Καυτό μεσημέρι του Ιουνίου. Κάθισα να απολαύσω ένα παγωμένο φραπέ σε μια καφετέρια στην Λεωφόρο Αλεξάνδρας. Είχε προηγηθεί ένα κουραστικό πρωινό μιας και η επίδειξη που έκανα σε κάποιο σπίτι, σαν πωλητής προϊόντων (φυσικών τροφών και καλλυντικών) ήταν πολύ λεπτομερής και με απαιτητικές πελάτισσες, αλλά ήμουν όμως και πολύ χαρούμενος, αφού η επίδειξη είχε πάει πού καλά με αρκετές πωλήσεις (και όχι μόνο) που αυτό σήμαινε σοβαρή υποψηφιότητα για την θέση του Διευθυντή Πωλήσεων στην εταιρεία, μια θέση που πάρα πολύ καιρό την καλοέβλεπα, αφού στο τέλος του χρόνου ο κάτοχός της θα έβγαινε στην σύνταξη. Άλλωστε, αρκετές φορές επεδίωκα να δουλεύω και έξω σαν πωλητής όχι μόνο και για τα αλλά και σαν υπεύθυνος του τμήματος προϊόντων φυσικής διατροφής να έρχομαι σε επαφή με διάφορους πελάτες της εταιρείας. Κάποια στιγμή χτύπησε το κινητό μου…
- «Έλα Κώστα, εδώ Δημήτρης. Τι κάνεις σήμερα το βράδυ; Πού θα δεις τον αγώνα; (περίοδος Euro 2004)»
- «Δεν ξέρω ρε Δημήτρη» απάντησα. «Άλλωστε, πιστεύω ότι θα μας νικήσουν οι Γάλλοι οπότε μπορεί και να κάτσω σπίτι να τον δω μόνος μου» απάντησα αδιάφορα.
- «Κοίταξε Κώστα.. θα μαζευτούμε σπίτι γύρω στις εννέα το βράδυ. Αν θες έλα. Θα είναι διάφοροι φίλοι, τους πιο πολλούς τους ξέρεις. Έλα κι εσύ και άμα κερδίσουμε θα κατέβουμε στην Αθήνα για τους πανηγυρισμούς».
- «Εντάξει Κώστα» είπα και έκλεισα το τηλέφωνο.
Το τηλεφώνημα αυτό ήταν η αρχή για να μάθω για την γυναίκα μου… Πηγαίνοντας προς το σπίτι, σκεφτόμουν ότι για μια φορά ακόμα η γυναίκα μου η Έρη θα μουρμούριζε ότι πάλι θα έμενε μέσα. Θα ρώταγε πότε θα γύριζα κλπ. Βέβαια το ζήτημα δεν ήταν η συγκεκριμένη βραδιά, αφού είχε αγώνα με μεγάλο μάλιστα ενδιαφέρον, αλλά οι επανειλημμένες έξοδοι από το σπίτι που είχα αρκετά χρόνια τώρα που εργαζόμουν σαν πωλητής καλλυντικών. Προμήνυε καταστάσεις που εγώ, προσηλωμένος στις διάφορες μουνάρες που γνώριζα δεν τις υπολόγιζα. Η δε 45χρονη γυναίκα μου, δεν υστερούσε σε τίποτε από τα μουνιά που γνώριζα σε διάφορες επιδείξεις και πολλά από αυτά τα γαμούσα, ενώ με αυτή είχα ξεχάσει από πότε είχαμε να γαμηθούμε…
Έφτασα σπίτι. Φάγαμε και εξήγησα ότι το βράδυ θα έβγαινα με φίλους για τον αγώνα. Μετά από τις τυπικές ερωτήσεις, αν αργούσα κλπ., ένιωσα ότι αυτή τη φορά, λόγω του αγώνα ότι δεν θα την πείραζε και πολύ που θα έμενε μόνη (τα δυο μας παιδιά σπουδάζουν στη Θεσσαλονίκη) και επίσης χωρίς να προσέξω τους τελευταίους μήνες κάποια αλλαγή στην συμπεριφορά της. Κατά τις εννέα περίπου, έφτασα στο σπίτι του Δημήτρη που μένει μόνος του στο Γαλάτσι (φανατικός εργένης). Ήδη στο σπίτι επικρατούσε ατμόσφαιρα ποδοσφαίρου. Πίτσες, μπίρες, λόγω της μεγάλης ζέστης, και πολύ μπλα-μπλα για τον αγώνα με την Γαλλία που θα άρχιζε σε λίγη ώρα. Η απουσία του Δημήτρη με παραξένεψε, αλλά όπως μου εξήγησε ένας φίλος του, κάτι έκτακτο έτυχε στην μάνα του που μένει μόνη της και αν την πήγαινε νοσοκομείο, ίσως και δεν επέστρεφε καθόλου στο σπίτι.
