Η ιστορία:
Με την Σοφία είχαμε πάρα πολύ καιρό να μιλήσουμε, τουλάχιστον τρία χρόνια, καθώς είχε φύγει για Γερμανία να κάνει το μεταπτυχιακό της. Γι’ αυτό και παραξενεύτηκα πολύ όταν είδα κλήση στο κινητό μου και άκουσα τη φωνή της. Η Σοφία να σας πω είναι μια πάρα πολύ ωραία κοπέλα, στα 29, μελαχρινή, 1.70 ύψος, με δυο καταπληκτικά βυζάκια, ένα πεταχτό κωλαράκι κι αυτό που μου έχει μείνει να θυμάμαι ακόμα είναι τα λακκάκια που σχηματίζει το κωλαράκι της. Ήταν κάπως λυπημένη στο τηλέφωνο παρόλο που προσπαθούσε ν’ ακουστεί ευδιάθετη, σαν κάτι να είχε γίνει αλλά δεν μπορούσε να μου το πει. Μου είπε ότι είναι Ελλάδα και μου ζήτησε να βρεθούμε, το είπε βέβαια με τέτοιο τρόπο που δεν μπορούσα να πω με τίποτα όχι. Το παρελθόν εκείνη τη στιγμή δεν είχε καμιά σημασία. Για να μην τα πολυλογώ κανονίσαμε να βρεθούμε σε μια γνωστή μας καφετέρια την επομένη το απόγευμα μετά τη δουλειά.
Βρεθήκαμε στο σταθμό του ηλεκτρικού. Όταν με είδε όρμησε να με αγκαλιάσει, έπεσε κυριολεκτικά πάνω μου και τυλίχτηκε στην αγκαλιά μου. Μύριζε υπέροχα. Δεν είχε αλλάξει σχεδόν καθόλου. Ίσως την έβλεπα ακόμα πιο όμορφη από παλιά. Είχε ένα μεγάλο χαμόγελο που φώτιζε ολόκληρο το πρόσωπο της. Με έπιασε από τη μέση και φύγαμε για το μέρος που είχαμε κανονίσει. Καθίσαμε, παραγγείλαμε και αρχίσαμε να λέμε τα νέα μας σαν δυο φιλαράκια που έχουν να βρεθούν πολύ - πολύ καιρό. Όπως προχωρούσε η κουβέντα, άρχισε να μου λέει γι’ αυτά που συνάντησε στη Γερμανία, γι’ αυτά που έζησε εκεί και το πρόσωπο της άρχισε να σοβαρεύει, δεν ήταν χαρούμενη πια. Όταν χώρισαν οι δρόμοι μας πριν τρία χρόνια, εγώ ετοιμαζόμουν να πάω στρατό κι εκείνη είχε βρει μια ευκαιρία να πάει στο εξωτερικό σε μια πολύ καλή σχολή. Με τα πολλά, με πλησιάζει λίγο περισσότερο και μου λέει ότι μετάνιωσε που έφυγε τότε, ότι θα ήθελε να έχει κάνει διαφορετικά τις επιλογές της, τα μάτια της είχαν βουρκώσει. Σκύβει λίγο περισσότερο ακόμα και μου ψιθυρίζει:
- «Μου λείπεις» και με φιλάει στο στόμα.
Γεύομαι το δάκρυ της. Εγώ έχω μείνει σχεδόν άφωνος. Δεν είναι ότι κι εγώ δεν σκεφτόμουν κάτι ανάλογο, απλά οι δρόμοι μας είχαν χωρίσει και δεν μιλούσαμε πια καθόλου. Ανταποδίδω το φιλί και της πιάνω το χέρι. Τότε μου το τραβάει εκείνη και μου λέει:
- «Πάμε να φύγουμε από δω. Πάμε σπίτι σου. Σε θέλω!»
Πληρώνουμε στα γρήγορα και μπαίνουμε σ’ ένα ταξί. Δε σταμάτησε να με φιλάει σε όλη τη διαδρομή. Ούτε τη διεύθυνση δε μπορούσα να πω καθαρά στον άνθρωπο. Σε δέκα λεπτά είχαμε φτάσει. Έβαζα τα κλειδιά στην πόρτα και η Σοφία είχε κολλήσει πάνω μου. Μπαίνουμε και κλείνω την πόρτα πίσω μου. Εκεί όπως ήμασταν στο διάδρομο με φιλάει στο λαιμό κι εγώ περνάω τα χέρια μου σε όλο της το σώμα. Πόσο μου είχε λείψει αυτό το κορμί! Κατεβαίνει και μου ξεκουμπώνει το παντελόνι. Ο πούτσος μου είναι καυλωμένος από ώρα και στριμώχνεται μέσα στο τζιν. Μου τον απελευθερώνει και ακουμπάει τη γλώσσα της στο κεφαλάκι. Πραγματικά ένιωσα να με περνάει ρεύμα. Μου έκανε ένα υπέροχο τσιμπούκι, όταν ένιωσα ότι θα έχυνα της έπιασα το κεφάλι και την σταμάτησα. Ήταν η σειρά της.
