Η ιστορία:
Η ιστορία που θα σας αφηγηθώ έχει γίνει πριν πολλά χρόνια σε μια επαρχιακή πόλη, εποχές που οι σχέσεις, οι έρωτες, ήσαν κρυφοί και αποτελούσαν ταμπού για τις κοινωνικές συνθήκες που επικρατούσαν. Σήμερα ίσως να δείχνει κάτι συνηθισμένο και είναι…
Σε ηλικία δεκαοκτώ ετών είχα ένα σοβαρότατο αυτοκινητιστικό ατύχημα και είχα την τύχη να την γλιτώσω μόνο με ένα συντριπτικό κάταγμα που με υποχρέωσε να μείνω στο κρεβάτι δυο μήνες. Η δε μετακίνηση μου να είναι πολύ δύσκολη. Πολλοί φίλοι πέρασαν να με δουν, να κάνουν την πλάκα τους παρηγορώντας με, αλλά το βάρος έπεσε στην θεία μου (με μεγάλωσε η θεία μου) που φυσικά δεν μπορούσε όμως να φύγει από τη δουλειά της. Πολλές φορές τα πρωινά ή τα απογεύματα, ανάλογα με τη βάρδια στο εργοστάσιο που είχε η θεία μου, πέρναγε να μου κάνει λίγο παρέα και να δει αν χρειάζομαι κάτι η Μαρίνα, η φίλη της ξαδέρφης μου και η μαμά της, αν δεν μπορούσε η Μαρίνα.
Η Μαρίνα ήταν 25 χρονών και ήδη παντρεμένη περίπου δυο χρόνια με ένα μαλάκα δημόσιο υπάλληλο που μετά τη δουλειά κατευθείαν στο καφενείο. Ήδη εγκυμονούσα στον 4ο ή 5ο μήνα με εμφανή ήδη την φουσκωμένη κοιλίτσα της αν και οι γραμμές της ουσιαστικά δεν είχαν αλλάξει καθόλου. Η Μαρίνα ήταν η ομορφότερη της παρέας της ξαδέλφης μου αλλά ίσως και η πιο χαζούλα και αρκετά περιορισμένη από τους γονείς της (μη ξεχνάτε πως εκείνα τα χρόνια δεν υπήρχε η απελευθέρωση με την σημερινή της έννοια). Αν και τελείωσε μια ιδιωτική σχολή γραμματέων ουσιαστικά δεν σπούδασε κάτι και οι γονείς της προσπάθησαν να την βάλουν σε μια δουλειά, πράγμα που δεν το κατόρθωσαν, οπότε βιάστηκαν να την παντρέψουν, πράγμα που έγινε.
Παντοιοτρόπως πείραζα την Μαρίνα από πολύ μικρός γιατί ήταν η πιο ανεκτική από όλες τις φίλες της ξαδέλφης μου και για ένα επί πλέον λόγο η θεία μου και η κυρία Καίτη, η μητέρα της Μαρίνας, ήσαν φίλες και κάθε μέρα ήταν στο σπίτι μας. Η Μαρίνα, πέραν από καθήκον και υποχρέωση της, μην ξεχνάτε μας συνδέουν χρόνια φιλίας σαν αναπόσπαστο κομμάτι της παρέας της ξαδέλφης μου, έρχεται να με βλέπει να μου κάνει παρέα και προφανώς η ξαδέλφη μου θα της το είχε επιβάλλει κατά κάποιο τρόπο, επειδή έμενε σχεδόν δίπλα μας.
Η Μαρίνα ήταν μια γυναίκα που πάντα φαντασιωνόμουν να την πηδάω. Μικρός της σήκωνα τη φούστα για να δω τον κώλο της, βάρεσα αρκετές μαλακίες με την εικόνα της, και σχεδόν πάντα με ανεχόταν χαζογελώντας που χωνόμουν κάτω από τη φούστα της. Ήταν όμως συνεχώς σε ένα κλοιό προστασίας από τους γονείς της και πολύ γρήγορα την πάντρεψαν.