Ο αγώνας σε λίγο άρχισε. Η απουσία του Δημήτρη είχε περάσει σε δεύτερη μοίρα και μετά το τέλος μέσα σε πανηγυρισμούς, κατεβήκαμε κι εμείς στην Ομόνοια. Ώρα δυο περίπου τη νύχτα… αφού χαιρέτησα τους άλλους που θα έμεναν κι άλλο, ξεκίνησα για το σπίτι μου (Αμπελόκηποι) και έφτασα σε μισή περίπου ώρα. Η Έρη δεν είχε κοιμηθεί και έβλεπε τους πανηγυρισμούς από την τηλεόραση. Κουρασμένος από τη δουλειά της ημέρας, αλλά και την ένταση του αγώνα, κοιμήθηκα αμέσως. Εκείνη τη βραδιά όμως, η γυναίκα μου δεν ήταν μόνη στο σπίτι από τις εννέα περίπου το βράδυ μέχρι τις μια και μισή την νύχτα. Έκανε έρωτα σε ξενοδοχείο του Χαλανδρίου και το έμαθα περίπου μετά από δυο μήνες, τελείως συμπτωματικά (τον Ιούλιο προηγήθηκε ένα ταξιδάκι τριών ημερών στην Άνδρο που πήγα μόνος με πρόφαση για δουλειά και μια εβδομάδα στην Χαλκιδική με την Έρη). Εντελώς τυχαία, συνάντησα ένα φίλο μου, τον Αρτέμη, ο οποίος εργάζεται σε γνωστό ξενοδοχείο του Χαλανδρίου, ο οποίος ξέρει την γυναίκα μου από μια γιορτή που είχαμε βρεθεί παλαιότερα, χωρίς όμως η Έρη να τον θυμόταν ούτε και ήξερε ότι εργαζότανε στο ξενοδοχείο… αφού εκείνο τον καιρό που είχαμε μιλήσει στη γιορτή, ο Αρτέμης ήταν υπεύθυνος σε κάποιο φαστ-φουντ στην Αθήνα. Η Έρη δεν είναι από τις γυναίκες που περνούν απαρατήρητες και ο Αρτέμης, τέρας μνήμης, κράτησε τα πάντα.
- «Κώστα! Ρε φίλε τι γίνεσαι; Πότε θα βρεθούμε να πιούμε κανένα κρασί;»
- «Θα το κανονίσουμε Αρτέμη. Να, οι δουλειές βλέπεις…»
- «Τι κάνει η οικογένεια;»
- «Καλά. Εσύ;»
- «Μια χαρά ρε Κώστα! Να… ξέρεις… Να ρε Κώστα… πώς να στο πω…; Είσαι φίλος…»
- «Λέγε ρε συ. Μ’ έσκασες!»
- «Να ρε συ Κώστα, ένα βράδυ, είδα τη γυναίκα σου να μπαίνει στο ξενοδοχείο που δουλεύω με έναν τύπο γύρω στα 38 με 40. Και μάλιστα ζήτησαν δωμάτιο για τρεις περίπου ώρες με στρώμα νερού».
- «Είσαι σίγουρος ρε συ ότι ήταν η Έρη;»
- «Έλα ρε Κώστα. Την Έρη δεν ξέρω;»
- «Θυμάσαι πότε περίπου ήταν Αρτέμη;»
- «Το θυμάμαι. Όχι μόνο γιατί έχω καλή μνήμη Κώστα, αλλά ήταν σημαδιακή ημέρα. Έπαιζε για το Euro 2004 Ελλάδα με την Γαλλία».
Κόκαλο εγώ!
