ενώ με κάρφωναν μερικές τελευταίες φορές.

 

Ο οργασμός μου ακολούθησε τον δικό του αμέσως. Ήταν τρελό. Τρανταζόμουν και έτρεμα για ώρα. Τα αυτιά μου είχαν βουλώσει. Άρχισα να βγάζω δάκρυα από τα μάτια. Να κλαίω. Τιναζόμουν πάνω του. Η λεκάνη μου συνέχιζε να πηδάει τον πούτσο του που είχε τελειώσει και στεκόταν ακίνητος. Για λίγη ώρα δεν ήξερα αν θα ξανάβρισκα τον έλεγχο του σώματός μου. Ένιωθα ότι θα τελείωνα εκεί, οριστικά. Όταν τελείωσαν όλα, έμεινα ξαπλωμένη πίσω στον πάγκο να παίρνω ανάσες για ώρα. Τα αυτιά μου ήταν βουλωμένα ακόμα. Έκλαιγα ακόμα. Ο Χρήστος έπαιρνε και αυτός βαθιές ανάσες από πάνω μου. Δε με άγγιξε. Δε με χάιδεψε. Δε με φίλησε. Όταν συνήλθα, με βοήθησε να σηκωθώ.

 

Μου έφερε ένα χάπι της επόμενης μέρας. "Όλα τελειώνουν εδώ..." μου είπε και μου το έδωσε στο χέρι. Μου έφερε νερό. Το ήπια μπροστά του. Δεν ήθελα να του δημιουργήσω άλλες ενοχές και αμφιβολίες. Ντυθήκαμε αμίλητοι. Ξεκίνησα να φεύγω. Μου είπε ένα τελευταίο "εντάξει;". "Εντάξει" του απάντησα. Φαντάζομαι ότι δε θέλει να με ξαναδεί ποτέ. Εγώ σίγουρα δεν ξαναπήγα από το φαρμακείο. Ίσως να με μισεί που τον έσπρωξα στο λάθος, ίσως να με ευγνωμονεί για αυτό που έζησε.

 

Δεν ξέρω και δε θέλω να μάθω. Δεν ήθελα να δημιουργήσω δράματα και δάκρυα. Δεν έκανα σε καμία περίπτωση όλα αυτά που είχα ονειρευτεί στις φαντασιώσεις μου, αλλά σίγουρα τις ικανοποίησα και με το παραπάνω. Αυτό που έγινε δεν το είχα ονειρευτεί ποτέ. Δεν είχα κάτι άλλο να διεκδικήσω. Από τότε συνήλθα και η ζωή μου επανήλθε στους γνωστούς βαρετούς ρυθμούς. Το μυαλό μου άδειασε επιτέλους από τις φαντασιώσεις και μπόρεσα να συγκεντρωθώ στα καθημερινά μου θέματα. Φυσικά ο Χρήστος θα είναι πάντα κομμάτι μου, αλλά όχι σε βαθμό να μην μπορώ να λειτουργήσω.

 

Ελπίζω να μη σας κούρασα ούτε αυτή τη φορά, δεν ήθελα η εισαγωγή να είναι τριπλάσια απο την ουσία, αλλά κάπως έτσι τα έζησα κι εγώ. Μήνες προσμονής εκπληρώθηκαν σε λίγα λεπτά πάθους.


Copyright Ref Number: 16151150522S016