Εκείνο το πρωί η Μαρίνα ήρθε πιο κεφάτη από άλλες φορές. Έφτιαξε καφέ και για τους δυο μας και άρχισε μάλλον να με πειράζει για τα κορίτσια και να ρωτάει αν έχω κορίτσι και άλλες μαλακίες. Της είπα πως δεν έχω αλλά αν είχα θα ήθελα να έχω ένα σαν αυτήν, προσπαθώντας να την κολακέψω και να έρθω πιο εύκολα στο στόχο μου. Χαζογέλαγε με τα κομπλιμέντα μην μπορώντας να απαντήσει γιατί πάντα δεν μπορούσε να αντιδράσει όταν κάποιος μίλαγε για αυτήν ή την στρίμωχνε σε κάποια θέματα.
- «Θυμάσαι πως ήσουν η μόνη που με άφηνες να σηκώνω τη φούστα σου και να αγγίζω τα κωλομέρια σου;» της υπενθύμισα με αναίδεια και χαμογελώντας πονηρά. «Θα με άφηνες να το κάνω και τώρα;» συνέχισα χωρίς να κομπιάσω.
- «Μην λες μαλακίες!» μου απαντά γνωρίζοντας πως πάντα την πείραζα, αλλά παρατήρησα πως δεν ήταν η αντίδρασή της όπως και πριν.
Προσπάθησα να την πείσω, είτε παρακαλώντας την, είτε προσπαθώντας να δείχνω μια αστεία πλευρά ώστε να την κάνω να χαλαρώσει. Επέμενα πιεστικά στην προκλητική μου απαίτηση. Κοκκίνισε και θύμωσε για την αναπάντεχη τροπή της κουβέντας μας και σηκώθηκε να φύγει αλλά μόλις είδε πως μίλαγα σοβαρά είπε:
- «Δεν ντρέπεσαι; Εσύ θα ήθελες να το μάθαινε η θεία σου και η ξαδέλφη σου τι μου ζητάς;»
Και πριν τελειώσει την κουβέντα της απάντησα:
- «Γιατί; Έμαθε ποτέ κανένας τις συναντήσεις σου με τον καθηγητή Μαν… ένα μήνα πριν το γάμο σου στο, μέσα στο αυτοκίνητο του στο Παλιόκτημα; Ούτε σε σένα δεν το είπα».
Παλιόκτημα λέγανε μια περιοχή που τα ζευγαράκια πήγαιναν να ερωτοτροπήσουν. Έμεινε ακίνητη σαν άγαλμα.
- «Τι είναι αυτά που λες;» ψέλλισε.
Φοβήθηκα πως θα γεννούσε πρόωρα από την ταραχή της και σχεδόν της έπεσε το φλιτζάνι του καφέ από το χέρι. Χωρίς να πει ούτε μια κουβέντα έφυγε από το σπίτι. Τις επόμενες μέρες δεν ήρθε παρά μόνον κάποιο απόγευμα που ήταν σπίτι η θεία μου και χωρίς να μου μιλήσει σχεδόν καθόλου. Ένα απόγευμα που έλειπαν όλοι από το σπίτι και η θεία μου είχε απογευματινή βάρδια, εμφανίστηκε η Μαρίνα. Έκανε ένα δαιμονισμένο κρύο και η σόμπα είχε σχεδόν σβήσει. Αφού έβαλε ξύλα στη φωτιά έφερε δυο ποτηράκια με κονιάκ.
- «Κάνει πολύ κρύο απόψε. Να πιούμε κάτι να ζεσταθούμε…» προσπάθησε να σπάσει την αμηχανία. «Να βάλω τα πόδια μου να μου τα ζεστάνεις;» ρώτησε.
- «Γιατί δεν έρχεσαι να σκεπαστείς με το πάπλωμα; Είναι πιο ζεστά…» της λέω.