- «Μήπως θυμάσαι τα χαρακτηριστικά του τύπου; Έχει μεγάλη σημασία!»
- «Αν τα θυμάμαι; Ψηλός, 1.85 περίπου, μελαχρινός και λίγο παχουλός αλλά και γυμνασμένος».
- «Σ’ ευχαριστώ ρε συ! Μέχρι να ξεκαθαρίσω τα πράγματα, τσιμουδιά. Θα τα ξαναπούμε σύντομα…»
Αυτό λοιπόν ήταν! Η κυρία γαμιότανε με τον καλύτερο μου φίλο. Την ημέρα του αγώνα δεν υπήρχε καμιά ασθένεια της μάνας του αλλά γαμούσε τη γυναίκα μου. Αλλά κι αυτή… δεν λέω ότι είμαι άμοιρος ευθυνών αλλά με τον καλύτερο μου φίλο; Είμαστε δεκαπέντε χρόνια φίλοι. Δεν μπορούσε να βρει άλλον να με κερατώσει…; Αυτά σκεφτόμουν μέχρι που έβαλα σε εφαρμογή ένα τρελό σχέδιο. Πήγα από το μαγαζί του Δημήτρη (μπαράκι στο Γαλάτσι) και μιλήσαμε. Του είπα ότι ήξερα για τη σχέση του με τη γυναίκα μου. Δεν μου είπε τίποτε γιατί η Έρη είχε σκοπό να πάει μόνο μια φορά μαζί του για να με εκδικηθεί για όλα αυτά που της είχα κάνει. Μετά, στην πορεία, γαμήθηκε μαζί του άλλες πέντε φορές περίπου. Την τελευταία φορά πριν από δεκαπέντε ημέρες και μάλιστα, όπως μου είπε ο Δημήτρης, παρά τα τηλεφωνήματα που του έκανε για να βγουν, αυτός την απέφευγε γιατί όπως μου είπε, δεν θα μπορούσε να κρατήσει την φιλία μας αν συνέχιζαν.
- «Θέλεις Δημήτρη να με βοηθήσεις να τελειώσω την ιστορία με την Έρη και ξεχνώ τα πάντα;»
- «Ότι θέλεις ρε Κώστα. Οκ!»
- «Κλείσε ραντεβού στο σπίτι σου, που την έχεις γαμήσει εκεί τις πιο πολλές φορές».
Την ημέρα του αγώνα, λόγω του ότι είχε κόσμο στο σπίτι και το τηλεφώνημα της Έρης ήτανε έκτακτο, πήγανε σε ξενοδοχείο που εργαζότανε ο Αρτέμης. Εγώ θα προφασιστώ ταξίδι εκτός έδρας και εντελώς τυχαία θα γυρίσω σπίτι. Δεν θα βρω εκεί την Έρη, θα επισκεφτώ μετά το σπίτι του φίλου μου για να τον δω και θα καταλάβω από την ταραχή τη δική σου, ότι μέσα έχεις κάποια γυναίκα που δεν πρέπει να τη δω… αλλά εγώ θα επιμείνω. Λόγω του ότι άρχισα τον τελευταίο καιρό να υποψιάζομαι ότι η γυναίκα μου με κερατώνει, θα μπουκάρω μέσα και την κάνω τσακωτή! Την επόμενη εβδομάδα, είπα στην Έρη ότι θα βρίσκομαι για μια ημέρα στη Θεσσαλονίκη. Πράγματι. Μόλις έφυγα, σε λίγη ώρα με πήρε ο Δημήτρης ότι έκλεισε ραντεβού με τη γυναίκα μου στο σπίτι για τις εννέα το βράδυ. Ήταν λίγο πριν το ξεκίνημα των Ολυμπιακών Αγώνων.