Την σηκώνω και τη βάζω να ακουμπάει με το μάγουλο στον τοίχο ενώ τα δάχτυλα μου επεξεργάζονται το μουνάκι της. Το κολάν έχει μουσκέψει κι αν δεν ήταν μαύρο θα φαινόταν ένας μεγάλος υπέροχος λεκές. Το κατεβάζω με τα δυο μου χέρια ενώ χαμηλώνω κι εγώ. Φιλάω το πανέμορφο κωλαράκι της, το πιάνω το ανοίγω και χώνω τη γλώσσα μου να φτάσει το ζουμερό μουνάκι της. Ήχοι απόλαυσης ακούγονται, ο ρυθμός μου αυξάνει, τη γλείφω παθιασμένα τώρα. Η γλώσσα μου ξεκινά από την κλειτορίδα της και φτάνει μέχρι τον κώλο της. Είναι υπέροχο και οι δυο τρύπες έχουν αρχίσει ν’ ανοιγοκλείνουν σαν να ζητάνε να τις γαμήσω. Δεν αντέχω πολύ, θέλω να την πηδήξω. Σηκώνομαι γρήγορα, πιάνω τον πούτσο μου και τον καρφώνω μέσα της, την γαμάω δυνατά και γρήγορα. Κολλάω πάνω της και την σπρώχνω. Οι ανάσες μας έχουν ενωθεί. Σε λίγο αλλάζουμε ελαφρώς στάση. Σκύβει εκείνη τη μέση της και ακουμπάει σχεδόν με τα χέρια το πάτωμα και μου αφήνει μόνο την υπέροχη θέα από το κωλαράκι της. Δίνω ένα σκαμπιλάκι και μπαίνω πάλι μέσα της. Έτσι είναι πιο εύκολο και γαμιόμαστε άνετα. Νιώθω τον πούτσο μου υγρό και ζουμάκια να τρέχουν στα αρχίδια μου και στα πόδια μας. Η Σοφία από κάτω σχεδόν χωρίς φωνή να ψιθυρίζει:
- «Χύ.. νω …μωρό μου. Χύνω».
Την σηκώνω και την αγκαλιάζω έτσι όπως είμαι από πίσω, την φιλάω στο λαιμό και μένουμε έτσι για λίγες στιγμές. Στη συνέχεια και αφού έχει πάρει μερικές ανάσες, την γυρίζω πρόσωπο και κολλάω την πλάτη της στον τοίχο, σηκώνω το ένα της πόδι και μπαίνω πάλι μέσα της, ήρεμα αυτή τη φορά. Ο ρυθμός είναι αργός και αισθησιακός. Σε λίγο σηκώνει και το άλλο της πόδι και τα τυλίγει στη μέση μου. Σπρώχνω την πλάτη της στον τοίχο και σιγά - σιγά ανεβάζω ρυθμό. Σε λίγο την έχω μόνο στα χέρια μου κι εκείνη να χοροπηδά στον πούτσο μου. Δεν αντέχω για πολύ ακόμα και χύνω μέσα της. Τα σώματα μας έχουν ενωθεί. Έχει τυλιχτεί πάνω μου και με σφίγγει, δεν μ’ αφήνει να βγω από μέσα της. Όπως είμαστε, την πηγαίνω στο κρεβάτι και την αφήνω να ακουμπήσει απαλά. Ο πούτσος μου δεν έχει πέσει ούτε στιγμή. Αρχίζω να κουνιέμαι ελαφρά. Με φιλάει κι ενώ έχει τη γλώσσα της στο στόμα μου, μου λέει:
- «Ναι… ναι! Κι άλλο μωρό μου. Σε θέλω τόσο πολύ…»
Όλη η νύχτα ήταν ένα όνειρο. Δυστυχώς όταν ξημέρωσε επανήλθαμε στην πραγματικότητα. Εκείνη έπρεπε να επιστρέψει στη Γερμανία. Είχε βρει από καιρό τη δουλειά που πάντα ήθελε, άλλωστε εδώ τα πράγματα είναι δύσκολα. Κι εγώ… να γυρίσω στα δικά μου. Ποιος ξέρει, ίσως κάποτε συγχρονίσουμε τα ρολόγια μας…
(Copyright protected OW ref: 52934)
Δεν έχετε εξουσιοδότηση να δημοσιεύετε σχόλια. Πρέπει να έχετε συνδεθεί.
Τα σχόλια θα περάσουν από διαδικασία έγκρισης.