Και προς μεγάλη μου έκπληξη ήρθε και χώθηκε κάτω από τα σκεπάσματα μου.
- «Με άφησαν όλοι μόνη μου. Η μάνα μου θα γυρίσει αργά, ο Πάνος (ο άντρας της), πάει καφενείο με τους φίλους του…» είπε δείχνοντας ένα εκνευρισμό και δυσαρέσκεια. «Σ’ ευχαριστώ, που δεν είπες κάτι που θα μπορούσε να μου κάνει κακό…» συμπλήρωσε.
Πέρασα το χέρι μου στο λαιμό της αγκαλιάζοντας την.
- «Υπήρχε ποτέ περίπτωση να έκανα κάτι που θα σου έκανε κακό;» της είπα. «Ποτέ κάποια από σας τόσα χρόνια;»
Πράγματι η ξαδέρφη μου και οι φίλες της με είχαν σαν μασκότ, ειδικά όταν διαπίστωσαν πως δεν μου ξέφευγε τίποτε από όσα ήξερα για τους γκόμενους που είχαν κατά διαστήματα. Το κονιάκ είχε αρχίσει να μας ζεσταίνει. Εγώ δε, δεν άφηνα την ευκαιρία να μην την χαϊδεύω απαλά και τρίβοντάς την στην πλάτη αλλά και στα πλάγια πιάνοντας τα στήθη της, δήθεν για να την ζεστάνω…
- «Δεν ήξερα πως είχες σχέση με τον Μαν… Ήξερα πως ήταν παντρεμένος…» της είπα προσπαθώντας να την κάνω να μιλήσει για εκείνη τη φάση (την είχα δει τρεις φορές σ’ εκείνο το σημείο).
Χαμήλωσε το κεφάλι όχι γιατί δεν ήθελε να απαντήσει αλλά περισσότερο γιατί ντρεπόταν, όπως αποδείχτηκε στη συνέχεια. Η Μαρίνα ουσιαστικά είναι ένα άβουλο πλάσμα και αν λάβεις υπόψη και πως δεν ήταν και τέρας εξυπνάδας, θα καταλάβαινε κάποιος γιατί οι γονείς της ήσαν υπερπροστατευτικοί και γιατί βιάστηκαν να την παντρέψουν με ένα κατά την άποψή τους σωστό παιδί.
Το κονιάκ που μας είχε ήδη ζεστάνει, έσπασε τον πάγο που δημιουργήθηκε από την αποκάλυψη του μυστικού της και τα χάδια μου άρχισαν να γίνονται πιο τολμηρά, χωρίς να αντιδρά η Μαρίνα που συνέχισε να μιλά ακατάπαυστα. Είχα εξερευνήσει αρκετά το στήθος της τρίβοντας το, φυσικά έξω από τη φόρμα, και προχώρησα πιο τολμηρά βάζοντας το χέρι μου μέσα στο παντελόνι της φόρμας προσπαθώντας να χαϊδέψω το μουνί της. Φοβήθηκα πως μάλλον ήμουν πολύ τολμηρός γιατί ξαφνικά σηκώθηκε από το κρεβάτι και νόμισα πως θα έφευγε. Έριξε δυο ξύλα στη φωτιά, πήρε το μπουκάλι με το κονιάκ και προς μεγάλη μου χαρά επέστρεψε στο κρεβάτι του μου βγάζοντας το μπουφάν της φόρμας της μένοντας με το εσωτερικό μπλουζάκι και χώθηκε κάτω από τα σκεπάσματα.
- «Ας πιούμε ακόμα ένα κονιάκ. Μας ζεσταίνει…» είπε και χαμογέλασε όπως πάντα αμήχανα.