Ώρα δέκα περίπου το βράδυ… βρισκόμουν στο σπίτι του Δημήτρη, ο οποίος μένει σε μονοκατοικία. Άνοιξα την πόρτα της αυλής… από μέσα διέκρινα ένα ημίφως, αλλά όταν χτύπησα το κουδούνι για να γίνει ότι συμφωνήσαμε με τον Δημήτρη, το κουδούνι δεν χτύπαγε. Απόρησα και έκανα ένα γύρο στο σπίτι μήπως είχε κι άλλη είσοδο και αναρωτιόμουν τι συμβαίνει. Περνώντας κάτω από το παράθυρο της κρεβατοκάμαρας, άκουσα πνιχτά βογκητά ηδονής. «Ο πούστης!» σκέφθηκα. «Ακόμα και τώρα γαμάει!». Η δε γυναίκα μου, μέσα σε ένα παραλήρημα βογκητών και ουρλιαχτών φώναζε:
- «Ναι! Έλα γαμιά μου! Ναι παιδαρά μου! Σκίσε μου το μουνάκι! Έλααα! Έλα! Αααααααααααααααααα! Αααααααααααααααα! Χύνω… χύνω… Χύνωωωωωωωωωωωωωωω!!!»
Με κυρίευσε ένα παράξενο συναίσθημα οργής και καύλας μαζί! Δεν ήξερα τι να υποθέσω… ώσπου κάποια στιγμή, η περιοχή φωτίστηκε πιο πολύ. Τότε κατάλαβα. Είχανε διακοπή ρεύματος και ο Δημήτρης, αφού ήταν τραβηγμένο πολύ να αφήσει την πόρτα ανοιχτή, μιας και δεν υπήρχε ρεύμα και το κουδούνι δεν χτυπούσε, αποφάσισε να γαμήσει την Έρη για μια ακόμη φορά… Χτύπησα το κουδούνι. Σε λίγο βγήκε ο Δημήτρης με το σλιπ…
- «Τι τρέχει ρε Κώστα;»
- «Να περάσω Δημήτρη;»
- «Δεν γίνεται Κώστα, γιατί είμαι με γυναίκα».
- «Έλα ρε Δημήτρη. Φοβάσαι μήπως σου χαλάσω τη διαγωγή; Περιμένω να ντυθείς. Θέλω να σου πω κάτι. Μόλις γύρισα από το αεροδρόμιο… ήταν να ταξιδέψω για Θεσσαλονίκη αλλά μετά από ένα επείγον τηλεφώνημα που έλαβα, ακυρώθηκε κάποιο ραντεβού με πελάτη και δεν πέταξα. Αποφάσισα να γυρίσω απροειδοποίητα για να κάνω έκπληξη στη γυναίκα μου. Δεν τη βρήκα στο σπίτι και για να περάσει λίγο η ώρα σκέφτηκα να περάσω από σένα».
Αυτά τα έλεγα δυνατά για να τα ακούσει και η Έρη. Πριν προλάβει να πει τίποτε ο Δημήτρης, έκπληκτος βλέπω την Έρη να έρχεται προς τη πόρτα, φορώντας μόνο ένα διάφανο στρινγκάκι που ίσα που έκρυβε το φρεσκοξυρισμένο μουνάκι της…
- «Εγώ είμαι Κώστα που έκανα έρωτα με τον Δημήτρη. Δεν ξέρω αν έκανα καλά ή όχι που σε κεράτωσα με τον καλύτερο φίλο σου αλλά μόνο με ένα τέτοιο κέρατο θα σε πλήρωνα! Όπως εσύ τόσο καιρό…»
Διατηρώντας στο έπακρο την ψυχραιμία μου, απάντησα:
- «Δικαιολογημένα γαμήθηκες! Αλλά θα μπορούσες να πας με κάποιον άλλο. Με αυτό που έκανες, αφενός η συμβίωση μας θα είναι τυπική, μέχρι να τελειώσουν τα παιδιά τις σπουδές τους και μετά ξεκινάμε για το διαζύγιο, αφετέρου χάλασες και μια φιλία χρόνων. Το μόνο καλό που βγήκε από αυτή την ιστορία είναι ότι και ο Δημήτρης απεδείχθη ευάλωτος στη φιλία μας, αφού και μόνο για το μουνί (και όταν είναι και παράνομο ακόμα πιο δυνατό) απεδείχθη αντάξιος της φιλίας μας».
Δεν ξέρω ίσως και εγώ στη θέση του το ίδιο να έκανα. Με το κιλοτάκι όπως ήταν η Έρη με πλησίασε και μου έδωσε ένα ρουφηχτό φιλί.
- «Όπως εσύ, πιθανώς να μας άκουσες προηγουμένως, πρέπει να δει και ο Δημήτρης τον παλιό καλό καιρό πως σε ρούφαγα…»
Με τη γυναίκα μου εδώ και λίγες ημέρες κοιμόμαστε χώρια (σαλόνι - κρεβατοκάμαρα). Με τον Δημήτρη δεν μιλάμε πλέον. Ο Δημήτρης από ότι μου είπε ένας φίλος δεν γαμάει ούτε αυτός την Έρη. Και η ζωή συνεχίζεται...
- «Έλα Κώστα, εδώ Δημήτρης. Τι κάνεις σήμερα το βράδυ; Πού θα δεις τον αγώνα; (περίοδος Euro 2004)»
- «Δεν ξέρω ρε Δημήτρη» απάντησα. «Άλλωστε, πιστεύω ότι θα μας νικήσουν οι Γάλλοι οπότε μπορεί και να κάτσω σπίτι να τον δω μόνος μου» απάντησα αδιάφορα.
- «Κοίταξε Κώστα.. θα μαζευτούμε σπίτι γύρω στις εννέα το βράδυ. Αν θες έλα. Θα είναι διάφοροι φίλοι, τους πιο πολλούς τους ξέρεις. Έλα κι εσύ και άμα κερδίσουμε θα κατέβουμε στην Αθήνα για τους πανηγυρισμούς».
- «Εντάξει Κώστα» είπα και έκλεισα το τηλέφωνο.
Το τηλεφώνημα αυτό ήταν η αρχή για να μάθω για την γυναίκα μου… Πηγαίνοντας προς το σπίτι, σκεφτόμουν ότι για μια φορά ακόμα η γυναίκα μου η Έρη θα μουρμούριζε ότι πάλι θα έμενε μέσα. Θα ρώταγε πότε θα γύριζα κλπ. Βέβαια το ζήτημα δεν ήταν η συγκεκριμένη βραδιά, αφού είχε αγώνα με μεγάλο μάλιστα ενδιαφέρον, αλλά οι επανειλημμένες έξοδοι από το σπίτι που είχα αρκετά χρόνια τώρα που εργαζόμουν σαν πωλητής καλλυντικών. Προμήνυε καταστάσεις που εγώ, προσηλωμένος στις διάφορες μουνάρες που γνώριζα δεν τις υπολόγιζα. Η δε 45χρονη γυναίκα μου, δεν υστερούσε σε τίποτε από τα μουνιά που γνώριζα σε διάφορες επιδείξεις και πολλά από αυτά τα γαμούσα, ενώ με αυτή είχα ξεχάσει από πότε είχαμε να γαμηθούμε…
Έφτασα σπίτι. Φάγαμε και εξήγησα ότι το βράδυ θα έβγαινα με φίλους για τον αγώνα. Μετά από τις τυπικές ερωτήσεις, αν αργούσα κλπ., ένιωσα ότι αυτή τη φορά, λόγω του αγώνα ότι δεν θα την πείραζε και πολύ που θα έμενε μόνη (τα δυο μας παιδιά σπουδάζουν στη Θεσσαλονίκη) και επίσης χωρίς να προσέξω τους τελευταίους μήνες κάποια αλλαγή στην συμπεριφορά της. Κατά τις εννέα περίπου, έφτασα στο σπίτι του Δημήτρη που μένει μόνος του στο Γαλάτσι (φανατικός εργένης). Ήδη στο σπίτι επικρατούσε ατμόσφαιρα ποδοσφαίρου. Πίτσες, μπίρες, λόγω της μεγάλης ζέστης, και πολύ μπλα-μπλα για τον αγώνα με την Γαλλία που θα άρχιζε σε λίγη ώρα. Η απουσία του Δημήτρη με παραξένεψε, αλλά όπως μου εξήγησε ένας φίλος του, κάτι έκτακτο έτυχε στην μάνα του που μένει μόνη της και αν την πήγαινε νοσοκομείο, ίσως και δεν επέστρεφε καθόλου στο σπίτι.