Την έπιασα πάλι αγκαλιά αλλά τώρα ήμουν πολύ πιο τολμηρός. Έβαλα αμέσως το χέρι μου μέσα στη φόρμα χαϊδεύοντας χαμηλά στην κοιλιά της, αγνοώντας κάποιες αποτρεπτικές προσπάθειες εκ μέρους της οι οποίες ατόνησαν όταν πλησίασα και άρχισα να χαϊδεύω το σημείο της κλειτορίδας της. Αφέθηκε κλείνοντας τα μάτια της και ρίχνοντας το κεφάλι της πίσω, σταματώντας να μιλάει ανασαίνοντας όλο και πιο γρήγορα. Το ένα χέρι μου είχε χωθεί και μάλαζε τη ρώγα του στήθους της το άλλο έτριβε ακατάπαυστα την κλειτορίδα της.
Τα αρχικά ελαφρά βογκητά και οι αναπνοές της σιγά σιγά μετατρέπονταν σε έντονο λαχάνιασμα καύλας βάζοντας δε ταυτόχρονα και τα δάχτυλα μέσα στο μουνί της οι φωνούλες έγιναν βογκητά που δεν μπορούσε καταπνίξει πια. Οι γρήγορες κινήσεις μου μέσα στο μουνί της την έφεραν στην ηδονική απογείωση της. Τα σκιρτήματα της, οι κραυγές της, τα κλάματά της με έκαναν να μην ξέρω τι της συμβαίνει αν δεν φώναζε!
- «Χύνω. μη Σταματάς. Χύνω Θεέ μου! Χύνωωωω!!!»
Ειλικρινά δεν είχα την εμπειρία να κρίνω αλλά αν κάποιος έβλεπε μετά από όλα αυτά τη Μαρίνα κουλουριασμένη σε εμβρυική στάση με ακανόνιστη αναπνοή, κλαμένα μάτια από ηδονική χαρά όπως μου είπε μετά, θα έβλεπε ένα ευτυχισμένο μωρό με μεγάλη κοιλιά! Μην με πείτε ιδιοτελή αλλά ένιωθα πως είχα μείνει με τον πούτσο στο χέρι αν και είχα ικανοποιήσει μια γυναίκα έστω και με το δάχτυλο. Εγώ περίμενα κάτι και για μένα, οπότε κάτι έπρεπε να κάνω. Να πάρω πρωτοβουλίες… Αυτά έλεγε το ένστικτό μου και το μόνο που έκανα… πήρα το χέρι της και το έβαλα στον πούτσο μου.
Όπως σας έχω πει, κι αυτές είναι εκτιμήσεις που έκανα εκ των υστέρων, η Μαρίνα ήταν άτομο που αν δεν το κατεύθυνες, αν δεν του επέβαλες και αν δεν το έκανες να ξεπεράσει τα συμβατά όρια που το είχαν διδάξει, δεν μπορούσε να κάνει κάτι. Ακόμα και στο σεξ άκρως συμβατικά πράγματα έκανε, μάλλον τα άκρως απαραίτητα, και μόνο ότι ήθελε και ζήταγε ο άντρας της χωρίς καμιά δική της πρωτοβουλία. Όπως ήταν κουλουριασμένη και στραμμένη προς τα μένα, μην ξεχνάτε δεν μπορούσα εύκολα να μετακινηθώ, άρχισε σιγά σιγά να μου τον παίζει κι εγώ εξακολουθούσα να της τρίβω τις ρώγες. Ήθελα την αίσθηση του στόματος της και δεν έβλεπα να κάνει κάτι ανάλογο, ανεξάρτητα του ότι μια γυναίκα σου τον παίζει αλλά αν σου έχουν πάρει πίπα το προτιμάς. Αν είσαι νέος άπειρος μόνο ενστικτωδώς μπορείς μόνο να δράσεις…
Κι αυτό έγινε. Απλά το ζήτησα και κατά κάποιο τρόπο, το επέβαλλα, κάτι που πολύ σύντομα διαπίστωσα. Με την Μαρίνα, το επιβάλλεις, το απαιτείς. Την κατεύθυνα. Της έπιασα το κεφάλι και την οδήγησα προς το καυλί μου. Δεν την άφησα να αντιδράσει, αν ήθελε να κάνει κάτι τέτοιο ή όχι. Η αίσθηση ήταν βελούδινη και δεν ήθελα να την χάσω πιέζοντας και σπρώχνοντας το κεφάλι της κάτω. Η αίσθηση ενός στόματος στην ψωλή μου και δυο μάτια να με κοιτάνε, με έκαναν να τρέμω από καύλα. Έγλειφε και δάγκωνε το πουτσοκέφαλο και τα πρώτα κύματα από το ψωλόχυμα άρχισαν να αναβλύζουν σαν ποτάμι μέσα στο στόμα της. Δεν τραβήχτηκε, αλλά και να το προσπαθούσε δεν μπορούσε όπως την είχα πιάσει με τα χέρια μου… απλά συνέχισε να με τρομπάρει με τα χείλη της στέλνοντας με στα ουράνια.
Χωρίς να πει κουβέντα σηκώθηκε και πήγε στο μπάνιο. Επέστρεψε και ξάπλωσε πάλι δίπλα μου κουλουριασμένη και χωμένη στην αγκαλιά μου δείχνοντας πως πιο πολύ από όλα χρειαζόταν τρυφερότητα σαν ένα μικρό παιδί. Πιστέψτε με πολλά από τα συμπεράσματα που εκφράζω τώρα τα έβγαλα αργότερα όταν κατάφερα να την κάνω να μου ανοίξει την καρδιά της και να μου μιλήσει για τα λίγα βιώματα της ειδικά στο γάμο της.
Την επόμενη μέρα αν και ήταν η θεία μου σπίτι ήρθε πρωί να δει τι κάνω. Αν και ήξερα πως δεν μπορούσε να κάνει οτιδήποτε, προσπάθησα να την χαϊδέψω και να της πιάσω τα κωλομέρια όπως παλιά. Το απόγευμα ήρθα από νωρίς βρίσκοντας δικαιολογία στη μάνα της ειδικά πως λόγω του κρύου να ρίξει ξύλα στη σόμπα. Φορούσε μια φούστα αρκετά μακριά και κάλτσες σοσόνια για το κρύο χωρίς τίποτε άλλο και μάλιστα έκανε μια χορευτική πιρουέτα για να μου δείξει αυτό που πάντα ήθελα… τα κωλομάγουλα της που παρέμεναν όμορφα και τροφαντά παρά την εγκυμοσύνη της. Ακόμα δεν είχα καταλάβει πως ότι και να της απαιτούσα θα μου το έκανε και ήθελα να την κάνω να ευχαριστηθεί ώστε να πάρω ότι ήθελα.
Της ζήτησα να σταθεί όρθια μπροστά μου και άρχισα να την χαϊδεύω αρχίζοντας χαμηλά από τα πόδια της. Ένιωθα την ζεστασιά της γυμνής σάρκας αλλά και την ανατριχίλα όταν έφτασα ανάμεσα στα πόδια της και της χάιδεψα το μουνί της και τρίβοντας την κλειτορίδα της. Έβαλα ένα δάχτυλο πίσω για να δω την αντίδρασή της. Μάτια κλειστά και κορμί που ζητούσε κάθε είδους χάδι. Έστριψα το σώμα της για να έχω οπτική επαφή του κώλου της και απαλά με τα χέρια μου της άνοιγα τα κωλομάγουλα χαϊδεύοντας την κωλοτρυπίδα της απαλά. Προσπάθησα να μετακινηθώ όσο το δυνατόν καλύτερα προς το μέρος της ώστε να φτάσω με την γλώσσα μου το ερωτικό της σημείο. Πρόλαβα να δω την έκπληξη της όταν ένιωσε τη γλώσσα μου να ακουμπά μαλακά και ηδονικά στα μουνόχειλα της. Σε πολύ λίγο άρχισε να συσπάται ολόκληρη και να τρέμει από καύλα και ηδονή.