Ο αγώνας σε λίγο άρχισε. Η απουσία του Δημήτρη είχε περάσει σε δεύτερη μοίρα και μετά το τέλος μέσα σε πανηγυρισμούς, κατεβήκαμε κι εμείς στην Ομόνοια. Ώρα δυο περίπου τη νύχτα… αφού χαιρέτησα τους άλλους που θα έμεναν κι άλλο, ξεκίνησα για το σπίτι μου (Αμπελόκηποι) και έφτασα σε μισή περίπου ώρα. Η Έρη δεν είχε κοιμηθεί και έβλεπε τους πανηγυρισμούς από την τηλεόραση. Κουρασμένος από τη δουλειά της ημέρας, αλλά και την ένταση του αγώνα, κοιμήθηκα αμέσως. Εκείνη τη βραδιά όμως, η γυναίκα μου δεν ήταν μόνη στο σπίτι από τις εννέα περίπου το βράδυ μέχρι τις μια και μισή την νύχτα. Έκανε έρωτα σε ξενοδοχείο του Χαλανδρίου και το έμαθα περίπου μετά από δυο μήνες, τελείως συμπτωματικά (τον Ιούλιο προηγήθηκε ένα ταξιδάκι τριών ημερών στην Άνδρο που πήγα μόνος με πρόφαση για δουλειά και μια εβδομάδα στην Χαλκιδική με την Έρη). Εντελώς τυχαία, συνάντησα ένα φίλο μου, τον Αρτέμη, ο οποίος εργάζεται σε γνωστό ξενοδοχείο του Χαλανδρίου, ο οποίος ξέρει την γυναίκα μου από μια γιορτή που είχαμε βρεθεί παλαιότερα, χωρίς όμως η Έρη να τον θυμόταν ούτε και ήξερε ότι εργαζότανε στο ξενοδοχείο… αφού εκείνο τον καιρό που είχαμε μιλήσει στη γιορτή, ο Αρτέμης ήταν υπεύθυνος σε κάποιο φαστ-φουντ στην Αθήνα. Η Έρη δεν είναι από τις γυναίκες που περνούν απαρατήρητες και ο Αρτέμης, τέρας μνήμης, κράτησε τα πάντα.
- «Κώστα! Ρε φίλε τι γίνεσαι; Πότε θα βρεθούμε να πιούμε κανένα κρασί;»
- «Θα το κανονίσουμε Αρτέμη. Να, οι δουλειές βλέπεις…»
- «Τι κάνει η οικογένεια;»
- «Καλά. Εσύ;»
- «Μια χαρά ρε Κώστα! Να… ξέρεις… Να ρε Κώστα… πώς να στο πω…; Είσαι φίλος…»
- «Λέγε ρε συ. Μ’ έσκασες!»
- «Να ρε συ Κώστα, ένα βράδυ, είδα τη γυναίκα σου να μπαίνει στο ξενοδοχείο που δουλεύω με έναν τύπο γύρω στα 38 με 40. Και μάλιστα ζήτησαν δωμάτιο για τρεις περίπου ώρες με στρώμα νερού».
- «Είσαι σίγουρος ρε συ ότι ήταν η Έρη;»
- «Έλα ρε Κώστα. Την Έρη δεν ξέρω;»
- «Θυμάσαι πότε περίπου ήταν Αρτέμη;»
- «Το θυμάμαι. Όχι μόνο γιατί έχω καλή μνήμη Κώστα, αλλά ήταν σημαδιακή ημέρα. Έπαιζε για το Euro 2004 Ελλάδα με την Γαλλία».
Κόκαλο εγώ!
- «Μήπως θυμάσαι τα χαρακτηριστικά του τύπου; Έχει μεγάλη σημασία!»
- «Αν τα θυμάμαι; Ψηλός, 1.85 περίπου, μελαχρινός και λίγο παχουλός αλλά και γυμνασμένος».