- «Ναι.. ναι θεέ μου.. ναι.. ναι.. ναι μην σταματάς σε παρακαλώ.. ναι.. έτσι.. ναι έτσι. κάνε ότι θέλεις. ναι.. ναι!»
Έχυνε πιέζοντας το κεφάλι μου επάνω της. Χώθηκε ικανοποιημένη μέσα στα σκεπάσματα γουργουρίζοντας σαν γάτα και με ένα βλέμμα απόλυτης ικανοποίησης στα μάτια της.
- «Κανείς ποτέ δεν με έχει κάνει να νιώσω έτσι…» μουρμούρισε ευχαριστημένη κοιτάζοντας με στα μάτια τρυφερά.
- «Ξέχασες κάτι…» της λέω δήθεν αυστηρά.
Δεν είχα προλάβει να τελειώσω την πρόταση μου και είχε στραφεί στον σηκωμένο μου πούτσο. Τον πήρε στο στόμα της χωρίς αντίρρηση θεωρώντας καθήκον και υποχρέωση να με ικανοποιήσει και να μου προσφέρει ανάλογη ηδονή. Της χάιδεψα τα κωλομάγουλα βάζοντας ένα δάχτυλο στη σφιχτή της τρύπα. Αν και η κάπως άγαρμπη κίνηση μου την πόνεσε, δεν απέφυγε την επαφή και συνέχισε να μου γλείφει το πουτσοκέφαλο.
- «Ανέβα!» της λέω.
Χωρίς καν να σκεφτεί, υπακούοντας με προσοχή, ανεβαίνει ιππαστί και σιγά σιγά αρχίζει να τον βάζει μέσα της. Ευτυχώς ήταν αδύνατη και μπορούσε να μετακινείται σχετικά άνετα χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα λόγω της εγκυμοσύνης της. Δεν μπορούσα να έχω πρωτοβουλία. Προσπαθούσα με τα χέρια μου να την διευκολύνω κρατώντας την να μην πέσει.
- «Ναι.. ναι...» ναι την άκουσα να βογκάει και να λέει. «Πούτσα μετά από πέντε σχεδόν μήνες…» την άκουσα να ψελλίζει τρίβοντας την κλειτορίδα της επάνω μου.
Είχε κλειστά τα μάτια της προσπαθώντας να απολαύσει κάτι που μάλλον είχε στερηθεί για πολύ χρονικό διάστημα. Της χάιδευα πότε την κλειτορίδα, πότε τον υπέροχο κώλο της, πότε τις ρώγες της.
- «Τσίμπα με. Κάνε με ότι θες!» βόγκαγε δείχνοντας την καύλα της και την ικανοποίηση της.
Ένιωθα τον πούτσο μου να σκληραίνει μέσα της και το ψωλόχυμα να ανεβαίνει ορμητικό.
- «Χύνω καύλα μου!» φωνάζω χωρίς να μπορώ να συγκρατήσω τη φωνή μου.
Η Μαρίνα να ανεβοκατεβαίνει στο χοντρό καυλί μου, να κουνιέται ασταμάτητα βογκώντας, έχοντας ένα χαμόγελο απόλαυσης ζωγραφισμένο στο πρόσωπό της. Προσπάθησε να πέσει επάνω μου. Η κοιλιά της δεν της το επέτρεπε και ήρθε και ξάπλωσε δίπλα μου αγκαλιάζοντας με σφιχτά ψιθυρίζοντας μου:
- «Ευχαριστώ!»
Δεν χρειάζεται κάποιος να είναι έμπειρος, να έχει γνώση στον έρωτα για να καταλάβει μια ικανοποιημένη αλλά και στερημένη γυναίκα. Χώρια που ήξερα πολλά από τη ζωή της. Πέραν τούτου όμως ήθελα ένα πλάσμα κτήμα μου, να κάνει αυτά που εγώ θέλω εγώ. Και η Μαρίνα ήταν κατά το ήμισυ έτοιμη να πραγματοποιεί τις επιθυμίες μου.