- «Σ’ ευχαριστώ ρε συ! Μέχρι να ξεκαθαρίσω τα πράγματα, τσιμουδιά. Θα τα ξαναπούμε σύντομα…»
Αυτό λοιπόν ήταν! Η κυρία γαμιότανε με τον καλύτερο μου φίλο. Την ημέρα του αγώνα δεν υπήρχε καμιά ασθένεια της μάνας του αλλά γαμούσε τη γυναίκα μου. Αλλά κι αυτή… δεν λέω ότι είμαι άμοιρος ευθυνών αλλά με τον καλύτερο μου φίλο; Είμαστε δεκαπέντε χρόνια φίλοι. Δεν μπορούσε να βρει άλλον να με κερατώσει…; Αυτά σκεφτόμουν μέχρι που έβαλα σε εφαρμογή ένα τρελό σχέδιο. Πήγα από το μαγαζί του Δημήτρη (μπαράκι στο Γαλάτσι) και μιλήσαμε. Του είπα ότι ήξερα για τη σχέση του με τη γυναίκα μου. Δεν μου είπε τίποτε γιατί η Έρη είχε σκοπό να πάει μόνο μια φορά μαζί του για να με εκδικηθεί για όλα αυτά που της είχα κάνει. Μετά, στην πορεία, γαμήθηκε μαζί του άλλες πέντε φορές περίπου. Την τελευταία φορά πριν από δεκαπέντε ημέρες και μάλιστα, όπως μου είπε ο Δημήτρης, παρά τα τηλεφωνήματα που του έκανε για να βγουν, αυτός την απέφευγε γιατί όπως μου είπε, δεν θα μπορούσε να κρατήσει την φιλία μας αν συνέχιζαν.
- «Θέλεις Δημήτρη να με βοηθήσεις να τελειώσω την ιστορία με την Έρη και ξεχνώ τα πάντα;»
- «Ότι θέλεις ρε Κώστα. Οκ!»
- «Κλείσε ραντεβού στο σπίτι σου, που την έχεις γαμήσει εκεί τις πιο πολλές φορές».
Την ημέρα του αγώνα, λόγω του ότι είχε κόσμο στο σπίτι και το τηλεφώνημα της Έρης ήτανε έκτακτο, πήγανε σε ξενοδοχείο που εργαζότανε ο Αρτέμης. Εγώ θα προφασιστώ ταξίδι εκτός έδρας και εντελώς τυχαία θα γυρίσω σπίτι. Δεν θα βρω εκεί την Έρη, θα επισκεφτώ μετά το σπίτι του φίλου μου για να τον δω και θα καταλάβω από την ταραχή τη δική σου, ότι μέσα έχεις κάποια γυναίκα που δεν πρέπει να τη δω… αλλά εγώ θα επιμείνω. Λόγω του ότι άρχισα τον τελευταίο καιρό να υποψιάζομαι ότι η γυναίκα μου με κερατώνει, θα μπουκάρω μέσα και την κάνω τσακωτή! Την επόμενη εβδομάδα, είπα στην Έρη ότι θα βρίσκομαι για μια ημέρα στη Θεσσαλονίκη. Πράγματι. Μόλις έφυγα, σε λίγη ώρα με πήρε ο Δημήτρης ότι έκλεισε ραντεβού με τη γυναίκα μου στο σπίτι για τις εννέα το βράδυ. Ήταν λίγο πριν το ξεκίνημα των Ολυμπιακών Αγώνων.
Ώρα δέκα περίπου το βράδυ… βρισκόμουν στο σπίτι του Δημήτρη, ο οποίος μένει σε μονοκατοικία. Άνοιξα την πόρτα της αυλής… από μέσα διέκρινα ένα ημίφως, αλλά όταν χτύπησα το κουδούνι για να γίνει ότι συμφωνήσαμε με τον Δημήτρη, το κουδούνι δεν χτύπαγε. Απόρησα και έκανα ένα γύρο στο σπίτι μήπως είχε κι άλλη είσοδο και αναρωτιόμουν τι συμβαίνει. Περνώντας κάτω από το παράθυρο της κρεβατοκάμαρας, άκουσα πνιχτά βογκητά ηδονής. «Ο πούστης!» σκέφθηκα. «Ακόμα και τώρα γαμάει!». Η δε γυναίκα μου, μέσα σε ένα παραλήρημα βογκητών και ουρλιαχτών φώναζε:
- «Ναι! Έλα γαμιά μου! Ναι παιδαρά μου! Σκίσε μου το μουνάκι! Έλααα! Έλα! Αααααααααααααααααα! Αααααααααααααααα! Χύνω… χύνω… Χύνωωωωωωωωωωωωωωω!!!»