- «Ξέρεις τι θέλω πιο πολύ…» είπα ψιθυριστά στο αφτί της Μαρίνας.
Και μόνο με την σκέψη του άρχισε ο πούτσος μου πάλι να σκληραίνει. Άρχισα να της χαϊδεύω την κωλοτρυπίδα και με τα υγρά της για λιπαντικό βύθιζα το δάχτυλο μου μέσα της. Διαφορετικά είχα φαντασιωθεί να γαμάω τον κώλο της Μαρίνας. Από την άλλη όμως αν δεν είχα σπάσει τα πόδια μου δεν νομίζω πως θα είχα την ευκαιρία να πραγματοποιηθεί ποτέ. Για να είμαι ειλικρινής δεν περίμενα πως η απαίτηση μου να την γαμήσω από κώλο θα έβρισκε ανταπόκριση. Έστριψε, σε εμβρυική στάση προσφέροντας αυτό τον υπέροχο, στρογγυλό κώλο στη διάθεσή μου. Πήρα όσο το δυνατόν την καλύτερη στάση πίσω της προσπαθώντας να στηριχθώ επάνω στο ένα πόδι μου. Όσο και αν πόναγα δεν θα άφηνα αυτή την κατακόκκινη κωλοτρυπίδα χωρίς να την επισκεφτώ. Ο γύψος στο πόδι, η απειρία μου δεν βοηθούσαν τόσο πολύ αλλά το Μαρινάκι πήρε μια πιο βολική στάση και με το χέρι της οδήγησε το πουτσοκέφαλο στη σωστή τρύπα… δείχνοντας εμπειρία στο κωλογαμήσι. Έσπρωχνε με το σώμα της και τον κώλο της δίνοντας τη δυνατότητα να μπει σιγά σιγά μέσα της, σταματώντας πολλές φορές επειδή πονούσε.
- «Είναι πολύ χοντρός!» έλεγε.
Ένιωθα το σφίξιμο της κωλοτρυπίδα της πράγμα που έκανε τον πούτσο πιο σκληρό και την αδημονία να μπει όλος μέσα ακόμα μεγαλύτερη. Είχε ήδη μέσα σχεδόν το μισό, όταν την έπιασα από τους ώμους και με μια κίνηση την έσπρωξα προς τα κάτω. Το: «Ωωωωχχχ!» ξέφυγε από μέσα της, αλλά την είχα πιάσει για να μην κάνει κάποια κίνηση να απεγκλωβιστεί. Αφού τη άφησα κάποια δευτερόλεπτα να ηρεμήσει και να συνηθίσει ένα χοντρό καυλί περίπου 19 πόντων στην κωλοτρυπίδα της, άρχισα να κουνάω τη λεκάνη μου όσο μπορούσα μέσα έξω κι αυτή να σπρώχνει τον κώλο της στην ίδια παλινδρομική κίνηση. Ταυτόχρονα δε να της τρίβω την κλειτορίδα.
- «Τρελαίνομαι… τρελαίνομαι!» έλεγε και ξανάλεγε χωρίς να σταματά να πηγαίνει μπρος πίσω. «Μην σταματάς. Πονάω.. πόνεσέ με.. έλα!»
Συνέχιζε να σπρώχνει με πάθος και δύναμη αυτόν τον υπέροχο κώλο επάνω στον πούτσο μου.
- «Γάμα με.. γάμα με!» συνέχισε να φωνάζει τώρα σαν μανιακή. Μην σταματάς… Χύνω! Χύνω πάλιιιιιιι!!! Καίγομαι! Καίγομαι!» φώναζε κουνώντας σας τρελή το σώμα της κλαίγοντας από πόνο και ηδονή μαζί όταν άρχισε το σπέρμα μου να της γεμίζει το κωλάντερο της.