Με κυρίευσε ένα παράξενο συναίσθημα οργής και καύλας μαζί! Δεν ήξερα τι να υποθέσω… ώσπου κάποια στιγμή, η περιοχή φωτίστηκε πιο πολύ. Τότε κατάλαβα. Είχανε διακοπή ρεύματος και ο Δημήτρης, αφού ήταν τραβηγμένο πολύ να αφήσει την πόρτα ανοιχτή, μιας και δεν υπήρχε ρεύμα και το κουδούνι δεν χτυπούσε, αποφάσισε να γαμήσει την Έρη για μια ακόμη φορά… Χτύπησα το κουδούνι. Σε λίγο βγήκε ο Δημήτρης με το σλιπ…
- «Τι τρέχει ρε Κώστα;»
- «Να περάσω Δημήτρη;»
- «Δεν γίνεται Κώστα, γιατί είμαι με γυναίκα».
- «Έλα ρε Δημήτρη. Φοβάσαι μήπως σου χαλάσω τη διαγωγή; Περιμένω να ντυθείς. Θέλω να σου πω κάτι. Μόλις γύρισα από το αεροδρόμιο… ήταν να ταξιδέψω για Θεσσαλονίκη αλλά μετά από ένα επείγον τηλεφώνημα που έλαβα, ακυρώθηκε κάποιο ραντεβού με πελάτη και δεν πέταξα. Αποφάσισα να γυρίσω απροειδοποίητα για να κάνω έκπληξη στη γυναίκα μου. Δεν τη βρήκα στο σπίτι και για να περάσει λίγο η ώρα σκέφτηκα να περάσω από σένα».
Αυτά τα έλεγα δυνατά για να τα ακούσει και η Έρη. Πριν προλάβει να πει τίποτε ο Δημήτρης, έκπληκτος βλέπω την Έρη να έρχεται προς τη πόρτα, φορώντας μόνο ένα διάφανο στρινγκάκι που ίσα που έκρυβε το φρεσκοξυρισμένο μουνάκι της…
- «Εγώ είμαι Κώστα που έκανα έρωτα με τον Δημήτρη. Δεν ξέρω αν έκανα καλά ή όχι που σε κεράτωσα με τον καλύτερο φίλο σου αλλά μόνο με ένα τέτοιο κέρατο θα σε πλήρωνα! Όπως εσύ τόσο καιρό…»
Διατηρώντας στο έπακρο την ψυχραιμία μου, απάντησα:
- «Δικαιολογημένα γαμήθηκες! Αλλά θα μπορούσες να πας με κάποιον άλλο. Με αυτό που έκανες, αφενός η συμβίωση μας θα είναι τυπική, μέχρι να τελειώσουν τα παιδιά τις σπουδές τους και μετά ξεκινάμε για το διαζύγιο, αφετέρου χάλασες και μια φιλία χρόνων. Το μόνο καλό που βγήκε από αυτή την ιστορία είναι ότι και ο Δημήτρης απεδείχθη ευάλωτος στη φιλία μας, αφού και μόνο για το μουνί (και όταν είναι και παράνομο ακόμα πιο δυνατό) απεδείχθη αντάξιος της φιλίας μας».
Δεν ξέρω ίσως και εγώ στη θέση του το ίδιο να έκανα. Με το κιλοτάκι όπως ήταν η Έρη με πλησίασε και μου έδωσε ένα ρουφηχτό φιλί.
- «Όπως εσύ, πιθανώς να μας άκουσες προηγουμένως, πρέπει να δει και ο Δημήτρης τον παλιό καλό καιρό πως σε ρούφαγα…»
Με τη γυναίκα μου εδώ και λίγες ημέρες κοιμόμαστε χώρια (σαλόνι - κρεβατοκάμαρα). Με τον Δημήτρη δεν μιλάμε πλέον. Ο Δημήτρης από ότι μου είπε ένας φίλος δεν γαμάει ούτε αυτός την Έρη. Και η ζωή συνεχίζεται...
(Copyright protected OW ref: 8389 "Straight erotic stories archive")
Δεν έχετε εξουσιοδότηση να δημοσιεύετε σχόλια. Πρέπει να έχετε συνδεθεί.
Τα σχόλια θα περάσουν από διαδικασία έγκρισης.