Η Μαρίνα παρέμεινε κουλουριασμένη σε αυτή τη στάση κλαίγοντας, προσπαθώντας να βρει την ανάσα της κι εγώ με την αίσθηση της ικανοποίηση ζωγραφισμένης στο πρόσωπό μου.
- «Ποτέ μου δεν έχω νιώσει έτσι. Ποτέ μου δεν πήρα τέτοια ηδονή!» έλεγε.
Γύρισε το κεφάλι της στον πούτσο που μόλις της είχε ανοίξει αυτά τα κωλομάγουλα και άρχισε να μου τον γλείφει σιγά σιγά καθαρίζοντας ότι τυχόν είχε μείνει επάνω του από ψωλόχυμα ή…
- «Ο Πάνος με βρήκε παρθένα όταν παντρευτήκαμε…» άρχισε να μου εξομολογείται μόλις τελείωσε το τελετουργικό του καθαρίσματος του πούτσου. «Ήθελα να είμαι παρθένα στο γάμο γιατί φοβόμουν. Με τον Μαν… ξεκίνησα όταν μου έκανε φροντιστήριο. Δεν αντέδρασα όταν άρχισε να με χαϊδεύει στα πόδια.. φοβόμουν να το πω στους δικούς μου. Ένα απόγευμα, την ώρα του μαθήματος, πήρε το χέρι μου και το έβαλε στον πούτσο του. Από τότε όποτε είχαμε μάθημα με έβαζε να το γλείφω και να καταπίνω τα χύσια του χωρίς να λερώσω τα ρούχα του. Κόντεψα να πνιγώ την πρώτη φορά. Ένα βράδυ, όταν τέλειωνα τα αγγλικά. με περίμενε με το αυτοκίνητο. Μου είπε αν δεν πάω μαζί του θα το έλεγε στους γονείς μου. Πήγαμε στο Παλιόκτημα και ήθελε να κάνουμε έρωτα. Για πρώτη φορά αρνήθηκα λέγοντας για την παρθενιά και το γάμο. ‘Θα σου μάθω άλλους τρόπους’ μου είπε χαμογελώντας. Και μου έμαθε. Κάναμε σεξ μόνο από πίσω και όταν έχυνε μέσα μου μετά με έβαζε να τον γλείφω. Στην αρχή σιχαινόμουν. ‘Δικά σου είναι τσουλίτσα’ μου έλεγε και πίεζε το κεφάλι μου επάνω στο λερωμένο του πούτσο».
Συνέχιζε να μιλάει και να μου λέει για τον καθηγητή Μαν… για τον άντρα της…
- «…μόνο εσύ ασχολήθηκες μαζί μου. Με έκανες να νιώσω ευχαρίστηση…»
Ξανακατέβηκε χαμηλά για να μου δείξει την ευγνωμοσύνη της. Δεν χρειάζεται να σας πω πως δεν υπήρξε μέρα που η Μαρίνα δεν ήρθε όσο ήμουνα στο κρεβάτι του, απαλύνοντας με κάθε μέσο τον πόνο μου. Για πολλά χρόνια η Μαρίνα ήταν το πλάσμα που ποτέ δεν μου είπε όχι… ότι και να της ζήτησα, με όποιο τρόπο και να το ζήτησα. Αν και πάντα πρόσεχα να μην της δημιουργήσω πρόβλημα με την οικογένεια της. Κάποιες φορές σαδιστικά προσπαθούσα να δοκιμάσω τις αντοχές της και να δω αν θα έκανε αυτό που ήθελα την ώρα και το χρόνο που ήθελα… πιστέψτε με, ελάχιστε φορές είπε όχι κι αυτές μετά κλαίγοντας ζητούσε συγνώμη…
(Copyright protected OW ref: 32223)
Δεν έχετε εξουσιοδότηση να δημοσιεύετε σχόλια. Πρέπει να έχετε συνδεθεί.
Τα σχόλια θα περάσουν από διαδικασία έγκρισης.